կարևոր
3823 դիտում, 4 ամիս առաջ - 2023-12-30 15:16
Հասարակություն

«Հայոց պատմություն» առարկայի 7-րդ դասարանի դասագրքի շուրջ մանկավարժների, մեթոդաբանների խորհրդակցության արդյունքում ձևավորված դիրքորոշում

«Հայոց պատմություն» առարկայի 7-րդ դասարանի դասագրքի շուրջ մանկավարժների, մեթոդաբանների խորհրդակցության արդյունքում ձևավորված դիրքորոշում

«Բնօրրան» ՀԿ-ն՝ առաջնորդվելով իր կանոնադրական նպատակներով,

առանցքում պահելով  հայրենագիտական և կրթագիտական խնդիրների բացահայտումը և հանրայնացումը, ինչպես նաև սերունդներին՝ Հայկական Լեռնաշխարհի քաղաքակրթական նշանակության արժեքեների փոխանցումը՝

արձագանքելով Հայոց պատմության 7-րդ դասարանի դասագրքի շուրջ հանրության լայն շրջանակներում առաջացած մտահոգություններին,

առանձնակի կարևորելով բազմաթիվ մասնագետների, գիտնականների, ինչպես նաև հասարակական կազմակերպությունների, կրթական հիմնադրամների և անհատների  կողմից հնչեցրած և գրավոր ներկայացված կարծիքները (Մասնագիտական եզրակացությունՀՀ ԳԱԱ Պատմության ինստիտուտի նկատառումները)

սույն թվականի դեկտեմբերի 19-ին նախաձեռնել էր   խորհրդակցություն։

Միջոցառման նպատակն էր  ստանալ կարծիք մանկավարժների կողմից դասագրքի գործնական  կիրառման և սովորողների շրջանում տեսական նյութի յուրացման առանձնահատկությունների վերաբերյալ, մեթոբաններից՝  դասագրքերի ստեղծման ընթացակարգի, դասագրքի տեսական  նյութի շարադրման, դիդակտիկ նյութերի հոգեբանական ներգործության  և կրթական պրակտիկայում կիրառելի այլ գործիքների վերաբերյալ և խնդրո առարկայի վերաբերյալ ներկայացնել հանրությանը «Բնօրրան» ՀԿ-ի դիրքորոշումը:

Նախաձեռնության ուղերձում արտահայտված է նաև «Բնօրրան» ՀԿ-ի նպատակադրումը

«Նպաստել լավագույն դասագրքերի ստեղծմանը համախմբելով բոլորի կարողությունները»։

«Բնօրրան» ՀԿ-ն դիմելով ինստիտուցիոնալ կառույցներին խնդրել էր միջոցառմանը գործուղել մանկավարժների, ովքեր ասելիք ունեն պատմության դասագրքի վերաբերյալ և պատրաստ են կիսվել իրենց փորձով ու առաջարկներով, ինչպես նաև  դասագրքի ստեղծման, դասավանդման և վերապատրաստման մեթոդաբանների (Խորհրդակցության հրավերը)

Հրավերին արձագանքել են բազմաթիվ ուսուցիչներ, մեթոդաբաններ, գիտնականներ, պատմագետներ, ինչպես նաև ՀՀ Փաստաբանական պալատ` 4 փաստաբաններ` բոլորը հաստատված մասնակցությամբ:

Միևնույն ժամանակ «Բնօրրան» ՀԿ-ն հայտարարել էր «բաց դռների» քաղաքականություն՝ այլ շահագրգիռ կառույցների և անհատների հյուրընկալելու պատրաստակամությամբ։ Կազմակերպությունը  հետևողական է իր համար առանցքային՝ անաչառության, անկողմնակալության և թափանցիկության սկզբունքներին։

Հավատարիմ մնալով վերոհիշյալ սկզբունքներին, «Բնօրրան» ՀԿ-ն խորհրդակցությանը չի հրավիրել դասագրքի հեղինակ` Ս. Հովհաննիսյանին,  քանզի միջոցառման  նպատակը դասագրքի կիրառման փորձին ծանոթանալն էր։ Հավելենք, որ հեղինակը հրավիրված է եղել կազմակերպության կողմից նոյեմբերի 30-ին նախաձեռնված գիտնականների հանդիպմանը։

Հարկ է նշել, որ խորհրդակցությանը մասնակցել ցանկացող շատ մասնագետների  ներկայությունը  հնարավոր չի եղել ապահովվել վարչական տարբեր համակարգերի կողմից կիրառված հնարավոր ճնշումների պատճառով։

Խորհրդակցությունը տեղի է ունեցել հետևյալ ընթացակարգով՝

  • Բանախոսների կողմից թեզերի ներկայացում     
  • Արձագանքներ, կարծիքների փոխանակում        
  • Հարցեր բանախոսներին, ամփոփում                              

Բանախոսել են՝

  • Վահրամ Սողոմոնյանը («Մասնակցային դպրոց» կրթական հիմնադրամի տնօրեն),
  • Արթուր Խալաթյանը («Գիտսերունդ» ծրագրի գլխավոր հետազոտող),
  • Միքայել Բադալյանը (ուրարտագետ, պատմական գիտությունների թեկնածու, «Էրեբունի» պատմահնագիտական արգելոց-թանգարանի տնօրեն,
  • Հայկ Դեմոյանը (պատմական գիտությունների դոկտոր),
  • Սամվել Պողոսյանը (պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր),
  • Զոհրաբ Գևորգյանը (պատմական գիտությունների թեկնածու),
  • Մանյա Նաջարյանը «Մեկ Ձայն» անկախ դպրոցների հայկական ասոցիացիայի ներկայացուցիչ
  • մի շարք ուսուցիչներ՝ ներկայացնելով դասագրքի մեթոդաբանության առանձնահատկությունները, տեսական և դիդակտիկ նյութի խնդիրները, ինչպես նաև աշակերտների  շրջանում դասագրքի գործնական կիրառման հետ կապված փորձը։

Խորհրդակցության ընթացքում մեթոդաբան մասնագետների կողմից ներկայացվել է ժամանակակից համաշխարհային առաջատար փորձը, մոտեցումները, կուտակված և կիրառվող գիտելիքը դասագրքերի ստեղծման, նյութի ընտրության ու օգտագործման, դասավանդման, մասնագետների վերապատրաստման, ինչպես նաև առաջատար երկրներում ձեռնարկների կիրառման վերաբերյալ, որոնք կազմվում են տասնյակ նեղ մասնագետներից բաղկացած խմբերի կողմից ։

Սակայն ՀՀ-ում առկա մեթոդաբան ու մասնագիտական ոլորտին տիրապետող ուժերը ներգրավված չեն եղել դասագրքի ստեղծման աշխատանքների մեջ: Խորհրդակցությանը նշվեց նաև որ, «Դասագիրք» հասկացությունը ներկայումս փոխակերպվում է և նյութի ընտրության, կառուցման  հարցում պահանջվում է ժամանակակից մոտեցումներ և  տեխնոլոգիական արդի լուծումներ:

Ուսուցիչների կողմից ներկայացվեցին դասագրքի  կիրառման հետ կապված դասապրոցեսին ի հայտ եկած տարաբնույթ խնդիրները, որոնք պայմանավորված էին առկա սխալների, թեմաների ոչ օրինաչափ դասավորվածության, ուղղորդված  հարցադրումների, ինչպես նաև աշակերտների կողմից դասագրքի սխալների բացահայտման, տեսական նյութի  ընկալման և յուրացման բարդությունների հետ։  

Իսկ գիտական բնույթի գրեթե  բոլոր նշված դրույթները կապված էին  արդեն իսկ նոյեմբերի 30-ին  մասնագիտական հանդիպման ընթացքում գիտնականների կողմից հնչեցված խնդիրների հետ։

Մասնակցային դպրոցի տնօրեն՝ Վահրամ Սողոմոնյանը իր ելույթում նշեց,  որ մեթոդաբանական առումով դասագիրքը անթերի  է, սակայն այդ տեսեկետը որևէ մասնակից  չկիսեց։

Դասագրքի ստեղծման կարգի, գործընթացների հետ կապված իրավական անհամապատասխանությունների մասով մտահոգություններ հնչեցին փաստաբան Արա Զոհրաբյանի կողմից, որի առնչությամբ հետայսու համալիր ուսումնասիրություններ կիրականացնեն Փաստաբանական Պալատի անդամները։

Խորհրդակցության բանախոսների  ելույթներին կարող եք ծանոթանալ սույն հղմամբ։  

ԴԻՐՔՈՐՈՇՈՒՄ

  • Դասագիրքն ունի գիտական, մեթոդաբանական, կրթադաստիրակչական, մանկավարժական, պատկերագրական նյութի համալիր խնդիրներ, որոնք ուսուցիչների շրջանում ստեղծել  են դասավանդման լրացուցիչ դժվարություններ և խաթարում են ուսուցման բնականոն ընթացքը, իսկ սովորողների շրջանում հանգեցնում  տեսական նյութի ընկալման, յուրացման և վերարտադրման խնդիրների։
  • Շահագրգիռ բանախոսների, վարչական մարմինների կողմից ներկայացված ժամանակի սակավության, միջոցների անբավարարության, նոր մոտեցումների «պիլոտային» կիրառման պատճառաբանությունները հնարավոր չէ ընդունել որպես հիմնավորում կամ արդարացում։
  • Դասագիրք ստեղծողների կողմից չի կիրառվել դասագրքի ստեղծման և ներդրման առաջատար մեթոդաբանությունը, իսկ կիրառվածը արհեստական նմանեցում (իմիտացիա) է հիշեցնում։
  • Դասագիրք ստեղծողները ցանկացել են առաջ անցնել «ընկալում, յուրացում, վերարտադրում»-ից դեպի «մեթոդի կիրառում, հմտությունների ձևավորում, քննադատական մտածողություն», բայց «նոր գործիքակազմ»-ը չի կայացվել, արտահայտված չէ և «նորարարություն» ի հայտ չի եկել։
  • Դասագրքում բացակայում է նպատակադրումը` աճող սերնդի մոտ ձևավորել առանցքային նշանակություն ունեցող որոշակիություն հայ ազգի ծագումնաբանության, ինքնության, գոյաբանության և պետականության հիմնահարցերում, այլ առկա է վարկածային մոտեցում առանցքային նշանակության հարցերում:
  • Դասագիրքը ստեղծողները, վարչական մարմինների ներկայացուցիչները կանոնակարգի իրավական նյութին, շահերի բախում հասկացությանը, լուծումներին, նախագծերի կառավարման մեթոդներին, բովանդակային նյութի գոյացման և մեթոդաբանական հմտություններին պատշաճ տիրապետելու դեպքում կարող էին խուսափել ստեղծված բազմաբնույթ խորքային խնդիրներից։
  • Առկա է վարչական  լուրջ դիմադրություն դասագրքի  տեսական և մեթոդաբանական խնդիրների բարձրաձայնմանը և թափանցիկ վերլուծությանը: Մասնագետների ազատության դեմ ոտնձգությունները հանգեցնում են քաղաքացիական ակտիվության անկնման և կտրուկ նվազեցնում նրանց մասնակցությունը հանրօգուտ գործին:
  • Դիմադրող կառույցների կողմից հարցի քաղաքականացումը, էապես խանգարում է դասագրքի հետ կապված խնդիրների բացահայտմանը և խոչընդոտում է արդյունավետ լուծումներին:
  • Դասագիրք ստեղծելը լրջագույն աշխատանք է, որը պահանջում է պատասխանատու մոտեցում, հսկայական ռեսուրսներ, համալիր մոտեցումներ և պատասխանատվության անխուսափելիություն՝ բոլոր ներգրավված կողմերի համար։
  • Մեկ հեղինակի կազմած դասագիրքը անհրաժեշտ խորությամբ չի կարող պարունակել պատմական տարբեր ժամանակաշրջաններին վերաբերող նեղ մասնագիտական թեմաներ: Անհրաժեշտ է վերանայել այն կանոնակարգը, որը թույլ է տալիս մեկանձնյա հեղինակել դասագիրք՝ շահերի հնարավոր բախման հնարավորությունը նվազեցնելու նպատակով։

 

Ուստի՝ դասագրքի շրջանառությունից դուրս հանումը համարում ենք անհրաժեշտություն, իսկ  շրջանառության շարունակումը,  ի թիվս այլ խնդիրների,  համարում ենք գիտական և մասնագիտական հանրության կարծիքների, սովորողների իրավունքների անտեսում, ինչը կհանգեցնի նաև պետական ինստիտուտների նկատմամբ վստահության զգալի նվազեցման։

 

 

Կարդացեք նաև՝