Լեռնային Ղարաբաղը օրինակ է լեզգիների և թալիշների ազգային ազատագրական պայքարի համար

Tolish Media-ն գրում է, որ Լեռնային Ղարաբաղը օրինակ է Ադրբեջանում լեզգիների և թալիշների ազգային ազատագրական պայքարի համար.

«Վաղուց հայտնի է, որ Ադրբեջանը՝ ստեղծված թուրքերի և բոլշևիկների կողմից, ընդհանուր առմամբ, երբեք այդպիսին չի եղել: Արհեստական տարածք, որն ընդգրկում էր լեզգիական Զաքաթալան, հայ-թաթարական Բաքու և Ելիզավետպոլ (Գանձակ) նահանգները և ռուսական Մուգանը, միավորված էր թուրքական քաղաքականությամբ՝ որպես Կովկասում պանթjուրքիզմի առաջնագիծ: Արհեստական պետականություն: Եվ վերջապես, Ադրբեջանի կառավարությունը նույնպես արհեստականորեն էր գոյատևում. սկզբում՝ Նուրի փաշայի, ապա` գեներալ Թոմսոնի կամքով, իսկ ավելի ուշ՝ պարզապես իներցիայով:

Այնուամենայնիվ, այս ամենը չէր խանգարում մուսավաթական Ադրբեջանին տասնամյակներ շարունակ իրականացնել (թուրքերի օրինակով) բնիկ ժողովուրդների բռնի ձուլման և տեղահանման, նրանց կողմից ստեղծված մշակութային արժեքների յուրացման քաղաքականություն: Սակայն Ադրբեջանում բնակվող բազմաթիվ ժողովուրդներ՝ լեզգիները, թալիշները, թաթերը, քրդերը, ակտիվորեն դեմ են իրենց իրավունքների ոտնահարմանը, պաշտպանում են պետական ինքնավարության իրավունքը: Նրանց համար օրինակ է Լեռնային Ղարաբաղի հայության ազգային-ազատագրական շարժումը:

1993 թ. թալիշների առաջնորդ Ա. Գումմատովը Ադրբեջանի հարավում հռչակեց Թալիշ - Մուգանի հանրապետությունը, որի համար նա ձերբակալվեց և դատապարտվեց ցմահ ազատազրկման: Փորձելով ընդմիշտ վերջ տալ լեզգիյան խնդրին՝ Բաքվի իշխանությունները ադրբեջանական «փախստականներով» ակտիվորեն կարգավորում են նախնյաց լեզգիական հողերը: Բայց Ադրբեջանի ավտոխտոն ժողովուրդները մտադիր չեն լինել ադրբեջանցի իշխողների ստրուկը և պայքարում են իրենց ազատության համար»: