Մտորումներ գրականության շուրջ. Վարուժան Ղազանչյան

Բանաստեղծ, հրապարակախոս Վարուժան Ղազանչյանը գրում է.

«Մի փոքր առաջ աչքովս ընկավ մի երիտասարդ կնոջ անկեղծ զեղումները ՖԲ-ում, իր դեռ մանկությունից փայփայած գրող դառնալու մեծ երազանքի մասին:

Անցած դժվարին ուղու պատմությունը,երբ իրեն ոչ մեկը չեր օգնում իր ձգտումները իրականացնելու համար:

Նրան ձայնակցում էր ընկերուհին, ասելով թե պոետ չեն դառնում, այլ ծնվում են:

Եվ այնպիսի հպարտություն էր բխում երկուսի խոսքերից էլ:

Այնպիսի գիտակցում կար, որ իրենք ընտրյալների դասին են պատկանում, որ ակամա մտորումների գիրկն ես ընկնում ՝արդյոք դա այդպես է:

Գրողները ընտրյալներ են,թե կաստա:

Մի քառասուն-հիսուն տարի առաջ, նրանք իսկապես ընտրյալներ էին:

Նրանք համընդհանուր ճանաչում ու հարգանք էին վայելում:

Նրանց գրքերը տպվում էին տասնյակ հազարավոր տպաքանակներով, որոնց համար նրանք հսկայական հոնարարներ էին ստանում, ինչը նրանց հնարավորություն էր ընձեռնում, օգտվել աշխարհի բոլոր բարիքներից:

Նույնն էր և արվեստի մյուս ճյուղերում:

Պայմանականորեն դա կոչենք արվեստի ոսկե դար:

Ինչ ունենք մենք այսօր:

Իր արվեստի նվիրյալներին ժողովուրդը չի ճանաչում:

Այն կծկվել դարձել է կաստա:

Արվեստի նվիրյալները հիմնականում խղճուկ գոյություն են քարշ տալիս:

Մեռնում են թշվառության մեջ (ՂԵՎՈՆԴ):

Ալկահոլիկներ են դառնում (ԹԱՄԱՐՅԱՆ):

Ինքնասպանությամբ վերջ են տալիս իրենց կյանքին (ԶՈՒԼՈ):

Նրանք երեքն էլ տաղանդավոր մարդիկ էին:

Արվեստը էլ չի կերակրում իր ծնողին:

Կարող է հարցնեք ՝գուցե պատճառը այն է, որ տաղանդներ չկան:

Աբսուրդ…

Ես համոզված եմ,որ հիմա նրանք՝ նախկինից նույնիսկ ավելի շատ են:

Պարզապես արժեքային համակարգն է փոխվել:

Չկա պետական հոգածություն արվեստի հանդեպ:

Հոգևոր արժեքները ստորադասված են նյութականին:

Իշխանության են եկել մարդիկ,որոնք իրենց կյանքի ընթացքում, մի գեղարվեստական գիրք անգամ չեն կարդացել, և բնական է․չգիտեն գրքի արժեքը:

Այդ ամենի հետևանքով այսօրվա գրական դաշտում, պակասել է տղամարդկանց տեսակարար կշիռը:

Կամաց-կամաց կանայք իրենց ձեռքն են վերցնում արվեստի դարպասների բանալիները, և հեռու չէ այն օրը, երբ տղամարդ ստեղծագործողները, հազվագյուտ երևույթ կդառնան:

Այնպես որ սիրելի Թերեզա, համարձակ առաջ: Դաշտը քոնն է, և քո ընկերուհիներինը:

Թող ձեր տղամարդիկ վաստակեն, հնարավորին չափ շատ, որպեսզի դուք հնարավորություն ունենաք գլուխ գործոցներ արարել:

Եվ քսանմեկերորդ դարը թող կանացի անուն ունենա:

Բարի երթ ձեզ․․․»: