Փոքր շուկայի պատճառով սիրիահայերը Հայաստանում ստիպված թողնում են իրենց արհեստը

Սիրիահայերի մեծ մասի համար պարզ է, որ, Հայաստան գալով, չեն հայտնաբերելու եվրոպական զարգացած երկիր, այլ բացահայտելու են իրենց հայրենիքը, ուր կան բազմաթիվ դժվարություններ: Այսօր այս մասին լրագրողների հետ զրույցում ասացին Սիրիայից Հայաստան տեղափոխված Ալեքսան Գարատանայանը, Պերճ Քիրազյանը, Միքայել Կարապետն ու Անդրանիկ Վարդանյանը:

«Սիրիահայերի հիմնախնդիրները համակարգող կենտրոն» ՀԿ-ի փոխնախագահ Ալեքսան Գարատանայանը, խոսելով Հայաստանում սիրիահայերի ինտեգրման գործընթացների մասին, նշեց, որ իրենց ՀԿ-ում ցուցակագրվել էր շուրջ 6000 սիսրիահայ, և, համագործակցելով Սփյուռքի նախարարության հետ, փորձել են երկու փուլով լուծել այդ 6000 սիրիահայերի խնդիրները: Առաջին փուլում պետք է լուծվեր նրանց տեղավորման հարցը, երկրորդ փուլում` բուժման և փաստաթղթային հարցերը:

«Այս հարցերը մեծ մասամբ լուծվել են, մնում է լուծել աշխատանքի ու բնակարանի հարցերը: Աշխատանքի հարցով մենք` սիրիահայերս, չենք կողմնորոշվում, որովհետև չենք կարող ակնկալել նույն արդյունքները, որոնք ստացել ենք Սիրիայում»,- ասաց Ալեքսան Գարատանայանը` հավելելով, որ Սիրիայում հայերը, մեծ մասամբ զբաղվելով արհեստագործությամբ և հաստոցաշինությամբ, ունեցել են իրենց արտադրանքը մեծ արաբական շուկա հանելու հնարավորություն, որովհետև Սիրիան, իրավամբ, առևտրային խաչմերուկ էր: Սակայն Հայաստանում շուկան շատ փոքր է, և արտադրանքի պահանջարկ չկա, որը ստիպում է սիրիահայերին թողնել իրենց զբաղմունքն ու արհեստը և փնտրել ցանկացած աշխատանք` գոյատևման համար:

«Հալեպ» հայրենակցական բարեսիրական ՀԿ-ի հիմնադիր անդամ Պերճ Քիրազյանը նշեց, որ սիրիահայերին պետք է հիմնականում ինտեգրացիոն ու բարոյահոգեբանական աջակցություն, որովհետև սիրիահայերը արժանապատիվ ու աշխատասեր հայեր են, որոնց պետք չէ վերաբերվել որպես խեղճի կամ օգնություն հայցողի:

Երտասարդ ծրագրավորող Անդրանիկ Վարդանյանը նշում է, որ սկզբնական փուլում աշխատել է Երևանի սրճարաններից մեկում` որպես մատուցող: Նրա կարծիքով` Հայաստանում կա աշխատանք, այլ հարց է, որ այդ աշխատանքը ցածր է վարձատրվում:

«Սիրիայում 5 հոգանոց ընտանիքի միայն մեկ տղամարդը կարող էր իր աշխատանքով պահել մնացած 4-ին, իսկ Հայաստանում 4 հոգանոց ընտանիքից առնվազն 2-ը պետք է աշխատեն, որ կարողանան ծայրը ծայրին հասցնել: Ահա սա է Սիրիայի ու Հայաստանի միջև այդ ոլորտի տարբերությունը»,- ասաց Անդրանիկ Վարդանյանը:

Միքայել Կարապետն էլ նշեց, որ ինքը ստացել է փախստականի կարգավիճակ, ստանում է աջակցություն հումանիտար կազմակերպություններից, սակայն, օրինակ, եթե դեղ է անհրաժեշտ լինում, ապա մինչ այն ձգձգելով տրամադրում են, անցնում է 7-10 օր:

«Սիրիահայերի հիմնախնդիրները համակարգող կենտրոն» ՀԿ-ի իրավաբան Նաիրա Եդիգարյանն էլ նշեց, որ, մարտ ամսից սկսած, ՄԱԿ-ի փախստականների գրասենյակը, որպես բացառություն, ամեն սիրիահայի 5 ամիս ժամկետով տրամադրելու է պարենային օգնություն: