Ինչպես պահել պետությունը`Վրաստանի ու Ղրղզստանի օրինակով․ Աղվան Պողոսյան

Այս տարվա մարտին Ղրղզստանի Հանրապետության խորհրդարանը երրորդ ընթերցմամբ ընդունեց «Ոչ առևտրային կազմակերպությունների» մասին օրենքը։ Օրինագծի նպատակը, ինչպես բազմիցս ընդգծել են տեղի իշխանությունները, պարզություն մտցնելն ու Ղրղզստանի տարածքում գործող ՀԿ-ների գործունեությունը կանոնակարգելն է։

Օրինագծի ընդունումն առանց Վաշինգտոնի ուշադրության չի մնացել, և ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը հասցրել է բողոքել, որ նոր օրինագիծը կդժվարացնի Ղրղզստանում ԱՄՆ կառավարության և միջազգային գործընկերների աջակցությամբ ՀԿ-ների կողմից իրականացվող ծրագրերի իրականացումը:

«Հասարակությունը, պետությունը պետք է տեսնեն, թե որտեղից, ինչ օտարերկրյա աղբյուրներից և ինչ նպատակներով է գնում այս կամ այն ոչ կառավարական կազմակերպության ֆինանսավորումը», - ամերիկացի պաշտոնյայի կշտամբանքներին հակադարձել է Ղրղզստանի նախագահ Սադիր Ժապարովը ՝ Վաշինգտոնին կոչ անելով չմիջամտել երկրի ներքին գործերին:

Միևնույն ժամանակ, մի շարք հասարակական գործիչներ, ՀԿ-ների և արևմտյան ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչներ հիստերիա են բարձրացրել Ղազախստանի իշխանությունների նկատմամբ` այն բանից հետո, երբ ընթացիկ տարվա մարտին ՂՀ ԱԳՆ-ն մերժել էր «Азаттык» ռադիոյի 36 լրագրողների հավատարմագրումը:Ինչպես նշում է KZ24.News-ին տված հարցազրույցում Ղազախստանի ազգային մանկավարժական համալսարանի պրոֆեսոր Աբայա աման Իբրահիմովը, նման միջոցառումների պատճառ են դարձել տվյալ լրատվամիջոցի խմբագրության կողմից զանգվածային լրատվության միջոցների ոլորտում Ղազախստանի օրենսդրության խախտումները։ Մասնավորապես, լրագրողներն իրենց արտահայտություններում թույլ են տվել նարատիվներ սահմանադրական կարգի փոփոխության և այլ գործողությունների իրականացման մասին, որոնք սպառնալիք են երկրի ազգային անվտանգությանը։ Այս պարագայում Ղազախստանի իշխանությունների որոշման իրավաչափությունը դժվար է կասկածի տակ դնել: Նկարագրվող իրադարձությունների համատեքստում` Հայաստանի ղեկավարությունը, կարծես, նախընտրում է անաբիոզի մեջ լինել և որևէ կերպ չկարգավորել օտարերկրյա ԶԼՄ-ների և ՀԿ-ների գործունեությունը Հանրապետության ինքնիշխան տարածքում:

Տեղեկատվության արագ տարածման և սրընթաց զարգացման դարաշրջանը նոր մարտահրավերներ է նետում պետության ազգային շահերի։ Բացի սոցիալ-տնտեսական բարեկեցության աճից, քաղաքական կայունությունից, պաշտպանունակության ամրապնդումից, այսօր պետությունը ստիպված է ուշադիր մոտենալ տեղեկատվական հիգիենայի հարցերին։ Այստեղ հատկապես կարևոր է պետության դերը մշակութային արժեքների պահպանման և պատմական ճշմարտության պահպանման հարացույցում։ Պետությունը, որն անկեղծորեն շահագրգռված է իր քաղաքացիների ազգային շահերի պաշտպանությամբ, ձգտում է հասկանալի «խաղի կանոններ» կառուցել օտարերկրյա ՀԿ-ների և ԶԼՄ-ների համար, որպեսզի նրանց գործունեության մեջ առաջնային լինի ժողովրդի ինքնության հարգանքը:

Այսպիսով, ժամանակակից և պատասխանատու լրատվամիջոցներն իրենց աշխատանքում պետք է խստորեն հետևեն օբյեկտիվության և անկախության էթիկական չափանիշներին: Հարևան պետությունների շրջանում օտարերկրյա ԶԼՄ-ների և ՀԿ-ների գործունեության կարգավորման նկատելի միտումը համապատասխանում է այդ երկրների կառավարությունների ձգտումներին՝ արմատախիլ անել ազգային անվտանգության ոլորտում սպառնալիքների ձևավորման աղբյուրները։

Հայաստանը, ապրելով իր բազմադարյա պետականության պատմության ամենադրամատիկ փուլերից մեկը, մյուսներից ոչ պակաս այժմ կարիք ունի պաշտպանելու իր մշակութային կոդը, ազգային ինքնությունը, հայ ժողովրդի միասնականությունն ու քաղաքացիական համերաշխությունը:

Վերջնամասում հռետորական հարց. Պատրա՞ստ է արդյոք օրվա իշխանությունը իր ներկայիս տեսքով օգնության ձեռք մեկնել հայ ժողովրդին և կանխել օտար ուժերի ապակառուցողական գործողությունները ՝ ուղղված մեր հասարակության պառակտմանը ու դեգրադացմանը։

Աղվան Պողոսյան

Քաղաքագետ