Ստեփանակերտի մշակույթի և երիտասարդության պալատում այսօր՝ դեկտեմբերի 5-ին, կայացել է արցախցի երիտասարդ գրող Հերմինե Ավագյանի «Պատերազմ...աչքեր...ծաղիկներ…» վերնագրով գրքի հիման վրա բեմադրված «Լուսաբացից առաջ» ներկայացումը. այն նվիրվել է Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ, հայ բեմադրիչ երջանկահիշատակ Երվանդ Ղազանչյանի հիշատակինՙ հայտնում է «Արցախպրես»-ը:
Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, ներկայացման բեմադրող Ռուզան Խաչատրյանն ասել է, որ երկու տարի առաջ Հերմինե Ավագյանը գրելով «Պատերազմ...աչքեր...ծաղիկներ…» վերնագրով գիրքը՝ այն նվիրել է արցախյան պատերազմում զոհված իր հոր՝ Արմեն Ավագյանի ծննդյան 50-ամյակին:
Ռ. Խաչատրյանի խոսքով՝ գիրքը մի մարդու, մի ընտանիքի, մի գյուղի պատմության մասին է, որը խոսում է հազարավոր մարդկանց ապրած կյանքի մասին:
«Ընթերցելով գիրքը, ես Հերմինեին առաջարկել եմ, որպեսզի պատմվածքը բեմականացնենք: Սկզբնական շրջանում հեղինակը երկմտել է, որից հետո տվել իր համաձայնությունը: «Լուսաբացից առաջ» ներկայացումը հայ ժողովրդի լուսաբացը կերտողների մասին է. այն նվիրված է արցախյան ազատամարտի հերոսներին»,- ավելացրել է Ռ. Խաչատրյանը:
«Լուսաբացից առաջ» բեմականացման հեղինակ Հերմինե Ավագյանը մեզ հետ զրույցում ասել է, որ ինքը երբևէ չի մտածել, որ մի օր իր գրքի հիման վրա պիտի բեմականացման սցենար գրեր:
Թե ինչու «Լուսաբացից առաջ»՝ Հ. Ավագյանը պատասխանել է. «Ուզում էի ցույց տալ, թե ինչ է եղել մինչև լուսաբաց՝ հաղթանակ, ովքեր են եղել այն տղաները, որ բերել են մեր լուսաբացը: Հասարակ ընտանիքներում ծնված տղաները, որոնցից շատերն անգամ բարձրագույն կրթություն չունեին՝ գիտակցում էին հայրենիքի պաշտպանության գործում իրենց անձնվեր առաքելությունը: Անկախ այն ամենից թե որտեղ են ծնվել տղաները՝ Արցախում, Մայր Հայաստանում, Սփյուքռում, նրանց մեկ նպատակ է միավորում՝ հաղթանակի գաղափարը: Մենք պարտավոր ենք նրանց թողած «լուսաբացը» ամուր պահել, որովհետև այն մեծ դժվարությամբ է ձեռք բերվել: Բեմականացման ընթացքում կար մանկություն, որը ոչ միայն իմն էր, այլ իմ հասակակիցներինը: Ուզում եմ, որ միշտ ունենանք խաղաղ լուսաբացներ ու բոլորն ունենան անհոգ մանկություն»:
Երվանդ Ղազանչյանի որդին՝ Հակոբ Ղազանչյանը, ով ներկա էր միջոցառմանն իր գոհունակությունն է հայտնել դերասանական կազմին և բոլոր այն անձանց, ովքեր ներդրում են ունեցել ներկայացման ցուցադրությանը:
«Ներկայացումն կայացել է. այն անհրաժեշտ է բոլորիս: Մենք պետք է ժամանակ առ ժամանակ վերապրենք մեր հիշողությունները, մտորումները և պատմությունը: Շատ հակասական ժամանկներում կա մի վտանգ, երբ կարող է կտրվել ժամանկների կապը: Եկող սերունդները չպետք է որպես տարեգրություն նայեն այն ամենին՝ ինչով անցել է հայ ժողովուրդը, մասնավորապես՝ հերոսական Արցախը: Կուզենայի, որ ներկայացումը դիտեին նաև այն երիտասարդները, ովքեր զինվորական ծառայության մեջ են: 1 ժամ 40 րոպե տևողությամբ ներկայացումը մի դասագիրք է բոլորիս համար՝ վերհիշելու և վերարժևորելու մեր անցյալը»,-մասնավորապես ասել է Հ. Ղազանչյանը:
Նա ընդգծել է, որ Ստեփանակերտը պետք է անպայման ունենա թատրոնի հարմարավետ շենք:
Վերջում Հ. Ղազանչյանը Ռ. Խաչատրյանին է նվիրել իր հոր տան պատից կախված նկարներից մեկը՝ նշելով, որ իր հայրը հոգեպես միշտ Ռուզանի հետ է:
Բանաստեղծ Սոկրատ Խանյանի խոսքով՝ ինքն առաջին անգամ ընթերցելով Հերմինե Ավագյանի գիրքը՝ թերթերում գրել է, որ Արցախում ծնվել է նոր արձակագիր, որի ողջ մտածողությունը հայ ժողովրդի ցավն ու ճիչն է, որը ներկայացվում է գեղարվեստական պատկերներով, իսկ այսօր արդեն՝ բեմականացմամբ:
Միջոցառմանը ներկա էին ԱՀ Ազգային ժողովի նախագահ Աշոտ Ղուլյանը, ԱՀ մշակույթի, երիտասարդության հարցերի և զբոսաշրջության նախարար Լեռնիկ Հովհաննիսյանը, Ստեփանակերտի քաղաքապետ Դավիթ Սարգսյանը, ԱՀ ԱԺ պատգամավորներ, «Ազատ հայրենիք» կուսակցության ղեկավար Արայիկ Հարությունյանը, հյուրեր և այլք:
Նշենք, որ ներկայացման կոմպոզիտորը Վաչե Շարաֆյանն է: Ներկայացմանն աջակցել են ԱՀ մշակույթի, երիտասարդության հարցերի և զբոսաշրջության նախարարությունը, «Ղարաբաղ տելեկոմ» և «Ղարաբաղ կարպետ» ընկերությունները, Ստեփանակերտի քաղաքապետարանը, Համազգային հայ կրթական և մշակութային միության Արցախի գրասենյակը, Արցախի հանրային հեռուստատեսությունը, «PACE»-ը: