Կարող ենք ունենալ իդեալականին մոտ Սահմանադրություն, սակայն մեկնաբանություններով խեղաթյուրել դրա բովանդակությունը. սահմանադրագետ

Սահմանադրության մեկնաբանությունը, որպես կանոն, ենթադրում է, որ պետության մեջ գոյություն չունի ճգնաժամ իշխանության թևերի միջև. «ՀՀ Սահմանադրություն. կարմիր և կանաչ գծեր» պանելային քննարկման ժամանակ ասաց սահմանադրագետ Վարդան Այվազյանը:

Նա նշեց, որ Սահմանադրության մեկնաբանության իրավունքը վերապահվում է Սահմանադրական դատարանին:

Ինչ վերաբերում է Սահմանադրության արդյունավետությանը, ապա, սահմանադրագետի համոզմամբ, անհրաժեշտ է հստակ տարանջատել սահմանադրական իրավաստեղծագործությունը և սահմանադրական նորմաստեղծագործությունը, որովհետև սահմանադրական իրավաստեղծագործությունը պետք է հիմնվի նորմաստեղծագործության վրա:

«Սահմանադրության համար  պետք է հստակ լինի տրամաբանական հարթությունը: Տրամաբանական հարթության մեջ մենք ունենք դրական և պոզիտիվ իրավունքի հարթությունները, և Սահմանադրությունը գրելիս ու հետագայում մեկնաբանելու համար անթույլատրելի է շրջանցել այս 2 հարթությունները: Օրինակ` Գերմանիայի Սահմանադրությամբ հստակ ամրագրվում են մարդու աստվածային ծագումը և պատասխանատվությունը` գիտակցական մակարդակով, Աստծո առջև: Սա նշանակում է, որ ԳԴՀ Սահմանադրությունը գրվել է բացառապես բնական իրավունքի տրամաբանական հարթության մեջ: Սակայն վերջերս ԶԼՄ-ներով իմացանք, որ Գերմանիայի Սահմանադրական դատարանը, որն իր ֆունկցիոնալ առաքելությամբ կոչված է ապահովել Սահմանադրության գերակայությունը, որոշում է կայացրել, որով արգելում է, որ քաղաքացիական ակտերի գրանցման մարմինները ծննդյան վկայականներում նշեն արական և իգական սեռը: Այս պարագայում ստացվում է, որ ՍԴ մեկնաբանությամբ փոխվում է Սահմանադրության բովանդակությունը, որովհետև այն ամրագրված կետը, որ գիտակցված պատասխանատվությունը Աստծո առջև է, չի կարող ենթադրել նման մոտեցում»,- մանրամասնեց Այվազյանը` միևնույն ժամանակ ընդգծելով, որ Սահմանադրությունը կոնցեպտուալ փաստաթուղթ է և ցանկացած պարագայում այն պետք է մեկնաբանվի՝ ելնելով դրանում ամրագրված արժեհամակարգի մոտեցումներից:

Անդրադառնալով Սահմանադրության մեկնաբանությունների արդյունավետության հարցին` սահմանադրագետը կարծիք հայտնեց, որ դա պայմանավորված է 2 հանգամանքով: «Կարող ենք ունենալ իդեալականին մոտ Սահմանադրություն, սակայն մեկնաբանություններով խեղաթյուրել այդ Սահմանադրության բովանդակությունը, և կարող ենք ունենալ Սահմանադրություն, որն իր դրույթների միջև ունի ներքին հակասություններ և չի կարող ճշմարտությունը վեր հանել»,-  պարզաբանեց Վարդան Այվազյանը` հավելելով, որ Սահմանադրության մեկնաբանությունը, որպես կանոն, ենթադրում է, որ պետության մեջ գոյություն չունի ճգնաժամ իշխանության թևերի միջև: