Կյանքից հեռացել է Միշել Լեգրանը

86 տարեկան հասակում կյանքից հեռացել է հայտնի ֆրանսիացի կոմպոզիտոր, դաշնակահար, երգիչ,  «Օսկար»-ի եռակի մրցանակակիր Միշել Լեգրանը. հայտնում է РИА Новости-ն` Monde-ին հղումով:

***

Ծնվել է 1932թ. փետրվարի 24-ին Փարիզում: Հայրը՝ Ռայմոնդ Լեգրանը, եղել է ֆրանսիացի կոմպոզիտոր, դիրիժոր, մայրը` Մարսել-Տեր-Միքայելյանը, սերել է հայկական ազնվական ընտանիքից: 1942-49թթ. դաշնամուր, գիր և գրականություն է սովորել Փարիզի կոնսերվատորիայում, ուսուցիչներից են եղել Լուսյետ Դեսկավն ու Նադիա Բուլանժեն: 1950-ից աշխատել է աշխարհահռչակ ջազ-վարպետների հետ: 1952թ. Դիզի Գիպելսիի եվրոպական համերգների համար գրել է լարային նվագախմբի համար նախատեսված երաժշտություն:

1951թ. գրել է գործիքավորումներ իր հոր նվագախմբի համար և սկսել է երաժշտական ուղեկցորդի և գործիքավորողի գործունեությունը՝ աշխատելով Ժակլին Ֆրանսուայի, Անրի Սալվադորի, Կատրին Սովաժի և Զիզի Ժանմերի հետ: Մորիս Շեվալիեն այնուհետև նրան առաջարկում է դիրիժորի աշխատանք: 1954թ., ամերիկյան «Կոլումբիա» ընկերության խնդրանքով, կրկին ֆրանսիական ջազի դասախոսություններ է կարդացել:

«Ես սիրում եմ քեզ, Փարիզ» (1954թ.) ձայնասկավառակը մեծ հաջողության է հասել՝ 8 միլիոն օրինակի վաճառք գրանցելով, որից հետո կոմպոզիտորը ձեռք է բերել միջազգային համբավ: 1957թ. Մոսկվայի համաշխարհային երիտասարդական փառատոնին մասնակցելու հրավեր է ստացել: «Legrand Jazz» սկավառակի համար 1958թ. Նյու Յորքում ձայնագրություններ է կատարել Մայլս Դևիսի, Ջոն Կոլտրեյնի և Բիլ Էվանսի հետ՝ այդպիսով դառնալով ժամանակակից ջազի հսկաների հետ համագործակցող առաջին եվրոպացիներից: Հաջորդ տարի բաս-կիթառահար Գայ Փեդերսենի հետ թողարկել է հաջորդ ձայնասկավառակը` «Փարիզ-Ջազ-Դաշնամուր»: Հեղինակել է բազմաթիվ հեռուստատեսային հաղորդումներ, թատերական ներկայացումների երաժշտություններ: Ավելի շատ հայտնի է շուրջ 200 կինոֆիլմերի և հեռուստաֆիլմերի համար գրված երաժշտությամբ: Նրան մեծ հռչակ է բերել «Շերբուրգյան անձրևանոցներ» (1964թ.) ֆիլմը:

Թողարկել է ավելի քան 100 ձայնասկավառակ: 13 անգամ ներկայացվել և 3 անգամ արժանացել է «Օսկար» կինոակադեմիայի մրցանակին: Հինգ անգամ ստացել է «Գրեմի» և «Էմմի», 12 անգամ` «Ոսկե գլոբուս» երաժշտական մրցանակների:

2005թ. արժանացել է Ֆրանսիայի «Պատվո լեգեոն», 2009թ.՝ ՀՀ «Պատվո» շքանշանի: