Ես քեզ շատ եմ սիրում` այստեղից մինչև ա՜յն գյուղը. տարեց փախստականները, այնուամենայնիվ, գոհ են

Սիրիացի Ահմեդն ու Խադիջան ավելի քան 65 տարի է՝ ամուսնացած են: «Ես քեզ շատ եմ սիրում` այստեղից մինչև ա՜յն գյուղը»,-կնոջն ասում է Ահմեդը՝ ցույց տալով սահմանամերձ գյուղը:

Ամուսնու խոսքով՝ հնարավոր չէ չսիրել կնոջը: «Նա ծնել է իմ երեխաներին: Մենք միշտ իրար հետ ապրել ենք համերաշխ»,- ասում է նա:

Ահմեդի ու Խադիջայի հայրերը եղել են մտերիմ ընկերներ, դրա արդյունքն է նաև նրանց ամուսնությունը:

«Մենք ապրեցինք ծայրաստիճան աղքատության մեջ, շատ աշխատեցինք և տեսանք շատ մութ օրեր»,- պատմում է Խադիջան:

Նրանց սիրուն չի խոչընդոտել անգամ պատերազմը, սակայն նույն բանը հնարավոր չէ ասել նրանց կենցաղային պայմանների և երեխաների մասին:

«Իմ ամուսինը շատ է աշխատել մեզ պահելու համար: Սա առաջին անգամ է, որ մենք հայտնվում ենք նման վայրում»,- ասում է կինը, ով ամուսնու հետ ապրում է Սիրիայի և Թուրքիայի հետ սահմանին՝ փախստականների ճամբարում:

Ամուսինները, որոնք երկար ժամանակ է՝ չեն տեսել Թուրքիա փախած իրենց երեխաներին, նախընտրում են մահանալ, քան տեսնել այս ամենը:

«Մեկ էլ ե՞րբ կտեսնենք մեր երեխաներին: Բայց կտեսնե՞նք…»,- ասում է կինն ու արտասվում:

Ահմեդի խոսքով՝ իրենց սրտերը կուրացել են ցավից, վշտից, ընկճվածությունից ու աղքատությունից: «Երբ 8 երեխա ունեցանք, մտածում էինք՝ հիվանդության պահին մեզ կօգնեն, իսկ հիմա մենք չունենք ոչ մեկը…»,- ասում է նա:

Ամուսինների համոզմամբ՝ ամենալավը Աստծո կամքին թողնելն է, սակայն, կնոջ համոզմամբ, «մահը կփրկի նրանց»: