Ես սիրում եմ քեզ` առանց սկզբի ու վերջի

Գրող Կոկո Ջինջերի գործերից

Երբեմն ուզում ես ասել` «ես քեզ սիրում եմ, բայց...»:

Ահա այդ «բայց»-ը միշտ ջնջում է «ես քեզ սիրում եմ» խոսքերը: Սիրո մեջ չկան «բայց»-եր, «եթե»-ներ: Այն մշտական է, հավերժ:  Այն չունի սկիզբ ու վերջ: Այն մեր սրտին պայմաններ չի թելադրում: Այն ինչ-որ զգացմունք չէ, որ գալիս ու գնում է` իր քմահաճույքով: Այն մեր սրտում է, մեր սրտի մի մասը, որը կամաց-կամաց տեղավորվում է մեր մարմնի յուրաքանչյուր վերջույթի եւ մասնիկի մեջ: Սերը փոխում է մեր ուղեղը, մեր խոսելու ձեւը, քայլերը... Սերը ապրում է մեր հոգում եւ արժանացնում է մեզ իր ներկայությունը` ամեն օր, մինչ մահ:

Ասել` «ես քեզ սիրում եմ, բայց....», նշանակում է ասել` «ես քեզ ընդհանրապես չէի սիրում»:

Հիմա քեզ ասում եմ` ես սիրում եմ քեզ` առանց սկզբի ու վերջի: Քեզ սիրում եմ այնպես, ասես` դարձել ես իմ օրգաններից մեկը, առանց որի չեմ կարող ապրել: Ես քեզ սիրում եմ այնպես, ինչպես աղջիկը` տղային: Առանց վախի: Առանց ակնկալիքների: Ոչինչ չպահանջելով փոխարենը, բացի մի բանից` թույլ տուր, որ քեզ պահեմ իմ սրտում, որպեսզի միշտ իմանամ քո ուժը, քո աչքերը եւ քո հոգին, որը ինձ ազատություն տվեց եւ թույլ տվեց, որ թռչեմ...

Թարգմանությունը` Էդիթ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆԻ