«Մա’մ, ես քեզ սիրում եմ»….«Ես քեզ սիրում եմ, բալե’ս»

Ապրիլյան քառօրյա պատերազմում զոհված Ազատ Սիմոնյանն այսօր կդառնար 20 տարեկան: Այսօր Կամարիս գյուղում գտնվող նրա տանը հավաքվել են հարազատները, բարեկամներն ու ընկերները` ոգեկոչելու հայրենիքի համար հերոսացած Ազատի հիշատակը: Նա ծառայում էր Արցախի Ջրական բնակավայրի մոտ /Ջաբրայիլ/:

Մայրը` Վեհանուշ Ենոքյանը, բնականաբար, չի հաշտվում միակ որդու կորստի հետ, դեռ սպասում է նրա զանգին` այնպես, ինչպես ամեն առավոտ զորամասից էր զանգում մորը, ասում. «Բարի լույս, մա'մ»:Մինչ հիմա նրա ձայնը, նրա ասած «բարի լույս»-ը մոր ականջներում է:

Մայրը պատմում է, որ Ազատը սիրել է ծառայությունը, անհամբերությամբ սպասել, թե երբ պետք է գա բանակ գնալու օրը: Երբ մայրը համոզել է որդուն` 6 ամիս հետո գնալ ծառայության, իսկ այդ ընթացքում ավարտին հասցնել խոհարարական մասնագիտացումը, Ազատը մերժել էր մոր խնդրանքը` ասելով, որ գնալու է ծառայության, կվերադառնա ու կշարունակի ուսումը:

«Այնքան ուրախ էր, որ պետք է գնա ծառայության, այնքան անհամբեր, որ ասում էր. «Մա'մ, վայենկոմատն ինձ մոռացել է»: Հետո, երբ գնաց ծառայության, միշտ ասում էր, որ գոհ է թե' տեղից, թե' ծառայությունից»,- ասում է Վեհանուշ Ենոքյանը:

Ազատը շատ էր սիրում լուսանկարվել, շատ է սիրել նաև իր ծննդյան օրը: Ուրախ տղա էր, միշտ ժպիտը դեմքին, և շատ խղճով, բարի, հասնող: Մայրը պատմում է նաև, որ ամեն օր գնում էր եկեղեցի ու մոմ վառում:

Մարտի 31-ին էր վերջին անգամ զանգահարել մորը, մեկ օր  անց` ապրիլի 1-ին, պետք է բարձրանային դիրքերը: «Մենք չգիտեինք, որ Ազատն առաջնագիծ է մեկնելու, նա մեզ չէր ասել, դիտավորյալ թաքցրել էր, որ չանհանգստանանք: Ասել էր, թե պահեստներում է: Ընկերներին զգուշացրել էր, որ հանկարծ մեզ չասեն առաջնագիծ բարձրանալու մասին: Ասել էր` Վեհանուշը չի դիմանա: Բա ինչպե՞ս եմ 8 ամիս դիմանում առանց Ազատի»,- լալիս է մայրը:

Ազատը երկու քույր ունի: Մայրն ասում է, որ ամբողջ կյանքում վախեցել է միմիայն Ազատի համար, աղջիկների համար երբեք չի անհանգստացել, բայց որդու համար… Ծնված օրվանից մայրն իր կյանքը նվիրել էր Ազատին:

«Ամեն տուն մտնելիս գալիս, թուշս էր համբուրում, ասում. «Մա'մ ջան, քեզ էնքան շատ եմ սիրում»,- հիշում է մայրը:

Այսօր` Ազատի ծննդյան օրը, նրա գերեզմանին դրվեց հուշաքար: Մայրն արցունքների միջից միայն մի բան էր անվերջ կրկնում. «Ես քեզ շատ եմ սիրում, բալե'ս»:

Ոգեկոչմանը ներկա` Կոտայքի մարզպետի տեղակալ Համլետ Հայրապետյանը Yerkir.am-ի հետ զրույցում ասաց, որ Ազատի հետ դիրքերում գտնվող ընկերները պատմել են, որ Ազատը  զոհվելու օրը, երբ հակառակորդը սկսել էր  լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունները, բարձրաձայն երգել է` «Ես սիրում եմ քեզ, մամա'», երևի կանխազգացել է ամեն ինչ:

Ազատը զբաղվել է նաև սպորտով: 10 օրից գյուղի դպրոցի դահլիճում անցկացվող մրցույթը, որին մասնակցելու են հանրապետության լավագույն մարզիկները,  նվիրված է լինելու Ազատի հիշատակին: Շուտով դպրոցի ռազմական դասարանը կանվանակոչվի Ազատի անունով:

«Ողջ մնացածներս պարտավոր ենք մեծարել հանուն հայրենիքի զոհվածներին: Ես փոխել եմ իմ կարգախոսը: Այսուհետ հանուն հայրենիքի պետք է ապրենք, որ շենացնենք մեր երկիրը: Գյուղում Ազատի հիշատակը հավերժացնող էլի հուշակոթողներ կբարձրանան»,- ասաց Համլետ Հայրապետյանը` հավելելով, որ ապագա պլաններում է գյուղի կենտրոնական փողոցը և դպրոցը Ազատի անունով անվանակոչելը:

Իսկ թե որտեղի՞ց 18 տարեկանների մոտ այդքան նվիրում ու հայրենասիրության զգացում, Համլետ Հայրապետյանը նշեց. «Կամարիսի բնակիչների նախնիները Արևմտյան Հայաստանից ներգաղթյալներ են եղել, այստեղ գենետիկան է խոսում, արյան  կանչը: Մեր գյուղում կենդանի լեգենդներ կան, որ Արցախյան պատերազմի մասնակիցներ են: Իսկ Ազատը շատ կարդացող, բանիմաց տղա էր, գիտեր այս բոլոր մարդկանց մասին, բացի այդ` արյունն ու գենետիկան են նրա մեջ վառ արտահայտված եղել, նա լավ տոհմի զավակ է, լավ պապիկի թոռ, լավ ծնողների երեխա: Չկար մեկը, ով  Ազատին չսիրեր»:

Գյուղի դպրոցի տնօրեն Արամայիս Ենոքյանն էլ նշեց. «Այս տարիքի երեխաներին բախտ վիճակվեց հայրենիքի համար իրենց կյանքը տալ: Ազատը բոլորի կողմից սիրված էր, բարի, մարդասեր: Երևի իր ամբողջ կյանքի բարությունը նա ամփոփել էր այդ 19 տարվա մեջ»:

Ոգեկոչմանը ներկա`  Արցախի պատերազմի վետերանների միության նախագահ Յուրա Միքայելյանը  Ազատի ծնողներին հանձնեց  հետմահու պարգևատրումը`  Հայրենիքի պաշտպանության համար մեդալը:

Yerkir.am-ի հետ զրույցում նա նշեց, որ, ՀՀ  նախագահի «Դուք մենակ չեք» ծրագրի համաձայն, 101 կուրսանտ ու ազատամարտիկ ամեն տոներին ու քառօրյա պատերազմում զոհված 101 զինվորների ծննդյան օրերին այցելում են նրանց շիրիմներին:

Մելանյա Մելքումյան 

’