Տարվա «հանցագործությունը»՝ «պեչենիի» գողությունը, տարվա «բացահայտումը»՝ մանդարինի «օպերացիան»

Yerkir.am-ի հետ զրույցում 2015 թվականն ամփոփում է փաստաբան Երվանդ Վարոսյանը: 

-Ի՞նչն էր պակասում 2015-ին:

-Անկեղծությունը: 

-Ի՞նչն էր ավելորդ 2015-ին:

- Անհարկի պաթոսը, իրականությունը թողած` երևակայական աշխատանք, արդյունքներ, նվաճումներ ցույց տալու միտումը:

 -Տարվա «հանցագործությունը»:

-Պեչենիի գողությունը:

 -Իրավական ոլորտում տարվա հայտնությունը:

-Կարծում եմ` հայտնություն կարելի է համարել ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի աշխատանքում նկատվող դրական փոփոխությունները: Որոշ դատավորների անձով պայմանավորված` առաջընթացը միտում ունի առաջ մղել այդ դատական ատյանը` ամբողջությամբ: Թեև հարկ է փաստել, որ վերաքննիչում իրականացվող էվոլյուցիոն փոփոխություններին արդեն կարելի է առավել արագ՝ հեղափոխական շունչ հաղորդել:

-Տարվա ամենածանր քրեական գործը:

- Ցավով պետք է նշեմ, որ Գյումրու ոճրագործության կապակցությամբ հարուցված քրեական գործն է: Ավետիսյանների ընտանիքի սպանության փաստով հարուցված քրեական գործի նյութերին ծանոթանալը, հավանաբար, իմ փաստաբանական գործունեության ընթացքում ամենածանր փորձություններից էր, երբ խիստ դժվար է, հույզերը մի կողմ դրած, կենտրոնանալ փաստերի վրա:

- Տարվա ամենազավեշտալի քրեական գործը:

- Անկեղծ ասած` կա նման մի գործ մեր գրասենյակի վարույթում, բայց այդ զավեշտին հավանաբար կանդրադառնանք հաջորդ տարի, քանի որ նշված քրեական գործը համառորեն «դեգերում» է նախաքննական մարմնի ու դատախազության միջև ու ոչ մի կերպ չի ցանկանում հայտնվել դատարանում:

-Տարվա «բացահայտումը»:

-Մանդարինի «օպերացիան»:

-Տարվա ամենամեծ հաղթանակը:

- Կարծում եմ` չարժե կանգ առնել ու տարվա կտրվածքով հաղթանակ փնտրել: Առավել կարևոր է առաջ նայել ու աշխատել, իսկ հաղթանակներն ու պարտություններն ավելի հանգիստ պայմաններում գնահատելու ժամանակը դեռ կգա:

-Ի՞նչ զավեշտալի դրվագ կհիշեք 2015-ի դատական նիստերից:

-Մարզերից մեկում դատական նիստի էինք մասնակցում: Վկան ընդգծված բարբառով էր ցուցմունք տալիս, նույնիսկ համերկրացի դատավորն անընդհատ թարգմանում էր ասածները պաշտպանի ու դատախազի համար: Սակայն, մի պահ հոգնելով, դատավորն էլ անցավ բարբառի ու մոտ 5 րոպե հարցաքննություն էր իրականացնում, որի ընթացքում ես ու դատախազը «խուճապահար» միմյանց էինք նայում` չհասկանալով, թե ցուցմունքն, ի վերջո, մեղադրանքի օգտի՞ն է, թե՞ պաշտպանության: