Ինչո՞ւ Քյութահյայում չկա Կոմիտասի հուշարձանը, այն պատճառով, որ հա՞յ է. թուրք լրագրողի ուշագրավ հոդվածը

Թուրք լրագրող Զաֆեր Դիփերը հայ մեծանուն երգահան, երաժշտագետ Կոմիտաս վարդապետի մասին ուշագրավ հոդված է հրապարակել:

«Իմ համերկրացի Կոմիտասը» վերնագրված հոդվածում հեղինակն անդրադարձել է մեծանուն վարդապետի կենսագրությանն ու Հայոց ցեղասպանությանը` այն որակելով «տեղահանություն»: Այնուամենայնիվ, հեղինակը կարևոր հարց է բարձրացնում. «Ինչո՞ւ չկա Կոմիտասի հուշարձան իր ծննդավայր Քյութահյայում»:

Այդ մասին իր դժգոհությունը հայտնած հոդվածի հեղինակը նախկին և ներկայիս թուրքական իշխանությունների վարած այլատյացության քաղաքականությունը քննադատող հարցեր է բարձրացնում, ասելով. «Ինչպե՞ս կարելի է բացատրել այն հանգամանքը, որ Փարիզում, որտեղ Կոմիտասը մահացել է, հուշարձան է կանգնեցվել, իսկ Քյութահյայում, որտեղ նա ծնվել է, նույնիսկ մի հուշաքար չկա:

Նա, ինձ, քեզ, թուրքերին չի հայհոյել, ծպտուն չի հանել, նույնիսկ չի ասել` ախ, ինչո՞ւ մեզ վրա ձեռք բարձրացրեցիք, դեռ ինչեր կարող էի անել, ինչեր կարող էի ստեղծագործել: Վերջին 18 տարում ո'չ խոսել է, ո'չ ծիծաղել, ո'չ լացել է, ո'չ երգել, ո'չ դաշնամուր նվագել, միայն լռել է և մահացել Փարիզի հոգեբուժարաններից մեկում: Արդյո՞ք վերջին շունչը տալու, ասել է` ինչո՞ւ: 

Արդյո՞ք այս մարդը, որ հավաքագրել, համակարգել, պահպանել և մեզ է հասցրել թուրքական դասական երաժշտությունը, թուրքական ժողովրդական երգերը, ձեզ այդչափ դուր եկող երաժշտություններից շատերը, չպետք է արժանանա մի հուշարձանի, թեկուզ` փոքրիկ հուշակոթողի: 

Ո՞ւմ պատմեմ իմ մտահոգությունը… Այս օրերին Հունգարիայում «Գյուլ Բաբա» աղոթավայրի բացումն իրականացնող նախագահի՞ն, ներքին գործերի, արտաքին գործերի, Էկոնոմիկայի նախարարությունների՞ն, թե՞ «մշակույթ» կոչված «մշակութային» մի նախարարության, թե՞  Քյութահյայի նահանգապետի՞ն:

Ահ, եթե միայն հարցնեիք, թե ի՞նչ մտահոգություն ունեմ…

Մտահոգությունս այն է, թե ինչո՞ւ Քյութահյայում չկա այսքան կարևոր մեկի` Կոմիտասի կիսանդրին, հուշարձանը…

Այն պատճառով, որ հա՞յ է…»: