Մազմանյանն ինչպես մարտի դաշտում էր անվախ, այնպես էլ` ստեղծագործական կյանքում

«Ինձ համար Մազմանյանը մարդու շատ գերադասելի տեսակ էր, քանի որ ամեն ինչ անում էր հոգու ուժեղ մղումով, ստեղծագործաբար եւ անկեղծ` լինի մարտական, թե` թատերական գործունեություն»,- yerkir.am-ի հետ զրույցում ասաց ԵԹԿՊԻ թատրոնի ֆակուլտետի դեկան Աննա Հեքեքյանը:

Նրա հավաստմամբ` Մազմանյանի մարտական ընկերները նրա հրամանատարությամբ առ այսօր պատրաստ են ամեն ինչ անել, անգամ` իրենց կյանքը զոհել:

«Արմենը կարող էր իր անձնականը մի կողմ դնել` հանուն գործի, անգամ իր ունեցածը ներդնել թատրոնում, որ այն կարողանար գոյատեւել ամենածանր տարիներին: Իր դերասաններին շատ էր սիրում եւ լավ ընկեր էր նրանց համար: Նա անվախ մարդ էր, չէր վախենում իր կողքին տաղանդավոր մարդկանց գոյությունից: Երբ ստեղծեց «Գոյ» թատրոնը, իր կողքին բերեց-աճեցրեց Սամսոն Ստեփանյանին, Արթուր Սահակյանին: Նա չէր վախենում, որ մյուսների բեմադրությունը կարող է ուսանողին ավելի հետաքրքիր թվալ, քան իրենը»,- ասաց Հեքեքյանը:

Այս տարի լրանում է թատերական ինստիտուտի 70-ամյակը, ինչի հետ կապված մի շարք ծրագրեր ուներ Մազմանյանը: Ըստ Հեքեքյանի` Մազմանյանը ծրագրել էր Հայաստան հրավիրել /ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի միջոցով/ աշխարհի լավագույն թատերական բուհերի ղեկավարներին ու փառատոն կազմակերպել:

«Նա ցանկանում էր, որ Հայաստանը լիներ թատերական միջազգային կենտրոն, գոնե` մեկ տարով: Նա 2013-ին էլ բազմաթիվ անվանի մարդկանց հրավիրեց ինստիտուտ` վարպետության դասեր անցկացնելու, փորձում էր անել ամեն ինչ, որ ուսանողները դուրս գան գավառային մտածողությունից: Մազմանյանը մտածում էր շատ ավելի առաջ, քան մենք` բոլորս: Նա ամբողջ հոգով գնում էր նպատակ, որը նրա համար թատրոնն ու արվեստն էր»,- ասաց Հեքեքյանը: