Հան­րու­թյու­նը սպա­սում է

Հայ­կա­կան ար­դա­րա­դա­տու­թյու­նը փաս­տեց ևս մեկ ան­գամ` ինքն իրադ­րա­յին ար­դա­րա­դա­տու­թյուն իրա­կա­նաց­նող հա­մա­կարգ է. փոխ­վում է քա­ղա­քա­կան իրադ­րու­թյու­նը` փոխ­վում են հա­մոզ­մունք­ներն ու պատ­կե­րա­ցում­նե­րը հան­ցան­քի, մեղ­քի և ար­դա­րու­թյան մա­սին: Որ «Սի­վի­լի­թաս» հիմ­նադ­րա­մի նա­խա­գահ Վար­դան Օս­կա­նյա­նի գոր­ծը փակ­վե­լու էր, կաս­կած չէր հա­րու­ցում դեռ այն հի­շար­ժան օր­վա­նից, երբ ԲՀԿ նա­խա­գահ Գա­գիկ Ծա­ռու­կյանն ի լու­ր աշ­խար­հի հայ­տա­րա­րեց իր ղե­կա­վա­րած կու­սակ­ցու­թյան ընդ­դի­մու­թյուն չլի­նե­լու մա­սին: Ավե­լին` նա նաև բա­ցա­ռեց ԲՀԿ-ի` հե­տա­գա­յում այդ դաշտ տե­ղա­փոխ­վե­լու հնա­րա­վո­րու­թյունն ան­գամ` հայ­տա­րա­րե­լով, թե ԲՀԿ-ն ուղ­ղա­կի «չի կա­րող» ընդ­դի­մու­թյուն լի­նել: Եվ Օս­կա­նյա­նի «գոր­ծի» այ­սօ­րի­նակ վախ­ճանն առա­ջին հրա­պա­րա­կա­յին փաս­տումն է, որ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը բարձր են գնա­հա­տում ԲՀԿ-ի նոր վար­քա­գի­ծը, վար­քա­գիծ, որը նախ­կի­նում և տև­ա­կան ժա­մա­նակ նման­վել էր դև­ի­անտ վար­քով աչ­քի ընկ­նող դե­ռա­հա­սի պահ­ված­քի: Բայց, ինչ­պե­ս ե­րև­ում է, «դե­ռա­հասն» արա­գո­րեն­ խել­քի է եկել, իսկ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի` ման­կա­վար­ժո­րեն ան­թե­րի «դաս­տի­ա­րակ­չա­կան աշ­խա­տան­քը» տվել է իր պ­տուղ­նե­րը` «սա­նը» վար­քի առու­մով այ­լևս մի­ան­գա­մայն հու­սա­լի­նե­րի շար­քում է:

Վե­րա­դառ­նանք, սա­կայն, Օս­կա­նյա­նի գոր­ծին, որով­հե­տև այն առիթ է տա­լիս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին հի­շեց­նե­լու մի պատ­րաս­տա­կա­մու­թյան մա­սին, որի մա­սին «գոր­ծի» ամե­նա­թունդ պա­հին, մաս­նա­վո­րա­պես` Վ. Օս­կա­նյա­նին պատ­գա­մա­վո­րա­կան լի­ա­զո­րու­թյուն­նե­րից զրկե­լու ժա­մա­նակ հեն­ց ի­րեն­ք են հայ­տա­րա­րել հրա­պա­րա­կայ­նո­րեն, և որն, ի դեպ, հնչել է բարձ­րա­գույն ­ղե­կա­վա­րու­թյան շուր­թե­րից: Խոսքն այն մա­սին է, որ եթե իրա­վա­պահ մար­մին­նե­րը չկա­րո­ղա­նան հիմ­նա­վո­րել հան­րա­յին և մի­ջազ­գա­յին մեծ ար­ձա­գանք գտած այս գոր­ծում նախ­կին արտ­գործ­նա­խա­րա­րի մեղք­ն ու մե­ղա­վո­րու­թյու­նը, նրան «փո­ղե­րի լվաց­ման» և «փո­ղե­րի յու­րաց­ման» ծանր մե­ղադ­րանք­նե­րի հե­ղի­նակ­նե­րը պա­տաս­խան կտան: Հե­տև­ա­բար` Օս­կա­նյա­նի գոր­ծի կարճ­ման հան­գա­ման­քով պայ­մա­նա­վոր­ված` եկել է ժա­մա­նա­կը, որ­պես­զի պա­տաս­խան տան այս գոր­ծը թ­խող­նե­րը, այն հե­տև­ո­ղա­կա­նո­րեն առաջ տա­նող­նե­րը, մար­դուն պատ­գա­մա­վո­րա­կան ան­ձեռնմ­խե­լի­ու­թյու­նից զրկե­լուն հրահ­րող­ներն ու կազ­մա­կեր­պող­նե­րը: Հան­րու­թյու­նը չի մո­ռա­ցել իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի այս խոս­տու­մը, հե­տև­ա­բար` հան­րու­թյու­նը սպա­սում է:

Լև­ոն ՍԱՐԳՍՅԱՆ