Եր­կու քա­րի արան­քում

Հու­լի­սի 20-ից տրանս­պոր­տի ու­ղե­վար­ձի հի­սուն­ տո­կո­սով բարձրա­ցու­մը թեեւ դեռ լի­ո­վին ­չի մ­տե­լ իր «իրա­վունք­նե­րի» մեջ, քա­նի դեռ մայ­րա­քա­ղա­քում շա­րու­նակ­վում են բո­ղո­քի ակ­ցի­ա­նե­րը, և քա­ղա­քա­ցի­ա­կան զա­նա­զան խմբե­ր ու մի­ա­վո­րում­ներ բոյ­կո­տում են Երև­ա­նի քա­ղա­քա­պե­տա­րան որո­շու­մը, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, ակն­հայտ է, որ մայ­րա­քա­ղա­քում հա­ջո­ղու­թյան հաս­նե­լուց հե­տո թան­կաց­ման գլխա­վոր «հե­ղի­նակ-շա­հա­ռու­նե­րը» արագ ու սա­հուն այն կտե­ղա­փո­խեն մար­զեր, և շղթա­յա­կան ռե­ակ­ցի­ա­յով թան­կա­ցու­մը կընդգր­կի ամ­բողջ հան­րա­պե­տու­թյու­նը:

Մաս­նա­վո­րա­պես, կաս­կած չկա, որ տրանս­պոր­տի ու­ղե­վար­ձը նույն չա­փով կբարձրա­նա նաև հան­րա­պե­տու­թյան եր­րորդ քա­ղաք Վա­նա­ձո­րում: Այդ հա­վա­նա­կա­նու­թյու­նը չի բա­ցա­ռել ին­քը` Վա­նա­ձո­րի քա­ղա­քա­պե­տը, նշե­լով, որ ու­ղև­ո­րա­փո­խադ­րում­ներ իրա­կա­նաց­նող կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րից ու­ղե­վար­ձի սա­կա­գի­նը փո­խե­լու, մաս­նա­վո­րա­պես` մեկ ու­ղև­ո­րի հա­մար 150 դրամ սահ­մա­նե­լու առա­ջար­կով քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը հա­մա­պա­տաս­խան ըն­կե­րու­թյուն­նե­րից դի­մում­ներ ստա­ցել է, սա­կայն դե­ռևս վերջ­նա­կան որո­շում ­չի կա­յաց­րել, քա­նի որ այդ ըն­կե­րու­թյուն­նե­րին առա­ջարկ­վել է ներ­կա­յաց­նել նաև ու­ղե­վար­ձը թան­կաց­նե­լու հիմ­նա­վո­րում­ներն ու հա­մա­պա­տաս­խան հաշ­վարկ­նե­րը:

Թե որ­քան ցա­վա­գին կլի­նի սպաս­վող թան­կա­ցու­մը Վա­նա­ձո­րի պես աղ­քատ քա­ղա­քի հա­մար, դժվար չէ պատ­կե­րաց­նել, սա­կայն քա­ղա­քա­պե­տի պա­տաս­խա­նի մեջ կա մի հե­տաքրք­րա­կան ման­րա­մասն, որին ար­ժե անդ­րա­դառ­նալ: Վա­նա­ձո­րի քա­ղա­քա­պետ Սամ­վել Դար­բի­նյա­նը, դա նույն է, թե` քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը, փաս­տո­րեն, չի հա­վա­տում Երև­ա­նի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի` խնդրո առար­կա­յի շուրջ ավե­լի վաղ հնչեց­րած հիմ­նա­վո­րում­նե­րին ու հաշ­վարկ­նե­րին և «սե­պա­րատ» կար­գով իր հիմ­նա­վո­րում­ներն է պատ­րաս­տում: Մինչ­դեռ հա­սա­րակ տրա­մա­բա­նու­թյու­նը հու­շում է, որ եթե երև­ա­նյան թան­կա­ցու­մը հիմ­նա­վոր­վում է փո­խադ­րա­մի­ջոց­նե­րի, պա­հես­տա­մա­սե­րի, վա­ռե­լի­քի, էլեկտ­րա­է­ներ­գի­ա­յի ու գա­զի թան­կա­ցում­նե­րով, նույն հիմ­նա­վո­րում­նե­րը, բնա­կա­նա­բար, պի­տի գոր­ծե­ին նաև Վա­նա­ձո­րում: Հե­տև­ա­բար, Վա­նա­ձո­րի քա­ղա­քա­պետ Սամ­վել Դար­բի­նյա­նը կա'մ ժա­մա­նակ է շա­հում, կա'մ տե­ղյակ չէ երև­ա­նյան իր­ կու­սըն­կեր­նե­րի հիմ­նա­վո­րում­նե­րից ու հաշ­վարկ­նե­րից: Երկ­րորդ տար­բե­րա­կը, ան­տա­րա­կույս, բա­ցառ­վում է, ու­րեմն մ­նում է առա­ջի­նը` քա­ղա­քա­պետն սպա­սում է խնդրի առն­չու­թյամբ մայ­րա­քա­ղա­քա­յին զար­գա­ցում­նե­րի հան­գու­ցա­լուծ­մա­նը:

Սա­կայն, Վա­նա­ձո­րում (և հա­ման­ման բնա­կա­վայ­րե­րում, ասենք` Գյում­րի­ում) եթե նույ­նիսկ, որո­շա­կի առանձ­նա­հատ­կու­թյուն­ներ (աղ­քա­տու­թյուն, գոր­ծազր­կու­թյան բարձր տո­կոս, մեծ չա­փե­րով ար­տա­գաղթ և այլն) նկա­տի առ­նե­լով, իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի բա­րի կամ­քով («Սի­րուն ­չի, Սամ­վել» տար­բե­րա­կով) զի­ջո­ղամ­տու­թյուն դրսև­որ­վի, և ու­ղե­վար­ձը մնա նախ­կի­նը, վեր­ջին հաշ­վով դա նույն­պես ­չի­ լի­նե­լու հա­սա­րակ քա­ղա­քա­ցու օգ­տին: Նկա­տի ու­նենք այն տխուր վի­ճա­կը, որ­ տի­րում է այս քա­ղա­քում ու­ղև­ո­րա­փո­խադր­ման ծա­ռա­յու­թյուն­ներ մա­տու­ցող ըն­կե­րու­թյուն­նե­րի ավ­տո­պար­կե­րում: Հնա­մաշ և վա­ղուց դուրս գրման են­թա­կա ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րը, ինչ­պես տա­րի­ներ շա­րու­նակ, այն­պես էլ այ­սու­հետ կշա­րու­նա­կեն «զար­դա­րել» քա­ղա­քի փո­ղոց­նե­րը և շարժ­վող փոր­ձան­քի բույն մնալ ու­ղև­որ­նե­րի ու վա­րորդ­նե­րի հա­մար, իսկ դրանց տե­րե­րը ցածր ու­ղե­վար­ձը նո­րից կշա­րու­նա­կեն իբ­րև «փաս­տարկ» ներ­կա­յաց­նել իրենց ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րը չար­դի­ա­կա­նաց­նե­լու, չբա­րե­լա­վե­լու և չթար­մաց­նե­լու առու­մով: Պա­րա­դոքսն այն է, որ որ ­կող­մից էլ մո­տե­նում ես խնդրին, դրա այս կամ այն լու­ծու­մից շա­հում է մի­այն մե­ծա­հա­րուստ գծա­տերն ու նրա թի­կուն­քին կանգ­նած չի­նով­նի­կը, սա­կայն ոչ շար­քա­յին վա­նա­ձոր­ցին:

Լև­ոն ՍԱՐԳՍՅԱՆ