Ալիևի անքուն գիշերը. մանևրելու տեղ այլևս չկա

Այսօր, ըստ պաշտոնական լուրերի, Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը ՌԴ նախագահ Պուտինի հրավերով ժամանելու է Մոսկվա, ուր, ըստ ռուսական լրատվամիջոցների,  կնքվելու են երկու երկրների միջև ռազմավարական նոր պայմանագրեր։

Հետաքրքիր է, որ այս այցը համընկավ ՌԴ-ի կողմից Դոնեցկի և Լուգանսկի հանրապետությունների ճանաչման ժամանակաշրջանի հետ, երբ արևմտյան երկրները, իրար հերթ չտալով, զայրացած հայտարարություններ են անում և սպառնալիքներ հնչեցնում Ռուսաստանի հասցեին։ Հետաքրքիր է նաև, որ օրեր առաջ Ալիևը պաշտոնական հանդիպումներ է ունեցել ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի, Ուկրաինայի նախագահի, իսկ տառացիորեն երեկ երկրորդ հանդիպումն ունեցավ ԵՄ Կովկասում գլխավոր հանձնակատարի հետ։

Արդյո՞ք պատահականություններ էին այս հանդիպումները ռուս-ուկրաինական հարաբերությունների թեժացման ֆոնին․ իհարկե՝ ոչ։ Արևմուտքն անհանգիստ է էներգակիրների հարցով և ծրագրում է, ի պատասխան իր պատժամիջոցների, Ռուսաստանից կիրառվող պատասխան պատժամիջոցների դեպքում (էներգակիրների մատակարարման դադարեցում Եվրոպա) ստանալ Ալիևից հավաստիացումներ, որպես այլընտրանք, ադրբեջանական էներգակիրներով մատակարարման վերաբերյալ։

Նորից, ըստ լուրերի, Ադրբեջանը սկզբունքային համաձայնություն տվել է Արևմուտքի այս շահավետ առաջարկին։ Եվ այդ առումով շատ վճռորոշ է այսօրվա Պուտին-Ալիև հանդիպումը․ վերջինս կանգնելու է կամ-կամի առաջ՝ հրաժարվե՞լ Արևմուտքին տված խոստումներից, թե՞ տեր կանգնել իր խոստմանը և վատացնել հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ։

Այժմ արդեն հստակ է, որ մանևրելու տեղ այլևս չկա։ Հստակ ձևավորվել է աշխարհաքաղաքական երկու բևեռ՝ արևմտյան և արևելյան (Ռուսաստան, Չինաստան), և արանքում այլևս «խաղեր տալու» տարածություն գոյություն չունի, որը վերաբերում է նաև Հայաստանին։

Այդ ընտրանքը հետագայում ազդելու է բոլոր աշխարհաքաղաքական խնդիրների զարգացումների վրա, այդ թվում՝ Արցախի խնդրի։

Այնպես որ` անցած գիշեր, կարծում եմ, Ալիևի քունը չի տարել։ Ինչ վերաբերում է մեզ և մեր իշխանություններին, ապա այս ընթացքում մեր խորհրդարանն իր մեծամասնությամբ հրաժարվեց դատապարտել «Շուշիի հռչակագիրը», որն իր ուղղությամբ նաև հակառուսական է, հենց հիմա Երևանում անցկացվում է Արևելյան գերծընկերության երկրների (Ուկրաինա, Վրաստան, Ադրբեջան, Մոլդովա, Հայաստան) ժողովը, ուր օրակարգ է մտել Ռուսաստանին դատապարտող բանաձև, իսկ մեր երկրի ղեկավարությունը զբաղված է՝ ադրբեջանցի պատգամավորներին ընդունելով և նրանց հետ «ուտել-խմելով»։

Հետևությունները թողնում եմ ընթերցողին։

Հրայր Կարապետյան