Պատրաստ եմ հանդիպել Ադրբեջանի ԱԳ նախարարի հետ. Զոհրաբ Մնացականյան

Հայաստանի ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը  հարցազրույց է տվել «Ինտերֆաքսին»։ Հարցազրույցում Մնացականյանը խոսում է Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծման ուղիների մասին, գնահատական է տալիս Ռուսաստանի ռազմատեխնիկական համագործակցությանը Հայաստանի եւ Ադրբեջանի հետ եւ գնահատում Բելառուսում տեղի ունեցող իրադարձությունները:

 

 

- Ցավալի է դիտարկել ոչ միայն մեր տարածաշրջանում ատելության մթնոլորտի բորբոքումը, այլեւ այն տարածաշրջանի սահմաններից դուրս տեղափոխելու փորձը: Խաղաղ կարգավորման գործընթացում Հայաստանի համար կարևոր սկզբունք է խաղաղությանը նպաստող մթնոլորտի ստեղծման համար առավելագույն ջանքերի գործադրումը։ Անհնար է խաղաղ բանակցային գործընթաց վարել ատելության մթնոլորտի, պատերազմի հռետորաբանության և ուժի սպառնալիքի առկայության դեպքում։ Անիմաստ է առաջընթաց ակնկալել բանակցություններում, երբ Ադրբեջանը մի կողմից ատելություն է հրահրում, մյուս կողմից ՝ խոսքով, ձգտում է խաղաղության։ Հնարավոր չէ "հայատյացության", ռազմատենչ հռետորաբանության պայմաններում ենթադրել, որ մենք կարող ենք իրական առաջընթաց ունենալ բանակցություններում։

 

 

- Նախ պետք է լինի խաղաղ գործընթացի անհրաժեշտության գիտակցումը։ Պետք է լինի քաղաքական կամք, և պետք է լինեն կոնկրետ քայլեր։ Մենք բանակցություններ ենք վարում, այդ թվում ՝ տարբեր կոնկրետ քայլերի վերաբերյալ, որոնք նպաստում են այդ հռետորաբանության նվազմանը և ատելության սրմանը։ Այս դաշինքը կոնկրետ համալրում ունի, կան բազմաթիվ առաջարկներ մեր կողմից, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից։ Բոլոր այդ գաղափարները պետք է իրականացնել։

 

Մենք լավ օրինակ ունենք, երբ անցյալ տարի մենք կարողացանք իրականացնել Բաքվի, Երեւանի եւ Ստեփանակերտի լրագրողների փոխանակման նախագիծը։ Արդյունքները կարող են լինել համեստ, բայց շատ կարեւոր։ Սա ողջ խաղաղ գործընթացի կարևոր մասն է։

 

 

- Այն, ինչ տեղի ունեցավ հուլիսի 12-ին, փաստացի կրկնօրինակ փորձ էր 2016 թվականի ապրիլից հետո ուժ կիրառելու և ռազմական գործողությունների միջոցով միակողմանի զիջումներ պարտադրելու Հայաստանին և Արցախին։ Հուլիսի 12-ին հարձակում է տեղի ունեցել Հայաստանի հյուսիս-արևելքում՝ Տավուշի մարզում։ Կիրառվել են զգալի քանակությամբ սպառազինություն, տեխնիկա, այդ թվում՝ հրետակոծման են ենթարկվել խաղաղ բնակչությունը և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները։ Հայաստանը վճռական հակահարված է տվել այդ ագրեսիային՝ ևս մեկ անգամ հաստատելով, որ այդ հակամարտությանը ռազմական լուծում չկա։ Եվ Հայաստանը, և Լեռնային Ղարաբաղը բավականաչափ ուժ ունեն, բավարար ռեսուրսներ՝ իրենց պաշտպանությունն ու անվտանգությունն ապահովելու համար, և Ադրբեջանի հուլիսյան ագրեսիայի ջախջախիչ հակադարձումը դա ևս մեկ անգամ հաստատեց։

 

 

- Ես չեմ կարող համաձայնել այդ կարծիքին։ Եվ Հայաստանը, և Լեռնային Ղարաբաղը շահագրգռված են տարածաշրջանում կայուն խաղաղությամբ։ Դա հնարավոր է փոխզիջումների հիման վրա խաղաղ համաձայնության հասնելու ճանապարհով։ Միակողմանի զիջումները բացառվում են, դրանք հեռանկար չեն կարող ունենալ։ Եվ մենք չենք կարող շահագրգռված լինել մի իրավիճակում, երբ տարածաշրջանում խաղաղությունն ու անվտանգությունը չունեն կայուն երկարաժամկետ հիմքեր։ Այս առումով խաղաղ բանակցային գործընթացը մեզ համար եղել և մնում է կարևոր առաջնահերթություն այդ հակամարտության լուծման համար։

 

 

- Սկսած 90-ականների կեսերից ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների ձևաչափը, որը ներառում է Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ն և Ֆրանսիան, եղել և մնում է բանակցային գործընթացի միակ ձևաչափը։ Եվ նա ունի կոնկրետ արդյունքներ. Սա միջազգային հանրության կողմից ճանաչված ձևաչափ է, որը ներառում է ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի երեք մշտական անդամ։ Երեք երկրներ, որոնք ունեն բավական ուժեղ ռեսուրս՝ քաղաքական, դիվանագիտական, միջնորդության ֆունկցիա իրականացնելու համար։ Այդ երկրների ներգրավվածությունը մնում է շատ ամուր։

 

Այս տարիների ընթացքում մշակվել է մի ամբողջ մեխանիզմ, տարբեր պարամետրերի և մոտեցումների մի ամբողջ Կատալոգ, որոնք ապահովում են այն շրջանակները, որտեղ հնարավոր է փոխզիջում մշակել։ Շոշափելի եւ իրական փոխզիջում. Մենք այս առումով շարունակում ենք և շարունակելու ենք աջակցել այդ միջնորդական ձևաչափին։ Ռուսաստանի Դաշնությունը Մինսկի խմբի համանախագահներից մեկն է։ Ռուսական կողմի ջանքերը շատ արդյունավետ էին, դա դրսևորվեց թե հուլիսին, թե դրանից առաջ տեղի ունեցած իրադարձությունների ժամանակ։ Ես վստահ եմ, որ Ռուսաստանի ներգրավվածությունը բոլոր մակարդակներում ընդգծում է այն լրջությունը, որ Ռուսաստանն ունի այս գործընթացի վերաբերյալ, և այն կարևոր ներդրումը, որ Ռուսաստանն ապահովում է մյուս համանախագահների հետ խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ աշխատանքում։ Այստեղ մեզ մոտ որևէ հարց չի առաջանում, և համանախագահների աշխատանքը կասկածի տակ դնելու ցանկացած փորձ, որն, ի թիվս այլ բաների, էսկալացիայի տեսանկյունից կարևոր զսպող գործոն է, ինչպես նաև առկա ձևաչափի վրա ճնշում գործադրելը, անընդունելի է։