Սիրեցեք զմիմեանս, այդ թվում` Մուհամեդին

Մուհամեդ մարգարեին, անշուշտ, պետք չէ ծաղրել: Թեկուզ միայն այն պատճառով, որ դրանից հետո Մեքքայի կիզիչ արեւը տեսած որոշ մահմեդականներ այնպես են վիրավորվում, որ դա զգալի է դառնում անգամ Փարիզի կենտրոնում աշխատող պարբերականի խմբագրությունում:

Սա չի նշանակում, որ պարտադիր պետք է հետեւել Մուհամեդի ուսմունքին, բայց նշանակում է, որ այդ ուսմունքն էլ պետք չէ ծաղրել. մարդիկ նեղանում են, հո քրիստոնյա չե՞ն, որ մյուս այտն էլ դեմ տան, թե` խփի: Հետեւաբար, մահմեդականներին նեղացնել պետք չէ: Սա, սակայն, չպետք է լինի ինքնանպատակ, օրինակ` մահմեդականները եւս չպետք է նեղացնեն:

Բարդ է, բայց Մուհամեդ մարգարեն, արաբներին ամեն անգամ ուտելուց առաջ լվացվել պարտադրելով, եւս բարդ ճանապարհ է անցել, հետեւաբար, բարդությունները չեն կարող արգելք հանդիսանալ Մուհամեդ մարգարեին հետեւող իսկական մահմեդականների համար: Մեզ պես մարդիկ են, գիրք են կարդում, հոդված են գրում, երաժշտություն են լսում, աղոթում են, սիրում են, սիրված են, երեխա են ունենում` մեզնից շատ, ազատ ժամանակ էլ Աստվածաշունչ են կարդում, ինչը նրանց պարագայում կոչվում է Ղուրան:

Հենց այս գիրքն էլ Թուրքիայի կրոնական հարցերով նախարարությունը թարգմանել է հայերեն եւ հրատարակել: Ճիշտ է, մենք հայերենով Ղուրան էլի էինք տեսել, բայց այս անգամ գիրքը թարգմանվել է` ելնելով դրա նկատմամբ պահանջարկից: Այսինքն` հայերեն Ղուրանը պահանջարկ ունի… Ես չգիտեմ` ում մոտ, բայց ես գիտեմ, որ մահմեդական հայեր լինում են /նաեւ գիտեմ, թե ինչու են նրանք մահմեդական դարձել/, եւ նրանց վիրավորել պետք չէ: Ինչպես քրիստոնեական Աստվածաշունչն է քարոզում` սիրեցեք զմիմեանս:

Հովիկ Աֆյան