«Թուրքիայում մենք գառնուկ ենք, մեզ սնում, ոչխար են դարձնում, հետո մորթում են ու ուտում»

1974 թվին ծնված Վեյսի Զենգինը, ով Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի  կապակցությամբ ժամանել է Հայաստան, Սասունի Կորով գյուղից է: Ունի մեկ աղջիկ` Արմինե, և մեկ որդի` Շնորհ անունով:

Yerkir.am-ի հետ զրույցում նշելով, որ եկել է Հայաստան՝ մասնակցելու հիշատակի երթին և ապրելու այդ ոգևորությունը, Վեյսին պատմեց Թուրքիայում ապրող ծպտյալ հայերի կրած դժվարությունների մասին` ներկայացնելով իրենց նկատմամբ ոտնձգությունները:

«Ես Սասունից 12 տարեկանում եմ դուրս եկել, պատճառը ապրուստի դժվարություններն ու ճնշումների ենթարկվելն էր: Ուր որ է՝ կորցնում էինք մեր ինքնությունը, գրեթե իսլամացած էինք: Իհարկե, մենք ինքներս մեզ ճանաչում էինք, այդ պատճառով էլ ստիպված էինք դուրս գալ գյուղից, որպեսզի մուսուլման չդառնանք: Գնացինք Մարդին (գավառ՝ Արևմտյան Հայաստանում), այնտեղ ասորական գյուղ կա, հաստատվեցինք անտեղ, մկրտվեցինք: Որոշ ժամանակ անց, երբ ասորիները գաղթեցին Մարդինից, և գյուղը լցվեց արաբներով ու քրդերով, մնացինք միայնակ, և նրանք ևս սկսեցին մեզ ճնշումների ենթարկել: Այնուհետև գնացինք Կ.Պոլիս, տեսանք՝ կյանքը դժվար է այնտեղ, գաղթեցինք արտասահման՝ Ֆինլանդիա: 25 տարի է` այնտեղ եմ աշխատում»,- պատմեց մեր զրուցակիցը:

Զենգինը, ով Հայաստանում տուն է գնել, հայտնեց, որ առաջին անգամ երեք տարի առաջ է եկել Հայաստան և դրան հաջորդող տարիներին ևս այցելել: Նա չբացառեց նաև Հայաստանում հաստատվելու հանգամանքը: «Եթե այստեղ ապրելու համար բարենպաստ պայմաններ ստեղծվեն, քաղաքական հարցերը լուծվեն, մտադրված ենք այստեղ հաստատվել:  Ես կուզեմ, որ իմ երեխաները Հայաստանում մեծանան»,- նշեց նա:

Խոսելով Թուրքիայում ապրող հայերի կրած դժվարությունների և իրենց նկատմամբ թուրքերի վերաբերմունքի մասին` Զենգինն ասաց. «Նախ` մեզ մարդու տեղ չեն դնում, նվաստացնում են, հարձակվում մեզ վրա, երբ ուզում` ծեծում, երբ ուզում` սիրում: Այսինքն՝ մենք գառնուկ ենք, մեզ սնում, ոչխար են դարձնում, հետո մորթում են, ուտում»: