Ինչպես է Փաշինյանը մեղանչում անգամ «ամենաանմեղ» ճշմարտության դեմ. լավ բեմադրված ներկայացում Մոսկվայում․ «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է․ «rosbalt.ru-ն «Ստացա՞վ արդյոք Փաշինյանը Պուտինի օրհնանքը» վերնագրով հոդվածում գրում է, որ Նիկոլ Փաշինյանը հայտնվել է ծանր վիճակում: Որպեսզի նրան չտապալի փողոցը, որի շնորհիվ նա իշխանության էր եկել 2018 թվականին՝ իր հերթին տապալելով հանրապետության այն ժամանակվա ղեկավար Սերժ Սարգսյանին, ազգի «հեղափոխական առաջնորդը» հայտարարել է, որ հրաժարական կտա ապրիլին, բայց շատ յուրօրինակ կերպով: Այսինքն, կպահպանի պետության վերահսկողությունը մինչև հունիսի 20-ի արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները: Իսկ դա նշանակում է, որ ընտրություններն անցկացվելու են Փաշինյանի գլխավորած «Իմ քայլը» դաշինքի լիակատար հսկողության ներքո:

Բայց ինչպիսի՞ն կլինի արդյունքը, եթե հաշվի առնենք, որ ընդդիմադիր 17 քաղաքական ուժեր միավորվել են ընդդեմ Նիկոլ Վովաևիչի և նրա նոսրացող թիմի: Առավել ևս, նաև առկա է այն փաստը, որ հայրենակիցները չեն կարող ներել նրան Ադրբեջանի հետ 44-օրյա պատերազմը տանուլ տալու համար, որի արդյունքում հայերի կողմից գրավված գրեթե ամբողջ Լեռնային Ղարաբաղը ստիպված վերադարձվել է ադրբեջանցիներին: Հիշեցնենք, որ Ռուսաստանը ևս նշանակալի դեր է խաղացել Հայաստանի «հանձնման» գործում: Այն Ռուսաստանը, որի համար «սորոսիստ» համարվող Փաշինյանը պարբերաբար խոչընդոտներ էր ստեղծում, ինչը ոչ մի կերպ չէր կարող բերել Ռուսաստանի ղեկավարության համակրանքին:

Բայց հետպատերազմյան իրավիճակը փոխել է Փաշինյանի շահերի դասավորությունը, և նրա՝ վերջերս Մոսկվայում կայացած հանդիպումը նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ, որի հետ նա արդեն բավականին հաճախ է խոսում հեռախոսով, դարձել է այն հաստատումը, որ նա աջակցություն է փնտրում Կրեմլի բարձր կաբինետում և փորձում է պարզաբանել այն հարցը, թե ո՞ւմ կօգնի Ռուսաստանը ընտրություններում` իրե՞ն, թե՞ իր մրցակիցներին, կամ էլ, ընդհանրապես, արդյո՞ք կընդունի չեզոք դիրք: Իհարկե, կարիք չկա սպասել Կրեմլի կողմից այս հարցի վերաբերյալ բաց պատասխանի: «Ռուսաստանը երբեք չի խառնվում այլ պետությունների ներքին գործերին» սկզբունքը լայնորեն հայտնի է աշխարհին: Այնուամենայնիվ, հանդիպման մասին պաշտոնական տեղեկությունը հետաքրքիր է: Ե՛վ զուտ գործնական իմաստով, և՛ այն առումով, թե ինչպես է Փաշինյանը մեղանչում անգամ «ամենաանմեղ» ճշմարտության դեմ: Սկսենք վերջինից:

Պուտինը հարցրել է, թե արդյո՞ք Հայաստանը գրանցել է կորոնավիրուսի դեմ ռուսական «Սպուտնիկ V» պատվաստանյութը, ինչին նրա գործընկերը վստահորեն դրական պատասխան է տվել և նույնիսկ ավելացրել է, որ հանրապետությունը մտադիր է գնել ավելի քան մեկ միլիոն դոզա «կորոնային հակաթույն»: Հայաստանի ղեկավարի այդ սուտը սոցցանցերում իր հայրենակիցներն են անմիջապես բացահայտել, իսկ առողջապահության նախարարը նրան փորձել է փրկել՝ ասելով, որ ինչպես «Սպուտնիկ V» - ն, այնպես էլ մյուս պատվաստանյութերը Հայաստանում արտակարգ իրավիճակներում թույլատրվում են օգտագործել, և հենց դա է Փաշինյանը նկատի ունեցել «գրանցում ունենալ» ասելով: Ի դեպ, Ռուսաստանը Հայաստանին արդեն իսկ մատակարարել է պատվաստանյութի 15 հազար դեղաչափ: Այնուհետև նրանք խոսել են հրատապ, բայց այլ ծրագրերի մասին:

Փաշինյանը խոսել է ռուս-հայկական ռազմավարական համագործակցության խորացման անհրաժեշտության մասին՝ «հաշվի առնելով մեր առջև ծառացած մարտահրավերները և այն իրավիճակը, որի մեջ գտնվում ենք»: Նա նաև ասել է, որ Պուտինի հետ քննարկել է ռուս գործընկերների աջակցությամբ հայկական բանակում բարեփոխումների հարցը: Երկու երկրների ղեկավարները խոսել են նաև գերիների վերադարձի շուրջ ստեղծված իրավիճակի մասին: Իսկ ընդհանրապես, Նիկոլ Վովաևիչը շատ է «փոխվել»: Հավատարմության նոպայի ժամանակ նա նույնիսկ դեմ է արտահայտվում «կոլեկտիվ Արևմուտքի» կարծիքին: Փաշինյանը խնդրել է Պուտինին քննարկել Հայաստանում Ռուսաստանի կողմից նոր ատոմակայան կառուցելու հարցը:

Նրանք նախկինում ևս փնտրել են նման բան ցանկացողների, բայց ապարդյուն: Հայկական ատոմակայանն, ի դեպ, Հարավային Կովկասի միակ ատոմակայանն է: Այն ապահովում է երկրում արտադրվող էլեկտրաէներգիայի մեկ երրորդից ավելին: Երկար տարիներ ասում էին, որ Ռուսաստանը կօգնի Հայաստանին արդիականացնել գործող ատոմակայանը՝ «կյանքը» երկարեցնելու նպատակով, բայց ամեն ինչ դեռ նույնն է: Եվրամիությունում և բուն Հայաստանում շատերը կտրականապես դեմ են վերակառուցմանը: Նոր կայանի կառուցումը նույնպես ոչ բոլորն են ողջունում «բնապահպանական նկատառումներից ելնելով»: Փաստորեն, հանրապետության էներգետիկ անվտանգության և Ռուսաստանից կախվածության հարցը տեղափոխվել է աշխարհաքաղաքական հարթություն: Ինչ վերաբերում է Պուտինին, ապա նա խոստովանել է, որ այժմ ամենահրատապ հարցը Լեռնային Ղարաբաղում և դրա շուրջ իրավիճակի կարգավորումն է:

Ընդհանուր առմամբ, Փաշինյանին Կրեմլում ընդունել են այնպես, կարծես թե նա Հայաստանի լիարժեք ղեկավար է, այլ ոչ թե ցած գլորվող գործիչ: Նա ևս իրեն ինքնավստահ է պահել, ասես ոչ ոք իրեն չի քշում քաղաքական դաշտից: Կողմերի այս պահվածքը կարելի է դիտարկել որպես լավ բեմադրված ներկայացում: Մյուս կողմից՝ միանգամայն հավանական է, որ այստեղ խաղեր չկան, և Ռուսաստանը պատրաստ է աշխատել Հայաստանի ցանկացած կառավարության հետ, որը չի խոչընդոտի Մոսկվայի շահերի առաջխաղացմանը հանրապետությունում և ամբողջ տարածաշրջանում: Այսինքն, կատարում է իր ռազմավարական պարտավորությունները:

Այլ հարց է, թե կարելի՞ է արդյոք վստահել Փաշինյանին Ռուսաստանի հետ խաղացած իր բոլոր խաղերից հետո, և արդյո՞ք հայերի մեծամասնությունը ցանկանում է շարունակել հանդուրժել այն «հեղափոխական առաջնորդին», որը Ադրբեջանի հետ պատերազմում «դավաճանել է երկրի շահերին»: Հայտնի չէ, թե արդյո՞ք Փաշինյանին հաջողվել է համոզել Պուտինին, որ ինքը «ուղղվել է», Ղարաբաղում զինադադարի վերաբերյալ անցյալ տարվա նոյեմբերի եռակողմ հռչակագրի կատարման միակ երաշխավորն է և անգամ պատերազմի արդյունքներով և Հայաստանում օրինականության բացակայության պատճառով ընկած վարկանիշի պայմաններում ունակ է Հայաստանի ընտրազանգվածի որոշակի հատվածի «ներկել» ռուսական դրոշի գույներով...»։

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում