Հանցավոր անտարբերություն

Վաղը Կազանի գագաթաժողովում հարցը դրվելու է շատ կոնկրետ. կա'մ կողմերը ստորագրում են սեղանին դրված Մադրիդյան փաստաթուղթը, կա'մ հրաժարվում են, եւ գործընթացը վերջնականապես մտնում է փակուղի:

Չնայած պահը բեկումնային է առավել քան երբեւէ, հայկական հասարակական-քաղաքական միջավայրն ապշեցնում է իր բացարձակ անտարբերությամբ: Միակ քաղաքական ուժը, որը Կազանից առաջ հստակ դիրքորոշում արտահայտեց, ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեն էր: Նման վիճակ չի եղել բանակցությունների նախորդ որեւէ այլ շրջանում:  Եվ դա հանրապետության նախագահին հիմք տվեց Ստրասբուրգում հայտարարելու, թե Հայաստանի իշխանությունն իր հանրությանը նախապատրաստում է փոխզիջումների:

Համատարած սպասողականությունը բոլորն ընկալում են որպես առաջարկվող տարբերակին համազգային համաձայնության նշան: Այս կրավորականությունն ավելի շատ նման է, գլուխն ավազի մեջ թաղելով, պատասխանատվությունից խուսափելու: Բայց դա որեւէ արդարացում չունի: Եթե հունիսի 24-ը մի նոր գիշերային դիվանագիտության «գլուխգործոց» ի հայտ բերի, որեւէ մեկը բարոյական իրավունք չի ունենալու դրա համար որեւէ մեկին քննադատելու: Որովհետեւ երբեմն անգործությունն ավելի լուրջ հանցագործություն է, քան բուն հանցագործությունը: