ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ. Մի շիշ օղի եւ Սիկտիվկար

Թերթում կարդացի, որ Հայաստան-Ռուսաստան խաղին ընդառաջ ինչ-որ հասարակական կազմակերպություններ պատրաստվում են «կհաղթի ընկերությունը» խորագրով երթ անցկացնել, իսկ քաղաքում «խաղաղություն» եւ «բարեկամություն» վերտառություններով պաստառներ են հայտնվել:

Ուրեմն ասեմ` ով ամսի 26-ի խաղը չի նայելու ու մերոնց չի երկրպագելու` ազգային դավաճան է: Հենց այդպես: Բարեկամություն, խաղաղություն, զիրթ ու զիբիլ կգնաք, ձեր տներում ձեր կնիկների հետ կանեք: Ամսի 26-ին կռիվ ու ճակատամարտ է լինելու, ոչ թե բարեկամություն ու խաղաղություն, ամսի 26-ին կոկորդները գոռալուց ճղվելու են, եւ հայերը միահամուռ` հաղթանակ, միայն հաղթանակ են պահանջելու:

Ամսի 26-ին Հայաստանի անկախության օրն է լինելու, ամսի 26-ին բոլորս մոռանում ենք մեկ օրով մեր բոլոր ներքին տարաձայնությունները ու դառնում ենք  Հայաստանի հավաքական` 3 միլիոնանոց հավաքական:

Խաղաղության, բարեկամության, կոմպրոմիսի կոչերը թողեք քաղաքական կյանքին` ֆուտբոլի խաղից առաջ մեզանից պահանջվում է կիրք, անհանդուրժողականություն, հաղթանակի կամք ու ծարավ, անողոքություն եւ միակամություն:

Բայղուշներին ու դավաճաններին` ամոթ, հակառակորդին պարտությունից հետո` մարդ ա մի շիշ արաղ ու չեմոդան-վակզալ-Սիկտիվկար, իսկ Հայաստանին` հաղթանակ, միայն հաղթանակ, ոչինչ` բացի հաղթանակից: