Կործանարար շղթան կտրելու պահը հիմա՛ է, տեղը՝ Տավուշը․ Արմեն Ռուստամյան

ՀՅԴ Բյուրոյի քաղաքական ներկայացուցիչ, ՀՀ ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արմեն Ռուստամյանի ելույթը՝ ԱԺ հայտարարությունների ժամին՝

Սահմանազատումը եւ սահմանագծումը իրար հաջորդող միջազգային գործընթացներ են եւ պետք է համապատասխանեն միջազգային լավագույն պրակտիկային:
Այն է.

-Հիմնարար սկզբունք է, ըստ որի, առոչինչ է ուժի կամ սպառնալիքի կիրառմամբ ձեռք բերված որեւէ համաձայնություն: Առաջնային պայման է սահմանակից պետությունների միջեւ երկկողմ բնականոն, այդ թվում ՝ դիվանագիտական հարաբերությունների առկայությունը:

Այս գործընթացներն իրականացնելու համար ձեւավորվում է երկկողմ միջկառավարական հանձնաժողով, կայացվում է համաձայնություն սահմանազատման իրավական հիմքերի եւ համատեղ սահմանագծում իրականացնելու գործընթացի շուրջ:

-Կնքվում է երկու պետությունների միջեւ սահմանի մասին համաձայնագիր, որն արձանագրում է սահմանային բոլոր խնդիրների լուծված լինելու հանգամանքը:

Հետեւաբար, սահմանների ճանաչման գործընթացի միջազգային պրակտիկայում խոսք չի կարող լինել ավարտված որեւէ հատվածական սահմանազատման եւ սահմանագծման մասին առանց ունենալու սահմանային բոլոր խնդիրների լուծումն արձանագրող համաձայնություն:

Ուստի, հատվածական սահմանազատումն ու սահմանագծումը Ադրբեջանի հորինածն է եւ հակասում է թե մեր շահերին, թե միջազգային լավագույն պրակտիկային:

Այդ ապօրինի պահանջին տուրք տալը նշանակում է, ուղղակիորեն ուժի սպառնալիքի տակ անվերապահորեն կատարել Ադրբեջանի կամքը:

Այս եզրահանգումը ամրապնդվում է Ադրբեջանի այն պահանջով, որ սահմանների հստակեցումն սկսվի հենց Տավուշի հատվածից, որտեղ մեր առաջնագիծն ամենաամուրն է:

Այսպիսի գործընթացի մեջ մտնելով հայկական կողմը փաստացի պատրաստակամություն է հայտնում սահմանազատում եւ սահմանագծում իրականացնել Ադրբեջանի կողմից ուժի սպառնալիքների կիրառման պայմաններում: Իսկ նման դեպքում, եթե այդ սպառնալիքները վերածվեն գործի, մեզ այլեւս ոչ ոք եթե ուզենա էլ՝ չի կարող օգնել:

Ժամանակն է, որ մեր ժողովուրդը պարզ գիտակցի նման ձեւով հակառակորդին տարածքներ հանձնելու այս իշխանությունների վարած քաղաքականության ծանր հետեւանքները:

Տավուշյան այս գործընթացում առավել ակնհայտ է դրսեւորվում մեզ զիջումներ պարտադրելու այս իշխանությունների ձեռագիրը: Նախ հիմնավորվում է, որ Ադրբեջանի տարածքային պահանջները ճիշտ են, դրանով լեգիմիտացվում է Ադրբեջանի կողմից ցանկացած միջոցներով դրանք վերադարձնելու իրավունքը՝ ասել է, թե ապահովվում է Ադրբեջանի կողմից պատերազմ սկսելու հիմքերը:

Այնուհետեւ, միտումնավոր անտեսելով տարածքներ չհանձնելու եւ մեր շահերը պաշտպանելու իրավաքաղաքական հնարավորությունները, արձանագրվում է մեր անկարողությունը, ներշնչվում պարտության անխուսափելիության զգացում եւ պատերազմի անմիջական սպառնալիքի տակ պարտադրվում է որպես չարյաց փոքրագույն համակերպվել հերթական միակողմանի զիջումների հետ:
Ինքնակործանման այս շղթան եթե չկտրվի, ապա սրա վերջը լինելու է Հայաստանի վերածումը Արեւմտյան Ադրբեջանի:

Կործանարար այս շղթան կտրելու պահը հիմա է, տեղը՝ Տավուշը: