Չեթեները կողոպտելուց հետո վայրագորեն սպանել են հայ վիրաբույժին ու մարմինը ձորը նետել

Ծնվել է 1850/65 թ., Տիգրանակերտի նահանգի կենտրոն Տիգրանակերտ (Դիարբեքիր) քաղաքում:

Նախնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրի Սբ Կիրակոս եկեղեցու ազգային վարժարանում:

Ավարտել է նաև տեղի թուրքական իդադիեն (միջնակարգ դպրոցը):

Մոտավորապես 1890 թ. ավարտել է Կ. Պոլսի Կայսերական զինվորական բժշկական վարժարանը և ստացել «թոփչիի» (հրետանու սպայի) զինվորական կոչում:

Մասնագիտությամբ եղել է վիրաբույժ:

Ավարտելուց անմիջապես հետո զինվորական ծառայության է անցել օսմանյան բանակում:

Երկար տարիներ Օսմանյան կայսրության մի շարք քաղաքներում գտնվող զինվորական հիվանդանոցներում զինվորական բժիշկ է ծառայել:

Գնդապետի զինվորական կոչում և բժշկապետի տիտղոս է ունեցել:

Ծառայել է օսմանյան բանակի Մեզիրեի զինվորական հիվանդանոցում:

Եղել է Խարբերդի գավառի կառավարիչ (կայմակամ): Հարյուրավոր թուրք քաղաքացիներ ու զինվորականներ փրկվել են նրա հմուտ վիրահատությունների շնորհիվ:

Օսմանյան կայսրության պատերազմական նախարարությունից արժանացել է բեյի տիտղոսին:

1914 թ. Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ իր դեղագործ եղբոր հետ միասին, 5-րդ կոլ-օրդուի (ենթաբանակի) բժշկապետի պաշտոնով ուղարկվել է Կովկասյան ռազմաճակատը:

Այստեղ օսմանյան բանակի պարտությունից հետո հայ զինվորական բժիշկների ներկայությունը ռուսական սահմանի մոտ համարվել է կասկածելի, և գնդապետ բժիշկը ուղարկվել է Խարբերդ ու Մեզիրեի զինվորական հիվանդանոցի բժշկապետ նշանակվել: Այստեղ նա մեծ ծառայություն է մատուցել օսմանյան բանակում ժանտախտի համաճարակի դեմ պայքարելու և հազարավոր թուրք զինվորների կյանքը փրկելու գործին, ինչի համար արժանացել է զինվորական իշխանության գնահատանքին:

Թուրք պաշտոնակից բժիշկների զրպարտանքների հետևանքով բժիշկը հետ է ուղարկվել իր ծննդավայրը՝ ծառայելու տեղի զինվորական հիվանդանոցի բժշկապետ: Հարություն Հալվաճյանն իրեն ուղեկցող թուրք զինվորականների հետ կառքով ճանապարհ է ընկել դեպի Տիգրանակերտ, որի մոտակա Դևե բոյնու (Ուղտի վիզ) տեղանքում չեթեները (ավազակները) հարձակվել են կառքի վրա, իսկ թուրք զինվորները դիմադրություն չեն ցուցաբերել: Չեթեները բժշկին կողոպտելուց հետո վայրագորեն սպանել են նրան ու մարմինը ձորը նետել:

Այլ տվյալով՝ 1915 թ. հուլիսին սպանվել է Խարբերդում կամ Գեղվանքի մոտ, իր աշխատավայրում` մոտ 55 տարեկանում:

Մինասյան Հ., Օսմանյան կայսրությունում, Թուրքիայի Հանրապետությունում և հարակից տարածքներում բռնաճնշումների և ցեղասպանության ենթարկված հայ բժիշկներ: Համառոտ կենսագրական բառարան, Երևան, 2014, 519 էջ, էջ 187 – 189: