Թե ինչ կապ ունեն Ամանորն ու ԱԼՄ-ն

«Մենք տոնական մշակույթ չունենք. տոն եւ սեղան հասկացությունները ձուլված են: Ներքին ուրախության պակաս կա, որն էլ հավասարակշռվում է սեղանի առատությամբ, այսինքն` աղքատացել է տոնահանդեսի մշակույթը»,-ասաց ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանը: Վերջինս ներքին ուրախության հասնելու մի քանի մեթոդներ առաջարկեց. նոր տարում ջուրը նորացնել` թափելով տարաների միջի անցած տարվա ջուրը, բացել պատուհանները, նորոգել տան կրակը, եւ ԳՈՒՇԱԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ անել: Ընդ որում, տիկին Խառատյանն ասաց, որ կան գուշակությունների բազմաթիվ ձեւեր. գոնե մեկը փորձել պետք է: Սրան ի պատասխան երգչուհի Լիլիթ Պիպոյանն էլ ասաց, որ պետք է միտքն ու կյանքը առողջ լինի` ի~նչ գուշակություններ:

«Ժամանակի հետ հարաբերվելու նշանակություն եմ տալիս Ամանորին: Գրեթե հիմնովին կորցրել ենք մեր ավանդույթներն ու դրանց իմաստը: Խնդիրն ավելի բարդ է, քանի որ հիմա մենք արդեն ուրիշ մարդիկ ենք»,-նկատեց Լ.Պիպոյանը:

Առաջացավ կոնֆլիկտ, երբ Պիպոյանն ասաց, որ ինքը դեմ է թանգարանային ազգագրությունը 21-րդ դար մտցնելուն: Ըստ Հր.Խառատյանի, հենց նման մտածողության պատճառով էլ թանգարանը համարվում է մեռած տեղ:

Մխիթար Սեբաստացու անվան դպրոցի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը կարծում է, որ Ամանորը տոնելու ձեւը հասարակական կյանքն է արտացոլում. «Վիճակն անմխիթար է: Հաջորդ տարի ես պայմանավորվել եմ ուսուցիչների հետ, եւ մենք բոլորս միասին պաս ենք պահելու` խմբով»:

Հր. Խառատյանի համոզմամբ, Ամանորը տոնելը հասարակական կարեւորագույն արժեք է, իսկ Բլեյանն էլ համեմատության համար հարցրեց. «ԱԼՄ-ի պե՞ս»: