Հպանցիկ ակնարկ այսօ Սոչիում կայացած եռակողմ ձեւաչափով հանդիպման արդյունքում ընդունված հայտարարաությանը.
1. Ոչ մի խոսք Արցախի մասին։ Չկա որեւէ ակնարկ այն մասին, թե ինչպիսին է լինելու Արցախի ապագան։ Ինչպես է լուծվելու նրա կարգավիճակի հարցը։
Փաստորեն, կողմերը դե ֆակտո հաստատում են, որ փակված է ԼՂ հակամարտության եւ, բնականաբար, Արցախի կագավիճակի հարցը։
2. Խոսվում է սահմանազատման եւ սահամանագծման անհրաժեշտության մասին։ Բայց, թե ինչ սկզբունքով եւ տրամաբանությամբ՝ ոչ մի խոսք։
Իսկ հաշվի առնելով մինչ օրս տեղի ունեցող իրադարաձությունների ընթացքը, դժվար չէ գուշակել, որ այս համատեքստում ապագա իրադարձությունները նույնպես զարգանալու են ոչ ի շահ Հայաստանի։
3. Ոչ մի խոսք այն մասին, թե ինչ պարտավորություններ է պարտավոր ստանձնել Ադրբեջանը. Գերիների վերադարձ, ՀՀ սուվերեն տարածքից զորքերի ետ քաշում...
Փաստորեն Ադրբեջանը չի պատրաստվում իր վրա վերցնել երեւէ պարտավորություն, քանի դեռ չի կատարվել իր բոլոր պահանջները։
4. Հստակ խոսվում է միայն տարածաշրջանում տրանսպորտային եւ տնտեսական հաղորդակցությունների բացման անհրաժեշտության մասին, ինչը միանշանակորեն բխում է թուրք֊ադրբեջանական ալյանսի շահարից, ինչպես նաեւ՝ ՌԴ տարածաշրջանային գլոբալ շահերից։
Նահանջում ենք քայլ առ քայլ։ Զիջում ենք ամեն ինչ։
Անհող֊անհայրենիքը աճուրդի է հանել մեր եղած֊չեղածը, հայրենիքն ու պետականությունը։