Եր­թև­ե­կու­թյան ոլոր­տում սպա­սե­լիք­նե­րը լա­վը չեն. պետք են ավե­լի խիստ պա­տիժ­ներ. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է․ «Ավտովթար Լոռու մարզում. 23-ամյա վարորդը «Toyota»-ով գլխիվայր շրջվել է, վերջինս տեղում մահացել է, նրա ընտանիքի 3 անդամ տեղափոխվել է հիվանդանոց: Ավտովթար Արագածոտնի մարզում. «Opel»-ը, մի քանի պտույտ շրջվելով, հայտնվել է դաշտում, 4 անչափահաս տղաներ հիվանդանոցում մահացել են, մեկը ծայրահեղ ծանր վիճակում է: Այս լուրերը միայն մեկ օրվա՝ մարտի 14-ի լրահոսից են: Նման լուրերը, ցավոք, քիչ չեն, ու գուցե մինչ այս նյութը տպագրվի, նման տեղեկություն էլի հրապարակվի: Նորից վթար, նորից զոհեր ու վիրավորներ: Ոչ մեկ անգամ ենք գրել այն մասին, որ Հայաստանի ճանապարհները երկրորդ ռազմաճակատ են հիշեցնում: Ինչի՞ հետևանք է սա՝ վերահսկողության բացակայությա՞ն, թե՞ ուղղակի վարորդների անտարբերության, ոչ բարեխիղճ լինելու:

«Ճանապարհային երթևեկության անվտանգություն և վերահսկողություն» ՀԿ-ի ղեկավար Սերգեյ Ղահրամանյանը նշում է՝ 2019 թվականին ՃՏՊ-ների հետևանքով ունեցել ենք 341 զոհ: «2020 թ.-ի մարտին արտակարգ դրություն հայտարարվեց, նաև այդ պատճառով ՃՏՊ-ների հետևանքով զոհերի թիվը գնալով կրճատվեց: Երթևեկությունը թեթև էր, մի շարք ընկերություններ չէին աշխատում: Սակայն այդ ընթացքում տարբեր պատճառներով շատացել էին ինքնավթարները: Մինչև սեպտեմբեր ունեցանք վթարների նվազում նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ: Բայց սեպտեմբերից հետո, թերևս պատերազմական իրավիճակով պայմանավորված, վթարների թիվն աճեց: 2020 թ.-ի դեկտեմբերին 2019 թ.-ի նույն ամսվա համեմատ եղել է 26 զոհով ավելի: Միայն նախորդ տարի դեկտեմբերին ունեցել ենք 51 զոհ: Ես նման բան վերջին տարիներին չեմ հիշում: Նման միտում, կարծես թե, կա նաև այս տարի: Թվերի մասին կխոսենք, երբ տվյալներն ամփոփվեն: Բայց մենք տեսնում ենք, որ մեկ վթարի հետևանքով ունենում ենք ընդհուպ մի քանի զոհ, սա մտահոգիչ է»,-«Փաստի» հետ զրույցում նշում է Ղահրամանյանը:

Նշում է՝ համավարակի ակտիվ փուլում մեծ ուշադրություն էին դարձնում դրան, պատերազմի ժամանակահատվածում էլ վարորդներին մի տեսակ ազատություն էին տվել: «Ինչպե՞ս էր դրսևորվում այդ ազատությունը: Ոստիկանները զբաղված էին զորքի, ՄՈԲ-ի զինվորների, պաշտոնատար անձանց տեղաշարժը կարգավորելով: Նոյեմբերից սկսած՝ մեր երկրում ցույցեր են, նաև դրանցով են զբաղվում: Ստացվում է, որ ոստիկանների բուն պարտականությունները մղվում են երկրորդական, երրորդական պլան: Ելնելով այս հանգամանքներից՝ նրանք չեն իրականացնում ճանապարհային երթևեկության անվտանգության վերահսկողությունը: 2020 թ.-ի հոկտեմբերին ՃՈ տեսուչների կողմից արձանագրվել է 4700 տուգանք, այն դեպքում, երբ ամսական միջինում գրանցվում է քսանից երեսուն հազար տուգանք»,-նշում է մեր զրուցակիցը: Ընդգծում է՝ միակ դրական լուրն այն է, որ Երևանում հետիոտների շրջանում զոհերի թիվն է նվազել:

«Երևանում նախորդ տարի 14 հետիոտն է մահացել, իսկ 2019 թ.-ին՝ 62: Սակայն պետք է նշել, որ հետիոտների շրջանում զոհերը շատ են Երևանից դուրս՝ այնտեղ կան լուսացույցների, ճանապարհային նշանների, բայց ամենակարևորը՝ վերահսկողության խնդիր»,-ասում է ՀԿ-ի ղեկավարը: Նշում է՝ տարածված կարծիք կա, որ եթե որևէ երկրում երթևեկության վիճակը լավ է, ապա այդ երկրում ամեն ինչ նորմալ է: «Օրինակ՝ տարբեր հետազոտությունների համաձայն՝ Շվեդիայում, Նորվեգիայում ամենաերջանիկ մարդիկ են ապրում: Այդ երկրներում ՃՏՊ-ների հետևանքով ամենաքիչ զոհերն են լինում: Կան նաև վատ օրինակներ, ավաղ, Հայաստանը դրանց մեջ է: Վերջին չորս տարվա ընթացքում այս ոլորտում փոփոխություններ արվել են՝ բալային համակարգի ներդրում, պարեկային ոստիկանություն և այլն, բայց մեզ մոտ խնդիրը վերահսկողությունն է:

Տեսեք՝ վարորդներին զրկում են վարորդական իրավունքից, անցած տարի շուրջ 1700 վարորդ զրկվել է վարորդական իրավունքից, բայց արդյո՞ք նրանք չեն շարունակել «մասնակցել» երթևեկությանը: Ի վերջո, վերահսկողություն չկա, վարորդը շարունակում է առանց վարորդական իրավունքի վարել մեքենան: Գուցե ճանապարհային ոստիկանը «հայտնաբերի» նրան, վարորդն էլ կասի՝ տարեք, օրենքով դատեք: Այսինքն՝ օրենքից կաշկանդվածություն չկա, չնայած այդ արարքի համար քրեական պատիժ է նախատեսված: Այլ երկրներում, օրինակ՝ վարորդներին զրկում են գույքից, տվյալ դեպքում՝ մեքենայից, գուցե սա՞ կարող է լուծում լինել: Մենք ինչ-որ փոփոխություն ենք անում, ասում՝ տեսնենք սա ինչ արդյունք կտա, հետո անցնենք մյուս քայլերին: Տարեկան 600 հազար վարորդի համար 2 մլն տուգանք է դուրս գրվել, բայց միևնույն ժամանակ ունենք վարորդներ, որոնք տարվա կտրվածքով անգամ մեկ տուգանք չունեն:

Մի կողմից՝ ունենք բարեխիղճ, մյուս կողմից՝ իրենց գործողությունները չվերահսկող վարորդներ: Պետք են ավելի խիստ պատիժներ, որոնք կվերաբերեն վարորդի գույքին, ոչ թե ուղղակի կբարձրացնեն տուգանքի չափը և վերջ:Իհարկե, ունենք խնդիրներ նաև երթևեկության կազմակերպման մեջ: Երևանում այն կազմակերպում է ՃՈ-ն, մարզերում՝ ՏԻՄ-ը: Իսկ մենք տեսնում ենք, որ մարզերում երթևեկության կազմակերպումը լավ վիճակում չէ՝ նշաններ, լուսացույցներ, ամեն ինչ ցածր մակարդակի վրա է, դրա համար էլ զոհերի մեծ մասը Երևանից դուրս են: Ընդհանուր առմամբ՝ երթևեկության ոլորտում սպասելիքները լավը չեն»,-եզրափակում է Սերգեյ Ղահրամանյանը»: