Եթե ՀՀ իշխանությունները համաձայնություն տային՝ Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմը կարող էր այլ ելք ունենալ. WarGonzo

Ալիևի ռեսուրսները սպառվել էին: Դրանք անվերջ չէին. 40 օր անընդմեջ առաջխաղացումը շատ ծախսատար է: Ամեն առումով: Դա է պատճառը, որ պատերազմի վերջին մի քանի օրերին, ռազմաճակատի այլ հատվածներում (օրինակ՝ Մարտունու մոտ), Ադրբեջանի զինված ուժերը սկսել էին նահանջել: Բաքվի բոլոր ուժերը նետվել էին Շուշիի մատույցներ, և եթե դրանք ոչնչացվեին այնտեղ, Ալիևը լուրջ խնդիրներ կունենար: Շատ լուրջ. բայց դա տեղի չունեցավ։ Այս մասին գրում է ռուսական WarGonzo նախագիծը։

««Իսկանդեր»-ի և Շուշիի վերաբերյալ: Քանի որ Wargonzo նախագիծը այդ ժամանակ իրադարձությունների էպիկենտրոնում էր, մեր դիտարկումները կարող են օգտակար լինել: Ծրագիրն իսկապես կար, և այն կոչվել էր «Դժոխքի ձոր»: Որքան գիտենք, այս ծրագրի հեղինակներից մեկը Արցախի Պաշտպանության բանակի ներկայիս ղեկավար Միքայել Արզումանյանն է: Որոշակի իմաստով գործում էին մարտավարություններ, որոնք կիրառվում էին հրամանատարի պաշտոնին նշանակվելուց հետո: Գրեթե Հադրութից մինչև Շուշի ձգվող «Դժոխքի ձորում» նրանք ներս էին թողնում թշնամու կենդանի ուժը, այնուհետև վերացնում այն հրետանիով և այլ մատչելի միջոցներով:

Wargonzo-ի թիմը դա տեսել է իր աչքով, տեսագրել և ցույց տվել բաժանորդներին: Այո, դա ռիսկային ծրագիր էր: Բայց եթե Երևանում ղեկավարությունը հնարավորություն տար այն հասցնելու մինչև վերջ, Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմի արդյունքները կարող էին այլ լինել՝ արմատապես տարբեր:

Բայց Միքայել Արզումանյանն իր մոտ չուներ «Իսկանդեր» և չէր կարող տնօրինել դրանք իր հայեցողությամբ: Մենք հիմա ոչ մեկին չենք փորձում արդարացնել կամ մեղադրել, մենք խոսում ենք այնպես, ինչպես կա: Արցախի ՊԲ-ն այս կարգի սարքավորումներ չունի սպառազինության մեջ: Բայց մեծ հույսեր են կապվել վերը նկարագրված ծրագրի հետ, մենք հրամանատարների մոտ խուճապ չենք նկատել: Այո, դա հեշտ չէր, այո, առկա էր գործողությունների անհամապատասխանություն, բայց համոզմունք կար, որ առկա իրավիճակից դուրս գալու ելք կա: Բացի այդ՝ երկինքը ինչ-որ կերպ փակվել էր, և անօդաչու թռչող սարքերը մղձավանջի մեջ չէին գցում Արցախն այնքան ինտենսիվ, որքան պատերազմի սկզբում:

Ալիևի ռեսուրսները սպառվել էին: Դրանք անվերջ չէին. 40 օր անընդմեջ առաջխաղացումը շատ ծախսատար է: Ամեն առումով: Դա է պատճառը, որ պատերազմի վերջին մի քանի օրերին, ռազմաճակատի այլ հատվածներում (օրինակ՝ Մարտունու մոտ), Ադրբեջանի զինված ուժերը սկսել էին նահանջել: Բաքվի բոլոր ուժերը նետվել էին Շուշիի մատույցներ, և եթե դրանք ոչնչացվեին այնտեղ, Ալիևը լուրջ խնդիրներ կունենար: Շատ լուրջ. բայց դա տեղի չունեցավ։ 

Հայ ժողովուրդը լիովին իրավունք ունի իմանալու՝ ինչու: Ինչ-որ մեկը պետք է դուրս գա և անկեղծորեն խոսի այդ մասին»,- նշում է WarGonzo-ն։