Մեկը չկա՞, մեր վարչապետի ականջին ասի․ «Դու Արցախի հարց լուծող չես»

Մենք մեր կյանքից երեսուն տարի տվել ենք Արցախյան Ազատամարտին, և երբ ուրիշ երկրներ տնտեսական առաջընթաց էին ապրում, մենք մեր գոտիները ձգած, մեր իսկ ապաշնորհ իշխանություններին հանդուրժելով՝ լուռ տքնել, դիմացել, աշխատել ենք, որպեսզի թավշյա պարանո՞վ խեղդենք մեր ժողովրդի ազգային ազատագրական պայքարի ձեռքբերումները։ Սա՞ է հեղափոխությունը։ Եթե Ռուսաստանում Հայաստանին ի վնաս են խոսում, ու՞ր է հայկական համայնքը։ Իսկ որտե՞ղ են, որ միջազգային հարթակում են խոսում ի նպաստ Հայաստանի, այսօր։ Ես ոչինչ չեմ հասկանում։

Արտաքին քաղաքականությունը տղայական հայտարարությունների ասպարեզ չէ։ Գնալ մի բան ասել, տեղական հասարակություններին դուր գալ, ու Երկիրը մղել փակուղի՞։ Սա՞ է քաղաքականությունը։

Ես չեմ հասկանում, ինչո՞վ եք տարբերվում երեկվա սովորական իշխանություններից։ Նրանք, առնվազն, զգույշ էին այս հարցերում։ Ի՞նչ կլիներ, որ Ձեր փեշի քարը թափեիք, ու առոջություն մտցնեիք Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում։ Այդքան կարևո՞ր է Քոչարյանը, որ մի ողջ ժողովուրդ դարձել է Ձեր անձնական վրեժխունդրության պատանդը։ Ես իրականում չեմ հասկանում այս մասսայական հիպնոսի ֆենոմենը»։