Շուշին մերն է... Պլեխանովի անվան տնտեսագիտական համալսարանի երևանյան մասնաճյուղի տնօրենի հուզիչ պատմությունը Շուշիի ազատագրման մասին

Գ.Վ. Պլեխանովի անվան Ռուսաստանի տնտեսագիտական համալսարանի երևանյան մասնաճյուղի տնօրեն, պատմական գիտությունների թեկնածու Թամարա Վարդանյանը ներկայացրել է իր հուշերը Շուշիի ազատագրման մասին.

«32 տարի առաջ այս օրը՝ 1992 թ. մայիսի 8-ին, ես ԵՊՀ Պատմության ֆակուլտետի ուսանող էի։ Նորագույն պատմության դասն էր (դասախոս՝ Քիլիմջյան)։ Թեման՝ Առաջին աշխարհամարտը։ Մի պահ դասն ընդհատվեց, երբ ինչ-որ մեկը կամաց դուռը բացեց և նրան դուրս կանչեց։ 1-2 րոպե անց դասախոսը վերադարձավ. նա լուռ էր, դեմքն այլայլված, հուզված, բայց, կարծես, ուզում էր թաքցնել իր հուզմունքը։ Լսարանում տիրեց քար լռություն։ Մենք սպասողական ու անհանգիստ հայացքով նայում էինք նրա դեմքին և փորձում կռահել կատարվածը։ Րոպեները ժամեր թվացին։

Հանկարծ, նա պատուհանից դուրս՝ հեռուն նայելով, մեզ չնկատելով, ասաց. Շուշին... ու նորից լռեց։ Մենք սկսեցինք իրար նայել, անհանգիստ շարժումներ անել։ Մի փոքր անց նա 2-րդ անգամ փորձեց արտաբերել. Շուշին...։ Նորից լռեց։ Եվս մեկ-երկու վայրկյան անց վերջապես խոսեց, այս անգամ պարզ ու հստակ. ՇՈՒՇԻՆ ՄԵՐՆ Է...

Բոլորս դուրս վազեցինք լսարանից, արագ իջանք բակ, որտեղ հավաքվել էր համալսարանի գրեթե ողջ ուսանողությունը. բոլորն աշխույժ գոռում-գոչում, ողջագուրվում, շնորհավորում էին միմյանց...

Կուզեի, որ մեր երեխաները նույնպես վայելեն հաղթանակի բերկրանքն ու համտեսեն հայրենի հողի ազատագրության քաղցրությունը...»: