Թուրքական ապրանքների էմբարգոն բացվեց: Սա զուտ քաղաքական որոշում է, որևէ տնտեսական հիմնավորում հետևում չկա, ոչ մեկ թող լոլոներ չկարդա «տնտեսական նպատակահարմարության» մասին:
Թուրքական արտադրողին հայրենականի նկատմամբ առավելություն տալը չի կարող որևէ տրամաբանական հիմնավորում ունենալ:
Հիմա կասեք ինչ առավելություն են տալիս թուրքականին.
1-ին առավելություն. թուրքական ապրանքը Հայաստան է ներկրվում կարգոյով, ասել է թե՝ տուրքերը կիլոգրամի համար է վճարվում: Օրինակ, եթե թուրքիայից կոշիկ ներկրեք, ապա հարկերը տալու եք կիլոգրամից, որն անհամեմատ ավելի փոքր թիվ է կազմում, քան, ասենք տեղական Սալիի ամեն կոշիկից վճարած ԱԱՀ-ն ու մնացած հարկերը: Հանուն արդարության ասեմ, որ հայրենական արտադրանիք նկատմամբ նույն առավելությունը տրված է նաև չինական ապրանքներին:
2-րդ առավելություն. թուրքական ընկերություններն անհամեմատ ավելի մեծ են, ավելի մեծ մարքեթինգային ու ներդրումային բյուջեներով: Ինչը ենթադրում է, որ «հավասար պայմանների» դեպքում թուրքականը միշտ էլ առավելություն է ունենալու: Ու մանկամտություն է հայրենական արտադրողին թողնելն էդ հսկաների հետ «ազատ մրցակցելու»: Էդ ոնց որ 54 կիլոգրամանոց բռնցքամարտիկին քցես 110 կիլոգրամանոց ծանր քաշայինի հետ ու ասես կանոնները երկուսիդ համար էլ նույնն են, դե մենամարտեք:
3-րդ առավելություն. լիրայի ցածր արժեքը, որն իրենց արտահանողներին մեծ առավելություն է տալիա: Թուրքական ապրանքներին էս մի առավելությունը մերոնք չեն տվել, բայց մերոնք «լավ պահի» բացեցին հայկական շուկան թուրքականի նկատմամբ:
Տարօրինակ իրավիճակ է, երբ Թուրքիայի ու մեր կառավարության համատեղ շահերը հակասում են մեր տնտեսական շահերին:
Վահրամ Միրաքյան
«Մանթաշով» գործարարների միության անդամ