Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամի փոխտնօրեն Րաֆֆի Քորթոշյանը գրում է.
«Բեյրությում 1968 թ. հունվարի 21-ին լույս տեսած «Յառաջ» շաբաթաթերթում պատահաբար կարդում եմ «Հին Ջուղայի խաչքարերու փրկութեան համար» վերնագրված մի ահազանգ, ըստ որի Արաքսի վրա կառուցվող ջրամբարը սպառնում է իր ջրերում «թաղել» Ջուղայի խաչքարերը: Պարբերականում նշված է նաև, որ Սովետական Հայաստանի պետական առաջնորդները անելու են ամեն ինչ, «
որ բոլոր խաչքարերը հանուին Սովետական Նախիջեւանի հողամասէն եւ փոխադրուին Հայաստան»:
Ի՞նչ եղավ հետո.
Խաչքարերը ջրամբարի ջրերով չծածկվեցին, չտեղափոխվեցին Հայաստան, իսկ տարիներ հետո` 2005 թ. վերջնականապես ոչնչացվեցին Ադրբեջանի իշխանության հրահանգով:
Հարց. Իսկ Ի՞նչ կլիներ, եթե ջրամբարը կառուցվեր.
Պատասխան. քանի, որ «Կարմիր կովը կաշին չի փոխում», ապա կարծում եմ Ջուղայի խաչքարերը չէին ոչնչացվի Ադրբեջանական զինված ուժերի ցամաքային զորքերի ստորաբաժանումների կողմից այլ կվերացվեին ռազմա-ծովային զորքերի ջրասուզորդների աշխատասիրությամբ»: