Այսօրվա ուսանողը պահապանն ու խնամակալը պետք է լինի հայոց լեզվի և մշակույթի. Գ. Գյուլումյան

Այսօրվա ուսանողը, որը պահապանն ու խնամակալը պետք է լինի հայոց լեզվի ու մշակույթի, կարծես երես է թեքել և լայն առումով, թող ներվի ասել, թքած ունի այդ ամենի վրա:

Նրանց աչքի առաջ երկրորդական պլան է մղվում լեզուն ու պատմությունը, բայց ոչ մի լայն արձագանք, ոչ մի խղճմտանք, ոչ մի հարգանքի տուրք այն մարդկանց հիշատակի առաջ, ովքեր այդ ամենը դարերի խորքից մեզ են փոխանցել:

Բոլորը հերթով դիպլոմներ են ստանում, որոնց մեջ, ըստ նախասիրության գրված է` բանասեր, պատմաբան, մանկավարժ, մշակութաբան ևն, բայց նրանցից համարյա ոչ ոք բանասեր կամ պատմաբան չէ, առավել ևս` մանկավարժ:
Ահա գալիքի հայագիտության ողջ թշվառությունը...ո'չ, պերճանք չկա, կա միայն թշվառություն. պերճանքը չհաղթահարեց 2000-ականները:

Բանասեր ու պատմաբան հորջորջվելը քիչ է, հարկավոր է լինել այդպիսին, ընկերնե'ր:

*Չակերտների մեջ առնված խոսքերը առնված են Խաչիկ Դաշտենցից»։