Ի՞նչն է խանգարում, որ հայը գնա հաղթանակի. զուտ ու միայն արդի իշխանությունը, և հայը սկսում է մռնչալ

Քանի գնում Ադրբեջանի հասարակության մեջ վախը շատանում է։

Պարտվել էին, ստեղծեցին թշնամի ժողովրդի կերպար, մոբիլիզացրեցին հասարակությունը, դաշնակիցներին, ինչ թե հաղթեցին ( ես չեմ ընդունում կատարվածը որպես պարտություն)։
Ու հիմա չկա նպատակ։
ՀՀ մնացած տարածքների մասին պատմությունը ստեղծել են անզորությունից ու հիմա էլ որպես հասարակության մոբիլիզացիայի ռեսուրս պահում են, բայց դա աշխատող շարժառիթ չէ հասարակության համար։

Այլ բան է, որ կդրդեն, կփորձեն ձգտել ավարտել էս հակամարտությունը, բայց կռվել ուզում են՞:

Ադրբեջանի հասարակությունը վերջացել է։ Այլ բան է ղեկավարությունը։
Եթե հավելել, որ կորցրել են 1 բանակային կորպուս ու սոցիալական խնդիրները կրկնակի շատացել են ( ժողովուրդն է վճարում փամփուշտի գինը, իսկ խոսքը բանակի նյութատեխնիկական 15_20 տոկոսի մասին է) պատկերը կդառնա համապարփակ։

Բայց ժամանակակից պատերազմների առաջին փուլում ( չշփոթել բլից կրիկը հետ) ամեն ինչ մի քիչ այլ է։
ԵՒ ինչքան որ բնութագրի տեսակով դեմոգրաֆիկ կամ նյութատեխնիկական պատկերը վերջնական դեր չի խաղում, այդչափ էլ մեր պարտությունը բացի բարոյահոգեբանականից այլ տեղ չի խփել ու մենք կարող ենք։

Ի՞նչ է խանգարում որ հայը գնա հաղթանակի:
Զուտ ու միայն արդի իշխանությունը։ Բարոյահոգեբանականը արդեն տեղն է գալիս, քանի որ հայը սկսում է մռնչալ։

Արթուր Գևորգյան

Քանդակագործ