Անբարոյական քաղաքականությունը սկսվում է այնտեղ, որտեղ ավարտվում է քաղաքական գործիչների բարոյականությունը. Մհեր Մելքոնյան

Բարոյականությունը հասարակության հոգևոր մշակույթի, անհատի հոգևոր աշխարհի անբաժանելի մասն է: Բարոյականության բարձրագույն դրսեւորումը կարող է լինել բարոյականությունը քաղաքականության մեջ։Իր երկիրը,ժողովրդին ատող քաղաքական գործիչը շատ առումներով անբարոյական է։
Իրական է այն քաղաքականությունը, որը շարժվում է դեպի բարոյականություն՝ հաշվի առնելով և ելնելով բարոյականությունից։ Միայն նման քաղաքականությունը հեռանկար ունի։ Ցանկացած այլ քաղաքականություն ձախողվելու է այսօր կամ վաղը կամ հարյուր տարի հետո, քանի որ այն հակասում է պետության շահերին, մարդկանց երջանկությանը և հետևաբար իր էությամբ անբարոյական է։
Վախի և ստի վրա հիմնված քաղաքականությունը ողբերգություն է բերում հասարակությանը, պետությանը և ժողովրդին։ Ազնվությունը, ճշմարտությունը, անկեղծությունը, բարիքի ստեղծումը հասարակության, մարդկանց համար կարող են բարոյականության բարձրագույն դրսեւորում դառնալ քաղաքականության մեջ։
Եթե բարոյականությունը ձեռք է բերում քաղաքականության ուժ, ապա ավելի հեշտ է հաղթել արատներին, հաստատել արդարությունը ։
Անբարոյականը տասնապատիկ մեծացնում է իր վնասակար ազդեցության ուժը, երբ ստանում է քաղաքականության աջակցությունը։Քաղաքական անբարոյականությունը,որը զինված է ժամանակակից ամենահզոր զենքով՝ իշխանությամբ, դառնում է ավելի սարսափելի է ։
Քաղաքականությամբ զինված բարոյականությունն առաքինություն է, որի հետևում կանգնած է պետության կամքը։ Ճիշտ է ասվում, որ քաղաքականությունը հասարակական բարոյականություն է, բարոյականությունը՝ ազնիվ քաղաքականություն։ Անհատի և հասարակության մտքերի, շահերի միասնությունն ավելի ինտենսիվ է, քանի որ անհատն ավելի հաճախ է շփվում բարոյական նորմերի, քան քաղաքականության հետ։
Եվ, հետևաբար, բարոյական նորմերի հաստատումը նշանակում է մարդկանց շահերի բավարարման, բարիքի, երջանկության և արդարության ստեղծմանն ուղղված քաղաքականության հաստատում։ Իսկ սրանք արդեն ոչ միայն բարոյական, այլեւ քաղաքական արժեքներ ունեն։
Բարոյական քաղաքականությունը փաստացի ստեղծում է հասարակություն, որտեղ բարությունը կհամարվի մարդու կենսագործունեության բարձրագույն իմաստ ։ Բայց միշտ չէ, որ քաղաքական շահերը համընկնում են բարոյական սկզբունքների հետ ։ Հնարավոր չէ միաժամանակ համաձայնել, որ քաղաքական նպատակահարմարությունն ինքնին բարոյական երևույթ է ։ Ամենայն հավանականությամբ հակառակը։
Բարոյական նպատակահարմարությունը կարող է հանգեցնել այնպիսի քաղաքականության, որը կհամապատասխանի ինչպես անհատի, այնպես էլ ողջ հասարակության շահերին, բայց ոչ մի քաղաքական նպատակահարմարություն չի կարող փոխարինել բարոյականությանը: Մենք մեր դառը փորձից տեսել ենք, թե ինչպես դա կարող է լինել մարդկանց, հայրենիքի համար։
Այսօր հայտնի դարձավ,որ «Բալասանյան» դաշինքը և «Քաղաքացիական պայմանագիր»-ը համագործակցության մասին հուշագիր են ստորագրել:
Հուշագրի համաձայն՝ Գյումրիի քաղաքապետի պաշտոնում կառաջադրվի «Բալասանյան» դաշինքի թեկնածու Վարդգես Սամսոնյանը, իսկ երկու փոխքաղաքապետերը կլինեն «Քաղաքացական պայմանագիր» կուսակցությունից:

Անբարոյական քաղաքականությունը սկսվում է այնտեղ, որտեղ ավարտվում է քաղաքական գործիչների բարոյականությունը։

Լավ մնացեք․․․

Մհեր Մելքոնյան

ՀՅԴ Շիրակի Մարզային կոմիտեի ներկայացուցիչ