Իմ հեղափոխությունը`հիմնված արժեհամակարգի, մշակութային և այսօր հետին պլան մղված արժեքների վրա, հետո է գալու

Օրենսդիր գործունեության փորձ ունեցող ՀՅԴ անդամ Ռուզան Առաքելյանն այս անգամ ևս խորհրդարանում լինելու որոշում է կայացրել:  Նա ռեյտինգային ընտրակարգով  առաջադրվել է թիվ 1  ընտրական տարածքում, որն ընդգրկում է Երևանի Ավան, Նոր Նորք, Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանները:

Yerkir.am-ի հետ զրույցում իր կենսագրությանն անդրադառնալով` դաշնակցական գործիչը հարկ համարեց սահմանափակվել այսքանով. «Իմ կենսագրությունն իմ հրապարակախոսական հոդվածներն են, որոնք գիրք եմ դարձրել: Հրապարակախոսական հոդվածների երկու գիրք ունեմ: Եվ եթե ոչ այս տարվա վերջ, ապա մյուս տարի «Հայ դատի լուսաբանումը բեյրութահայ մամուլում» վերտառությամբ իմ ատենախոսությունը դարձյալ գրքի է վերածվելու: Աշխատանքներն ընթացքի մեջ են: Իմ կենսագրության մեջ ամենակարևոր կետերը սրանք են: Եվ իմ աղջիկն է կենսագրությանս առանցքը, մնացածը դրանց շուրջ են պտտվում՝ մեդալներ քաղաքականության, լրագրության ասպարեզներում»:

Ռուզան Առաքելյանը մանրամասնեց նաև, թե ինչ է իրեն տվել Դաշնակցությունը, և որ հայրենի կուսակցությունն իր քայլերում միշտ ճիշտ է եղել, այդ թվում՝ կոալիցիա մտնելու ու դրանից դուրս գալու որոշումներում:

- Կուսակցական լինելը խանգարե՞լ  է  Ռուզան Առաքելյան դասախոսին, ինչպե՞ս եք դիմադրել գայթակղությանը՝ ուսանողներին չքարոզել  կուսակցական գաղափարները:

-Ես ազատություն սիրող մարդ եմ, ուստի երբեք իմ ուսանողներին չեմ պարտադրել իմ կարծիքը, ես նրանց ազատ եմ թողել: Իմ ուսանողներն իմացել են իմ կուսակցական պատկանելությունը, բայց ազատ են եղել: Երբ ուսանողն իր դասախոսի մասին արդեն ձևավորված կարծիք ունի, դասախոսն օրինակ է իր տեսակով, ուղղորդելու  կարիք չկա: Նույնը նաև աշխատավայրում է. ես  Հանրային ռադիոյի «Կամուրջ» ծրագրի ղեկավարն եմ, այստեղ աշխատում են տարբեր գաղափարախոսությամբ մարդիկ: Պիտի ասեմ, որ դաշնակցական լինելս ինձ շատ է օգնել կյանքի տարբեր ժամանակահատվածներում: Ինձ դաստիարակել են ծնողներս, բայց իմ իմացական կերպարը կերտել են այնպիսի մարդիկ, որոնք իրենց ազգային նկարագրով, ապրած կյանքով ապացուցել են իրենց` երկրի տերը լինելը:

- Լինել ազատ մարդ և կուսակցական`  գործնականում  դա հնարավո՞ր է: Ի վերջո, դու սահմանափակված ես կանոնադրությամբ:

-Իմ կարծիքով` դա մարդու տեսակից է: Ես երբեք ինձ կաշկանդված չեմ զգացել իմ` դաշնակցական լինելով: Գուցե սա Դաշնակցության առավելությունն է, որ այն չի կաշկանդում քեզ: Եվ հետո՝ երբ կրում ես գաղափարներ, որոնք համահունչ են քո արժեհամակարգին, այդտեղ նման խնդիր չի առաջանում: Երբ ժամանակին իմ ընկերների հետ ձեռնամուխ եղանք «Երկիր» պաշտոնաթերթի հիմնմանը, ես այնտեղ բաժնի վարիչ էի` մշակութային մասի պատասխանատուն էի: Եվ այդ ժամանակ երբեք  որևէ մեկը չի ասել` այս մարդու մասին գրի, մյուսի մասին մի գրի, կամ մեկին շատ արժևորի, մյուսին՝ նվազ: Մշակույթի մարդկանց կարևորել եմ` անկախ նրանց կուսակցական, գաղափարական  պատկանելությունից՝  Համո Սահյան, Հրանտ Մաթևոսյան, Մինաս Ավետիսյան: Բոլոր մեծերի մասին գրել եմ, երբեք չեմ մտածել, թե նրանք ինչ գաղափարախոսության կրող են, ինչ նկրտումներ ունեն քաղաքական դաշտում:  Ես միշտ եմ ազատ եղել խոսքիս և գրիս մեջ, որովհետև բարձր նշաձող է եղել՝ ով է նա, ում մասին եմ գրում:

- Անձերի պայքարում Դաշնակցությունն ինչպե՞ս է իր գաղափարներով մրցակցելու և հաջողելու: 

-Այո, դժբախտաբար անձերի պայքար է: Մենք ամեն ինչ արեցինք, որ խորհրդարանական  կառավարման ձևն ունենանք  ՀՀ-ում, որը ենթադրում է կուսակցությունների և գաղափարների պայքար, կուսակցությունների կայացում, բայց ռեյտինգային համակարգը մնաց, և, այո, այսօր ունենք անհատների պայքար: Մյուս կողմից՝ այդ անհատներին կուսակցություններն են ներկայացնում: Մեր կարգախոսը մեր մասին ամեն ինչ ասում է՝ հավատարիմ հողին և հային: Մեր երկրի հարատևման գաղտնիքն այս հավատարմության մեջ ենք տեսնում: Մեզ շատ են ասում՝ հին եք, շարունակ անցյալից եք խոսում: Ես մի առիթով ասել եմ՝ այն ժողովուրդը, որը չունի անցյալ, ճիշտ չի գնահատում ներկան:  Իսկ եթե ներկան ճիշտ չենք գնահատում, ապագան աղոտ է, չի ուրվագծվում: Դաշնակցության մնայունության գաղտնիքը հենց սրանում է՝ անցյալը կարևորելով, ներկայում ճիշտ գործելաոճ ենք որդեգրում և նայում ապագային: Այս ընտրապայքարը ևս մեկ փորձաքար է  մեզ համար, որովհետև ոչ թե նոր Հայաստանում, այլ Հայաստանի մի նոր ժամանակահատվածում ենք, որտեղ բոլոր քաղաքական ուժերը նոր մարտահրավերի առաջ են: Խառնիճաղանճ միջավայր, հասարակության մեջ ոչ հունավորված ճանապարհ, դեգրադացված չափանիշներ` այս մթնոլորտում մենք պիտի կարողանանք ճիշտ ստարտ վերցնել և մեր ժողովրդին հասցնել մեր ծրագրերն ու  մոտեցումները:  Մեզ համար ամենակարևորն ազգային խնդիրներն են, մեր երկրի անվտանգությունն է, Արցախի հարցը: Մեր երկրի բովանդակությունն Արցախյան հաղթանակն էր: Ես հավատում եմ, որ կարողանալու ենք մեր ուղերձը, մեր ծրագրերը հասարակությանը տեղ հասցնել, այն ընտրազանգվածին, որը մի պահ կանգ է առնում և մտածում վաղվա օրվա մասին, ոչ թե գնում օրվա հոսքով: Կա հասարակության, մտավորականության  մի շերտ, որը պահի թելադրանքով  չէ, որ որոշում է կայացնում, այլ նայում է, թե «հետո»-ն ինչ է լինելու: Չեմ ուզում թերագնահատել այն,  ինչ տեղի ունեցավ  ՀՀ-ում, քանի որ ժողովուրդն է ոտքի կանգնել և իր կամքն արտահայտել, բայց, մեծագույն հարգանք տածելով իմ ժողովրդի հանդեպ, պիտի ասեմ՝ սա իմ հեղափոխությունը չէ, իմ հեղափոխությունը հետո է գալու: Իմ հեղափոխությունն  արժեհամակարգի, մշակութային և այսօր հետին պլան մղված արժեքների վրա հիմնված հեղափոխությունն է: Միայն տնտեսական, սոցիալական  հեղափոխությամբ չենք կարող  հայ մարդու տեսակ  կերտել:

- Դուք կարծում եք, որ տնտեսական, սոցիական հեղափոխություն կա՞: Ուզենք, թե չուզենք  սոցիալ-տնտեսական հեղափոխությունը ևս հողին կապող, երկրի անվտանգությունն ամրացնող գործոն է: Չենք կարող հայրենասեր չհամարել մարդուն, որը գնացել է, իսկ  մնացողին համարել հայրենասեր, որը մեծ հաշվով ոչ մի օգուտ չի բերում երկրին: Սա նուրբ հարց է:

-Իմ կարծիքով՝ շատ ավելի հայրենասերները մնում են, բայց չեմ ասում, որ գնացողը պակաս հայրենասեր է: Բայց գնացողը չի հավատացել երկրի վաղվա օրվան:

- Իսկ ո՞վ է գողացել  նրա  հավատը, մի՞թե այստեղ միայն նրա մեղավորությունն է:

-Դու մնում ես հայրենիքում և հաղթահարում բազմաթիվ դժվարություններ, եթե հավատում ես: Եթե չես հավատում, ցանկացած պահի ցանկացած որոշում կկայացնես: Ավելի ամուր կամք ունեն նրանք, ովքեր մնում են: Չեմ ասում` հայրենասիրություն, այս բառը չեմ սիրում:

- Հավատը կորցրած կամ չկորցրած  ընտրողն ինչո՞ւ պիտի իր ձայնը տա Դաշնակցությանը:

- Եղել եմ 4-րդ գումարման պատգամավոր և բոլոր քառօրյաներին հայտարարությամբ եմ հանդես եկել: Օրինակ՝ այդ ժամանակվա իշխանությունը ցանկանում էր ֆիզիկայի ինստիտուտը օտարել,  բայց իմ և Վահան Հովհաննիսյանի համառ ջանքերի շնորհիվ այդ որոշումը կասեցվեց: Այդ օրերին փորձում էին  բարձրացնել գազի գինը, և դարձյալ մեր համառությամբ թույլ չտվեցինք դա: Ես հեղինակել եմ մի օրենք, որի շնորհիվ սահմանամերձ բնակավայրերի շրջանավարտներն անվճար կրթություն են ստանում՝ պայմանով, որ պիտի վերադառնան իրենց բնակավայրը` աշխատելու: Բացի դրանից` մի  օրինագիծ շրջանառեցի, որ ձեռնարկատիրությամբ զբաղվող երիտասարդներն  ազատվեն հարկերից, վերապահում եղավ, և օրենքը մտավ շրջանառության մեջ՝ ազատելով միայն  շահութահարկից: Այս անգամ, երբ Աղվան Վարդանյանի՝ մանդատից հրաժարվելուց հետո հայտնվեցի ԱԺ-ում,  շրջանառեցի մի օրինագիծ, որն  արգելում է սահմանամերձ հատվածում  հող վաճառել օտար իրավաբանական անձանց: Կառավարությունը քննարկեց, բայց քանի որ մեծ օրակարգ չէր մտնելու, ձեռնպահ են քննարկել: Եթե ընտրվեմ, այն կրկին կդնեմ շրջանառության մեջ, քանի որ շատ կարևոր օրինագիծ է:  Մեր սահմանները բացել ենք բոլոր ներդրողների առջև և կարող ենք անվտանգության հետ կապված խնդիր ունենալ: Ի վերջո, մենք չգիտենք`  սահմանամերձ հատվածում  հող գնել ցանկացող իրավաբանական անձն արդյո՞ք չի ներկայանում թուրքերի, ադրբեջանցիների դեմքով:

 - Դաշնակցության նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքը միանշանակ չէ, վերապահումով է:

 - Անշուշտ, վերապահում կա Դաշնակցության հանդեպ: Ես շփվում եմ մարդկանց հետ և տեսնում, որ նրանք խորամուխ չեն  հարցի մեջ և վերապահում են դրսևորում միայն այն բանի համար, որ կոալիցիային մաս ենք կազմել: 21-րդ դարում նման հարցադրումը պրիմիտիվ է: Ցանկացած քաղաքական ուժ կարող է մի պահի ուզենալ ճանապարհ անցնել  իշխանության հետ և կարող է չուզենալ՝ ելնելով  տվյալ ժամանակի հանգամանքներից: Մենք դա պայմանավորել ենք ազգային խնդիրներով, հայ-թուրքական համաձայնագրով: Մենք եղանք կոալիցիայում, երբ տեսանք սոցիալ-տնտեսական խնդիրների  լուծման հնարավորություն: Մասնավորապես՝ մեր սոցապ նախարարների ժամանակ  թոշակ ու աշխատավարձ է բարձրացել, մեր ԿԳ նախարարները ոչ մի ուսուցչի չեն հրահանգել լինել դաշնակցական: Առողջապահության նախարար ենք ունեցել, որ պոլիկլինիկաներն անվճար է  դարձրել: Որքան կարողացել, արել ենք, մենք իշխանություն չենք եղել, մենք  դրա մեջ ինչ-որ բան ենք ունեցել: Կրկնում եմ՝ 21-րդ դարում վերապահում ունենալ միայն  նրա համար, որ կոալիցիայում ենք եղել կամ չենք եղել,  պրիմիտիվ է: Ամբողջ աշխարհում 10 օրով կոալիցիա են մտնում և դուրս գալիս:  ՀՀ-ում է սա աննորմալ, և ՀՅԴ-ին խոցելի է դարձրել:  Մենք ճիշտ ենք արել, և ես երբեք մեղայական խոսք չեմ ասում այս առնչությամբ: Ես ասում եմ՝  ճիշտ ենք արել, և հպարտորեն բերում եմ այն օրինակները, երբ մեր տնտեսությանն աջակից ենք եղել մեր նախարարներով: Մենք դուրս ենք եկել, որովհետև տեսել ենք, որ օրվա իշխանությունն ազգային խնդիրներից մի փոքր շեղում է ունեցել: Երբ առաջ եկան հայ-թուրքական արձանագրությունները, մենք դուրս եկանք կոալիցիայից, «Ոչ»-ի շարժումն արեցինք, և մեր կողքին նույնքան զանգված կար, որքան, ձեր ասած, հեղափոխական վիճակում: Մեր ժողովուրդը մեզ հասկացավ այն ժամանակ, ուզում եմ` այսօր էլ ճիշտ հասկանա և  կոալիցիա մտնելը համարի ոչ թե թերություն, այլ առավելություն:

Զրուցեց Մարիամ Պետրոսյանը