Բլյուզ` խաղաղության մասին

Այսօր ոչ ոք Չեչնիայի մասին չի խոսում, մենք մոռացել ենք Չեչնիան, մոռացել ենք, որ պատերազմի հարցը դեռ լուծված չէ. այսօր լրագրողներին ասաց կինոռեժիսոր Նիկոլա Բելուչին, որի «Գրոզնի բլյուզ» ֆիլմն ընդգրկված է «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի «Միջազգային վավերագրական մրցույթ» ծրագրում:

Բելուչիի ներկայացմամբ` ֆիլմի պատմությունը մի խումբ կանանց մասին է, կանանց, քանի որ կանայք միշտ ամենաճնշված խավն են:

Ֆիլմը ծավալվում է չորս կնոջ շուրջ. նրանք տարեցտարի վատթարացող պայմաններում պայքարել են մարդու իրավունքների համար, բայց ավելի ու ավելի հիասթափվել երկրում տիրող իրավիճակից: Այն շենքում, որտեղ նրանք աշխատում են, գտնվում է նաև երիտասարդների հավաքատեղի` «Բլյուզ» ակումբը: 90-ականների Չեչնիայի պատերազմից միայն աղոտ հուշեր ունենալով՝ նրանք փորձում են հասկանալ այն դեպքերը, որ կատարվում են իրենց երկրում:

«Մարդկանց դժվար էր խոսել իրենց կյանքի մասին: Ինձ համար էլ շատ դժվար էր համոզել նրանց: Արդյունքում` ֆիլմը դարձավ տրագիկոմեդիա: Ուզում էի ցույց տալ նաև, թե ինչպես են մարդիկ հիմա ապրում Չեչնիայում, քանի որ իշխանությունը ցույց է տալիս, թե ինչպես է քաղաքը զարգանում: Այս ամենը նման է թատրոնի` բոլորը գիտեն` ինչ դեր են խաղում: Անհատների կորուստն եմ փորձել ցույց տալ»,- ասում է կինոռեժիսորը:

Ի դեպ, ֆիլմի նկարահանման աշխատանքները երեք տարի են տևել, և ռեժիսորն անկեղծանում է` ասելով, որ մարդիկ, որոնց նկարահանում էր, իր ընկերներն են դարձել, հերոսների հետ կապի մեջ է մինչ օրս:

«Սա նաև մեր բլյուզն է: Չեչնիայում էլ սովորական մարդիկ են` իրենց հոգսերով և ուրախություններով: Ուզում էի ցույց տալ խաղաղություն, որտեղ չկա խաղաղություն, որովհետև մարդիկ տանջվում են, տառապում: Ֆիլմի վերջում հույս կա` մարդիկ նորմալ ապրելու հույս ունեն»,- ասում է ռեժիսորը: