Էլ ինչ տղա, եթե պետք է "փափուկ անկողին" ապահովես

Yerkir.am-ի զրուցակիցն է ԱԺ ՀՅԴ խմբակցության պատգամավոր Միքայել Մանուկյանը: 

- Պարո'ն Մանուկյան,  Վահան Հովհաննիսյանի փոխարեն ԱԺ ՀՅԴ  խմբակցությունը Ձեր կողմից համալրելը լրատվական դաշտում, կարծես, որոշակի ակտիվություն առաջացրեց: Երբ այլ խմբակցություններում է փոխատեղում իրականացվում, ԶԼՄ-ներում  այդքան մեծ հետաքրքրություն չի առաջացնում: Ըստ Ձեզ` ի՞նչն է հետաքրքրության բուն պատճառը:

- Պատճառը Դաշնակցությունն է: Դաշնակցությունից միշտ սպասելիքներն ավելին են,  քան մյուս կուսակցություններից: Երկրորդ պատճառն էլ կա, իհարկե: Վահան Հովհաննիսյանի տեսակը` իր կարողություններով, փորձով, հռետորական ձիրքով, անկասկած անելիք ուներ խորհրդարանում,  բայց այնպես ստացվեց, որ նրա ծառայությունների անհրաժեշտությունն առաջացավ դիվանագիտական ոլորտում, որը, կարծում եմ, պակաս կարևոր չէ: Բնական է, որ այս փոփոխությունը շատերի մոտ կարող էր հարցեր առաջացնել: Ես  դրան նորմալ եմ վերաբերվում: Կուսակցությունը որոշել է, որ ես պետք է համալրեմ ՀՅԴ ֆրակցիան: Ինչ խոսք, ծանր  պարտականություն է, բայց ոչ մի աշխատանք թեթև չի լինում, եթե գործիդ լուրջ ես մոտենում:

- Հաճախ շահարկվում է Ձեր` գործարար լինելու հանգամանքը: 

- Նախ ասեմ, որ ես երբեք ինձ գործարար չեմ զգացել, բայց պետք է հատուկ ընդգծեմ, որ գործարար լինելը վատ բան չէ, եթե հարգում ես օրենքները, վճարում ես հարկերը և,  որ ամենակարևորն է, առաջնահերթությամբ հոգում ես  աշխատակիցներիդ սոցիալական խնդիրները, ժամանակին վճարում աշխատավարձերը: Մեզ մոտ «գործարար» հասկացությունը խաթարվել է որոշ վայ գործարարների  պատճառով, բայց այդ մասին ես հիմա չեմ ուզում խոսել: Միայն չեմ հասկանում այն մտածողությունը, որ երբ դաշնակցականը մի կրպակ է ունենում, շատերի աչքը «ծակում» է, բայց մյուս դեպքերում դա նորմալ է ընկալվում:

- Ի՞նչ օրենսդրական փոփոխությունների վրա կցանկանայիք աշխատել:

- Այս պահին դեռ ամբողջովին  ծանոթ չեմ փաթեթներին, բայց, բացի իմ ցանկությունից, պարտավոր եմ աշխատել այն նախագծերի վրա, որոնք հարմար կհամարի ՀՅԴ ֆրակցիան: Փառք Աստծո, դրա փորձն ունեմ:

- Ձեր կենսագրականում նշված է, որ Արցախյան ազատամարտի առաջին օրերից մինչև վերջ մասնակցություն եք ունեցել պատերազմական գործողություններին:

- Հպարտանալու բան չի դա, ոչ էլ'  երեսով տալու:  Պարտք էր ...

-Երեկ սահմանին զոհ ունեցանք: Հերոսի մահով ընկավ կրտսեր սերժանտ Արմեն Հովհաննիսյանը: Որպես ազատամարտիկ` ի՞նչ եք զգում, երբ ամեն անգամ կորուստ ենք ունենում:

- Իմ ազատամարտիկ լինելն անցյալում է, իսկ որպես Հայաստանի Հանրապետության շարքային քաղաքացի` բոլորի պես ծանր եմ տանում: Ցավակցում եմ զինվորի ծնողներին, հարազատներին, ընկերներին, բայց հպարտ եմ, որ նման տղաներ կան:  Ես շատ ընկերներ եմ կորցրել և թե' կորստի, թե' արյան գինը լավ գիտեմ: Աստված Արմենի հոգին լուսավորի:

- Ինչո՞ւ մեր պաշտոնյաների, պատգամավորների զավակները չեն ծառայում առաջնային գծում:

- Իմ տղան այս պահին իր ծառայությունը դիրքերում է անցկացնում, այլ մեկնաբանություններ չեմ ուզում տալ:

- Չեք ուզում տալ, որ չփչացնե՞ք Ձեր հարաբերությունները Ձեր գործընկերների հետ,  թե՞...

- Չէ, եթե խոսքը վերաբերում է  հայրենիքի պաշտպանությանը, ի՞նչ հարաբերություն փչացնելու կամ չփչացնելու մասին է խոսքը: Ուղղակի պետք է այս հարցը խստագույնս գերակայի` և' օրենքի ուժով, և'  բարոյական չափանիշներով: Ես անձամբ մտքովս իսկ չէի կարող անցկացնել, որ իմ տղայի համար «փափուկ անկողին» ապահովվի: Էլ ի~նչ տղա...

- Ակտիվ ե՞ք լինելու խորհրդարանում:

- Այնքան, որքան կկարողանամ: Կամ այլ կերպ ձևակերպեմ միտքս` որքան մեզ վստահել է ժողովուրդը, որքան ձայն ունենք խորհրդարանում, դրա կրկնապատիկ անգամը կփորձենք դերակատարություն ունենալ: Ավելին սպասելն անիմաստ է, վերջապես ամեն ինչ որոշում են ընտրությունները և ընտրողները:

Հարցազրույցը` Հ.Հարությունյանի