Երբ հայրենիքը չի ընդունում իր նվերը

Երկնագույնը, սպիտակն ու դեղինը Հայաստանի վաստակավոր նկարիչ Սուրեն Պիպոյանի նկարներից դուրս են գալիս ու պատմում նկարչի անցած ուղու մասին:

Սուրեն Պիպոյանը, ինչպես նշում է նրա դուստրը` երգչուհի, երգահան Լիլիթ Պիպոյանը,  շատ հետաքրքիր մարդ էր եւ շատ սրամիտ, իսկ նրա խոսքը համեմված էր աֆորիզմներով:

«Հայրս խոլերիկ էր շատ, պայթուցիկ, լավատես: Նա հախուռն էր իր արվեստի փնտրտուքների մեջ էլ: Միայն կյանքի վերջին շրջանում, երբ արդեն զգում ես, որ կյանքդ գնում է դեպի վերջը, սկսեց ըմբոշխնել կյանքը, դրա համար կյանքի վերջին տարիներին նա ավելի լավատես էր: Ասում էր` նկարն այնքան կենդանի պետք է լինի, որ կյանքի զրնգոցը գա այնտեղիս»,- ասաց Լիլիթը:

2012-ին լրացել էր Սուրեն Պիպոյանի 90-ամյակը, ինչի կապակցությամբ Լիլիթ Պիպոյանը դիմել էր ՀՀ մշակույթի նախարարություն` պատկերագիրք տպագրելու եւ ցուցահանդես կազմակերպելու համար: Սակայն նախարարությունից մերժում էր ստացել` տարօրինակ մեկնաբանմամբ, ըստ որի` միջոցառումներ իրենք կազմակերպում են, երբ տվյալ արվեստագետի հոբելյանն է լինում, բացի դրանից` 2012-ին թարսի պես զբաղված էին բոլոր ցուցասրահները, քանի որ այդ տարի Երեւանը Գրքի միջազգային մայրաքաղաք էր հռչակվել, եւ առաջին պլանում գիրքն էր:

Պիպոյանը նշում է, որ հայրը ողջ կյանքի ընթացքում հայրենանվեր գործ է կատարել, սակայն այսօր, կարծես, հայրենիքը չի ուզում ընդունել այդ նվերը...

Ի դեպ, Լ. Պիպոյանը վերջերս Facebook-ում բացել է Սուրեն Պիպոյանի անվամբ էջ, որտեղ տեղադրել է հոր աշխատանքները, իսկ նկարչի կյանքին եւ ստեղծագործություններին առավել մանրամասն կարող եք ծանոթանալ` այստեղ:

Լիլիթ Պիպոյանի հետ yerkir.am-ի հարցազրույցի մանրամասները` տեսանյութում:

Զրուցեց` Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԸ