Ագահությունն էլ պիտի չափ ունենա

Վանաձոր-Սպիտակ ճանապարհի ձախակողմյան հատվածում` Արջահովիտ համայնքի մոտակայքում, որտեղով անցնում է Փամբակ գետը, տասնամյակներ շարունակ շահագործվում ավազի բաց հանքավայր:

Երբ օրեր առաջ «Երկիր»-ի թղթակիցը փորձել է լուսանկարել բաց հանքի տարածքը, նրան է մոտեցել  մի մարդ, ներկայացել որպես հանքավայրի տնօրեն եւ հարցրել, թե առանց իրեն տեղյակ պահելու ինչո՞ւ են լուսանկարում: Երբ մեր թղթակիցը պահանջել է, որ իրեն ցույց տան տնօրեն լինելը հաստատող փաստաթուղթ, «տնօրենը» խոստովանել է, որ ընդամենը պահակ է:

Ինչեւէ, լուսանկարից երեւում է, որ հանքավայրի սահմաններն այնքան են ընդլայնվել, որ մի քանի տարի անց այն սպառնալիք կդառնա Երեւան-Թբիլիսի միջպետական երկաթգծի համար:

Հիշեցնենք, որ ՀՀ երկաթուղային տրանսպորտի մասին գործող օրենքի 3-րդ հոդվածի 25 կետով նախատեսված են երկաթուղու պաշտպանական գոտիներ` հողատարածքներ, որոնք անհրաժեշտ են երկաթուղային տրանսպորտի պահպանության, դիմացկունության եւ կայունության ապահովման համար, դրանք նաեւ երկաթգիծը պաշտպանում են ձյան, ավազի կուտակումներից, այլ բացասական ազդեցություններից, եւ ամենեւին էլ հանքարդյունաբերության համար չեն: