Ֆեստիվառների, Սնուպ Դոգերի, Yerevan Fashion Week-երի վրա միլիոնավոր դոլարներ եք ծախսում․ Լիլիթ Գալստյան

«Հայաստան»  խմբակցության պատգամավոր Լիլիթ Գալստյանի ելույթը՝ ԱԺ հայտարարությունների ժամին 

«Սիրելի հայրենակիցներ,

Այսօր բյուջեի ուղերձը ներկայացնելիս ֆինանսների նախարարը խոսեց բարձր արժեքներից, հայտարարեց, թե բյուջեն սոսկ թիվ  չէ, այլ Հայաստանի  ապագայի տեսլականն է: Նախարար Հովհաննիսյանն՝ անգամ բանաստեղծական հաստատումներ արեց,  ընդգծելով, թե բյուջեն կատարյալ հավասարակշռության անվերջ ձգտում է, որի հիմքում հասարակության շահն է՝ համապատասխանեցված սոցիալական յուրաքանչյուր խմբի եզակի կարիքներին: Նաև խոսքը համեմեց հռետորական հարցադրումով, թե մի՞թե հերոս չէ այն պետական աշխատողը, ով մի քանի հարյուր հազար դրամով պետական բարիք է ստեղծում:

Նա հավանաբար չէր հիշում կամ գերադասում էր լռել, որ նույն պետական համակարգում կա մի սեգմենտ՝ գրադարանների և թանգարանների ոլորտի աշխատողները, որոնց աշխատավարձը բոլորովին էլ հերոսական չէ, այլ հակառակը՝  անգամ ողբերգական:

Իրականությունն այն է, որ թանագարաններում և գրադարաններում ճնշող մեծամասնության աշխատավարձը սպառողական զամբյուղի՝ այսինքն 77․000-ի շրջանակում է, ինչը կներեք՝ պարզապես գոյությունը պահելու նվազագույն սահմանն է: Սա այն պարագայում, երբ պետական հատվածի միջին աշխատավարձը 216․000 դրամ է:

Չորրորդ տարին եմ հետապնդում այս հարցը և ստանում նույն պատասխանը. աշխատավարձի բարձրացում չի սպասվում, թող թանգարաններն իրենք ֆինանսական միջոցներ գեներացնեն: Սա  այն դեպքում, երբ կառավարությունը ամբողջովին ձախողել է իր պարտականությունը.  անցնող  10 ամիսների կտրվածքով հանրային գրադարանների, թանգարանների և պատկերասրահների բարեկարգման, գույքային և տեխնիկական  հագեցվածության կառավարության կատարողականը 0- է։  ԶՐՈ…

Ինչպե՞ս բացատրել իր հանձնառությունները ձախողած և խոստումներ դրժող կառավարությանը, որ եթե համերգային և թատերական կազմակերպությունները կարող են լրացուցիչ ֆինանսական միջոցներ գեներացնել, ապա թանգարանի և գրադարանի պարագայում սա գրեթե անհնար է:

Ինչպե՞ս բացատրել, որ կատարված աշխատանքի դիմաց քաղաքացին պետք է արժանապատիվ աշխատավարձ ստանա, և պետության խնդիրն է սոցիալական բևեռացման դեմ պայքարելը:

Ինչպե՞ս տեղ հասցնել կառավարության արժեքային համակարգին, որ հանցագործությունները նվազում են և հանրային համերաշխությունը բարձր է երկրներում, ուր հասարակությունը գրադարան է այցելում կամ դասական համերգ լսում:

Ֆեստիվառների, Սնուպ Դոգերի, Yerevan Fashion Week-երի վրա միլիոնավոր դոլարներ եք ծախսում։ Զրո բովանդակությամբ  այդ միջոցառումները  դեֆորմացված հասարկությանը թմբիրի մեջ պահելու և կառավարելի դարձնելու գործիքներ են,  որոնք չեն կարող փոխարինել հեռանկարային և ազգակենտրոն մշակութային քաղաքականությանը։

Նիլ Գեյման և Տարոն Աճեմօղլու կարդացեք... Նույնիսկ Քովենտ Գարդենն ու Մետրոպոլիտենն են պետական աջակցություն ստանում:

Անհնար է կառուցել մրցունակ հասարակություն և դիմադրողականություն ունեցող պետություն մի երկրում, ուր չկա մշակույթի և հատկապես՝ ազգային մշակույթի պետականաստեղծ դերակատարության գիտակցում»: