«Համահայկական Ազգային Համաձայնություն» կուսակցության համանախագահ Լուսինե Հարոյան-Դալլաքյանը գրում է.
«Հիշում ե՞ք էս
Nikolագարշանքին, էս կենդանակերպի գանգատուփով
Trdat Sargsyanին, որ մի ժամանակ Վայոց ձորի մարզպետ էր և որի ամենամեծ ինտելեկտուալ նվաճումը եղել է նիկոլի հետ քայլելը:
Էս թերի, անուս, դեգեներատ գարշանքը իր ախռանայով անցյալ տարի ծեծելով մահվան դուռը հասցրեց Հայկական բանակի փոխգնդապետին:
Ու ի՞նչ եք կարծում, պատժվե՞ց:
Ոչ, նա հիմա պատգամավոր է նոր ԱԺ-ում:
Իսկ հիշու՞մ եք, թե ինչ հասարակական ռեզոնանս բարձրացավ, երբ Ռուբեն Հայրապետյանի ախռանան ծեծելով մահվան դուռը հասցրեց զինվորական բժշկին, որից հետո Հայրապետյանը վայր դրեց պատգամավորական մանդատը:
Ուղղակի տրամաբանական հարց եմ ուզում տալ` ու՞ր են էդ ժամանակվա իրավապաշտպանները, մարդու իրավունքների պաշտպան-մաշտպան հասարակական կազմակերպությունները, լացակումած ողբացողները, քաղաքական ու հասարակական ակտիվիստները, տարբեր կալիբրի հրանուշխառատյաննրը, արթուրսաքունցներն ու դանիելիոաննիսյանները:
Ու՞ր եք, «պրիվետ, Ռոբ» գոռացողներ»: