Այս պահին Երևանում sett-weather
Փոխարժեքներ 07 11 2024
USD ⚊ $ 387.36
EUR ⚊ € 416.1
RUB ⚊ ₽ 3.94
GBP ⚊ £ 499.15
GEL ⚊ ₾ 142.24
կարևոր
0 դիտում, 3 տարի առաջ - 2021-02-08 13:42
Արցախ

Մեր մանկության Լենդրուշը

Մեր մանկության Լենդրուշը
Լենդրուշի քրոջ էջում տեսա Լենդրուշի նկարը եւ մի րոպեում հասա մանկություն. այնտեղ էլ էր պատերազմն իր հետքերը թողել, բայց մենք հորինում էինք աշխարհի ամենալավ խաղերը եւ խաղում: Մեր մանկությունը գունավոր չէր, բայց աշխարհի ամենասիրուն գույները մեր ներսում էին...Մենք ձեռնոց նետեցինք պատերազմին, մեր աղմուկը խառնեցինք նրա աղմուկին, ու մեր աղմուկը հաղթեց նրան, մեծացանք՝ բռնոցի խաղալով, բարձր երգելով, թաղից թաղ թափառելով, մեր երազանքները ծառերին փորագրելով...
 
Լենդրուշն ինձանից մի տարով փոքր էր, բայց հազար անգամ ճարպիկ էր բոլորից, ինձանից՝ առավել եւս, որովհետեւ ես նման բաներում չէի փայլում:
 
Քար նետելը մեր թաղի երեխեքի սիրած խաղերից էր. նետում էինք ու հետո հաշվում, թե ով է ամենահեռուն նետել: Դե, իհարկե, պարտվողը միշտ ես էի: Մի օր էլ միտքս փայլատակեց, ասացի.
 
- Երեխե՛ք, եկեք իրիկունը քարերը դեպի երկինք նետենք, տեսնենք՝ ով կկարողանա աստղ ցած գցել:
 
Ու ոչ ոք չասաց, որ դա հիմարություն է, ընդհակառակը՝ ոգևորվեցին ու մի-մի քար վերցրին:
 
Երբ հերթը հասավ ինձ ու քարը նետեցի, խաղը միանգամից վերջացավ, որովհետեւ քարը շատ արագ հետ եկավ եւ ընկավ ուղիղ Լենդրուշի վրա: Քարը ճանկռեց ճակատը եւ արյուն եկավ: Նա լաց չեղավ, բայց նրա փոխարեն ես սկսեցի բարձր լացել: Մաման ձայնից դուրս վազեց եւ տեսավ արյունը.
 
- Ո՞վ է քարով խփել, անամոթնե՛ր:
 
Բոլորը լռեցին: Լենդրուշը ձեռքով սրբեց արյունը:
 
- Ես եմ խփել, մա՛մ:
 
Էդ պահին մաման մի կերպ զսպեց ծիծաղը.
 
- Դո՞ւ ...Քա՞ր, մի ծիծաղեցրու...
 
-Չէ, ես, ես եմ արել...,- նորից կմկմացի:
 
-Ամոթ նրան, ով արել է,- ասաց մաման ու Լենդրուշին տուն տարավ՝ վերքը մշակելու...
 
Բոլորը սկսեցին ծիծաղել:
 
-Ի՞նչ եք ծիծաղում:
 
- Ասում ենք՝ կարող ա՞ քարի տեղ աստղ էր ընկել, չէինք նկատել...
 
Հետգրություն․ Լենդրուշ ջան, երանի էս պատերազմն էլ մեր խաղերից լիներ ու վերհիշեինք մանկության խաղերի պես: Երանի երկնքից հրաշք ընկնի, ու դու արթնանաս չորսամսյա կոմայից եւ երեք զավակներիդ պատմես, որ մանկությունն աշխարհի ամենալավ բանն է, եւ իրենք էլ պիտի ձեռնոց նետեն պատերազմին' բռնոցի խաղալով, թաղից թաղ թափառելով, ծառերի վրա երազանքներ փորագրելով...
 
Հավատում եմ, որ կարթնանաս, որովհետև փոքրիկ Նորայրը մի օր նկարչության դասին ասաց.
 
-Ընկե՛ր Հերմինե, դու ասել ես, որ Աստված լսում է երեխաների աղոթքները:
 
- Հա, Նորա՛յր ջան, միշտ լսում է:
 
- Ուրեմն Նարեկին էլ կասեմ, որ ինձ հետ աղոթի, գուցե էդպես ավելի շուտ լսի, ու պապան ավելի շուտ արթնանա...
 
- Շատ ճիշտ ես որոշել, անպայման կլսի...
 
- Եթե չլսի' նամակ եմ գրելու, կուղարկե՞ ս:
 
- Հա, կուղարկեմ...
 
-Դե, պայմանավորվեցինք...

Մայոր Լենդրուշ Խաչատրյանը Արցախի Աշան գյուղից է, խիզախաբար կռվել է թշնամու դեմ եւ ծանր վիրավորում ստացել: Արդեն չորս ամիս է՝ կոմայի մեջ է եւ գտնվում է Երևանի հիվանդանոցներից մեկում: Ունի երեք զավակ:
 
Հերմինե Ավագյան
Համազգային հայ կրթամշակութային միության Արցախի գրասենյակի տնօրեն
բաժանորդագրվել
Նմանատիպ նյութեր

Լրահոս

  • բոլոր լուրերը
    • Հրապարակումների արխիվ - կայքի նախկին տարբերակը

    Հետադարձ կապ

    • Սոց. ցանցեր

    © 2024 Yerkir.am Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են։

    Մեր կայքում տեղ գտած հրապարակումների հեղինակային իրավունքը պատկանում է բացառապես yerkir.am խմբագրությանը։ Այլ ԶԼՄ-ներում սույն կայքի հրապարակումներից որևէ մեկը ամբողջական վերահրապարակելու համար անհրաժեշտ է yerkir.am-ի խմբագրության համաձայնությունը: Լրատվամիջոցները կարող են yerkir.am-ից մեջբերումներ վերահրապարակել միմիայն հատվածաբար` պարտադիր օգտագործելով հիպերհղում:
    Գաղտնիության քաղաքականություն Կայքի հին տարբերակը