Գևորգ Կասպարովը՝ մանկության երազանքի, սնահավատ լինելու և հավաքականի երկրպագուների մասին. հարցազրույց

Yerkir.am-ի զրուցակիցն է ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային հավաքականի դարպասապահ Գևորգ Կասպարովը:

-Գևորգ, վերադառնանք վաղ անցյալ: Ինչո՞ւ ընտրեցիք դարպասապահի դիրքը:

-Երբ 10 տարեկան էի ,  մարզվում էի  <<Դինամո>>-ում, խաղում էի որպես պաշտպան: Մի օր մեր հիմնական դարպասապահը հիվանդացավ, իսկ մենք 3 օր անց հանդիպում ունեինք: Մարզիչը մի քանի ֆուտբոլիստների  փորձարկեց դարպասապահի դիրքում, այդ թվում ՝ ինձ, և ընտրեց հենց ինձ:

Այդ օրվանից մնացի դարպասապահ: Առաջին խաղում խոշոր հաշվով պարտվեցինք, բայց մարզիչը շարունակեց դարպասը վստահել ինձ: Երբ <<Դինամո>>-ն սկսեց այլևս չգործել, տեղափոխվեցի <<Փյունիկ>>-ի պատենական թիմ:  Ցուրտ ու մութ տարիներին մեր թիմից շատերը թողեցին ֆուտբոլը, բայց ես մեծ երազանքներ ունեի, և պարտաճանաչ ներկայանում էի իմ մարզումներին:

-Ո՞րն է եղել մանկության երազանքի թիմը, որտեղ ցանկացել եք խաղալ:

Միշտ երկրպագել եմ անգլիական <<Մանչեսթեր Յունայթեդ>>-ին: ՄԱնկության տարիներիս  երազանքն էր: Երբ գնում էի պարապմունքների , իմ միտքը միայն դա էր, որ  խաղալու եմ <<Մանչեսթեր>>-ում: 

-Ո՞վ է եղել դարպասապահի Ձեր իդեալը: Եղել է այդպիսի դարպասապահ , ում ցանկացել եք նմանվել :

Շատ դարպասապահներ են եղել, որ երկրպագել եմ: Բայց նրանցից կառանձնացնեյի Դանիացի Պետր Շմեյխելին: Նրա խաղը նայելով ես շատ բան եմ սովորել, ու կատարելագործվել :

-Հիշու՞մ եք  Ձեր բաց թողած առաջին գնդակը :

1997 թվականին, Երևանի <<Երևան>> ակումբին պարտվեցինք 5-1 հաշվով: Այդ ժամանակ <<Դվին>>-ի ֆուտբոլիստ էի:

-Երբ առաջին անգամ հրավեր ստացաք ֆուտբոլի ազգային հավաքականից,  ի՞նչ մտածեցիք, սպասո՞ւմ էիք դրան:

Հայաստանի հավաքականից առաջին անգամ հրավեր ստացա  2004-ին , ինչն անակնկալ էր ինձ համար: Այդ օրը պետք է գնայինք խոսքկապի, դրա պատճառով չգնաց խաղին :

Առաջին հանդիպումս Անդորրայի դեմ էր՝ 2005 թ-ին: Հաղթել  ենք  0:3 հաշով:

-Ըստ Ձեզ, ի՞նչը խանգարեց մեր հավաքականին ԱԱ-2014-ի ուղեգիր նվաճել:

Նախընտրական փուլում  մենք  լավ և վատ խաղեր ունեցանք : Մեզ խանգարեց անկայունությունը , նաև պահեստայինների կարճ նստարանը: Մեր խմբում ուժեղ հավաքականներ էին, իհարկե սենսացիա էր Մալթային պարտվելը սեփական հարկի տակ, բայց փառք ու  պատիվ տղաներին, որ հոգեբանական նման ծանր պայմաններում կարողացանք հաղթել Դանիայի ուժեղ հավաքականին 0:4 հաշվով:

-Գևորգ, ի՞նչ կարծիքի եք ազգային հավաքականի 12-րդ խաղացողի մասին: Հայ ազգը  երկրպագել գիտի՞:

Շատ կարևոր է մեզ համար մեր երկրպագուների դերը: Մենք ջերմության պակաս չենք զգում մեր հավաքականի խաղերին:  Ցավոք ակումբային մակարդակով երկրպագուներին չենք համեմատի Իրանի առաջնության երկրպագուների հետ:

-Ե՞րբ կավարտեք Ձեր պրոֆեսիոնալ կարիերան:

Կխաղամ այնքան,  որքան  ֆիզիկական պատրաստվածությունս ների: Եթե լուրջ վնասվածքներ և խոչնդոտներ չլինեն դեռ երկար կխաղամ: Ես սիրում եմ ֆուտբոլը և հաճույք եմ ստանում դրանից:

Բայց, երբ զգամ, որ այլևս չեմ կարողանում խաղալ, կթողեմ ֆուտբոլը:

-Ի՞նչ ծրագրեր ունեք 2014-ի համար:

Անկեղծ ասած չեմ ցանկանում խոսել պլաններից, քանի որ իմ տարիների փորձը ցույց է տվել, որ ամեն ինչ չի լինում այնպես, ինպես  պլանավորել ես: Ինչ լինում է թող լինի:

Սնահավատ եմ դարձել ֆուտբոլի <<ձեռքը>> (ծիծաղում է):

Երվանդ ՀԱԿՈԲՅԱՆ