Նիկոլի ու ՊՆ հրեշավոր պլանը գերիների ու անհետ կորածների մասով. Արփինե Հովհաննիսյան

ԱԺ նախկին փոխնախագահ Արփինե Հովհաննիսյանը գրում է.

«Հարգելի ընկերնե՜ր

Ես քայլող դիակի ֆեյսբուքյան գրառումներին որոշել եմ չանդրադառնալ, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ սույն դահիճը արյան ու էմոցիայի վաճառքով է զբաղվում։

Շատ հակիրճ՝ ինչ է ուզում ասել նիկոլ փաշաեւը (ադրբեջանի ամենաազդեցիկ փաշաեւ ընտանիքի զավակը)

1. Բոլորին դնում է հիմարի տեղ՝ ասելով, որ իր ստորագրած նվաստագրի մեջ միջանցք բառ չկա։ Դա այն դեպքում, երբ նոյեմբերի 10-ից բոլոր դիվանագիտական ներկայացուցչությունների կուլիսներում այդ նվաստագրի 6-րդ եւ 9-րդ կետերի մասին ՀՈԳՆԱԿԻ թվով օգտագործում են «այդ անիծյալ արյունոտ միջանցքները» բառերը։
2. Հունվարի 11-ին ստորագրելու ու իրականացնելու է էրդողանի ու ալիեւի երազանքը՝ ճանապարհներ բացելով նրանց առաջ Հայաստանի տարածքով։ Բայց քանզի ողորմելի վախկոտ է, չի ասում այդ մասին, այլ թաքնվում է անհետ կորածների ու գերիների հետեւում՝ ասելով, որ այդ հարցի դիմաց է ճանապարհ տալու։ Իսկ իրականությունն այն է, որ նա տվել է արդեն այն, ինչ ուզել են, բայց մի մասը՝ բանավոր։ Իսկ գերիների ու անհետ կորածների հարցով չի զբաղվել։
3. Գերիների, դիակների փոխանակման կետը նախատեսված էր նոյեմբերի 9-ի համաձայնագրով, բայց նիկոլի տկարամտության պատճառով չուներ իրականացման ժամկետ, իսկ թուրքի ստրուկ լինելով պատճառով փաստորեն չունի իրագործելիություն։
4. Նոյեմբերի 9-ից անցել է երկու ամիս։ ՊՆ լկտիաբար ստում է՝ ասելով թե գերիների ու անհետ կորածների թիվը գաղտնիք է։ Օրենքում նման բան չկա։ Գաղտնիք չէ։ Պարզապես նիկոլն ու ՊՆ-ը մի հրեշավոր պլան ունեն։

Այս երկու ամսվա ընթացքում սարսափելի է պատկերացնել, թե ինչ է եղել Ադրբեջանում պահվող հայ գերիների հետ։ Քանիսն են ողջ առհասարակ։ Ադրբեջանը շատերի գերի լինելը չի հաստատում, ով էլ կա՝ ասում է՝ ռազմական հանցագործ են, գերի չեն։

Հիմա այս տականքները քանի որ չգիտեն՝ քանի գերի իրենց կբարեհաճի տալ Ադրբեջանը, թիվ չեն ասում։

Դե եթե թիվ ասեն, մենք բոլորս՝ նրանց հարազատները, ուզելու ենք մեր երեխեքին։ Իսկ եթե թիվ չեն ասում, ապա ում կբերեն, կասեն սա ամբողջն էր, ճանապարհը տվեցինք, բերեցինք։ Այն ճանապարհը, որ ՆոՅեմբերի 9-ից արդեն տվել է։ Բանավոր։ Ընդ որում, շաաատ քիչ թվով մարդկանց հետ վերադարձի մասին կարող է խոսք լինել, եթե առհասարակ լինի։

Ում այս երկու ամսվա ընթացքում թուրքը սպանել է կամ չի ասում, որ իր մոտ է կամ պահելու է որպես ռազմական հանցագործ, մեր տեղական թուրքը ու իր ձեռնասուն ՊՆ-ը կասեն անհետ կորած է, մահացած է, գերի չի էլ եղել։ Սա է թուրքի դեմքը։ Հայ թուրքի։ Թուրքերից ամենավախկոտի։

Չաուշեսկուի հետ համեմատությանն անգամ արժանի չէ։ Թալեաթ, Էնվեր, Ջեմալ։ Նշաձող, որին նա ձգտում է»: