Քառյակներ. Վարդան Պետրոսյանի նոր ստեղծագործությունը

«Ազատություն» է իր շրթունքներին, բայց բռնությունն է տիրում իր հոգում,

Անազատության շունչը իր ներսից «ազատություն» է անվերջ վանկարկում:-

Ինչպե՞ս հաջողվեց, ամենակարո՛ղ, որ մարդուն կերտես այսպես երկդիմի,

Ազատություն է, կարծես, նա տենչում, սակայն բռնության դևն է իր վարքում:

⁂

Իմաստունները լռության մեջ են, իմաստնությունը խոսքի է կարոտ,

Խոսքի արժեքն է անսահման իջել, իսկ լռությունը դարձել է վառոդ,

Անպատկառ ստի ու հայհոյանքի հարգը բարձր է, որքան երբևէ,

Իմաստնությունը նման է որբի, որ հաց է մուրում ամեն առավոտ:

⁂

Ժողովուրդները մեծ մանուկներ են, մանուկների պես՝ խենթ ու եսասեր,

Հեքիաթի փոքրիկ հերոսի նման երազի հետքով կարող են վազել,

Իսկ թե խաբում են, հեգնում նենգորեն,- նման են վարար գետի հորձանքի,

Որ, տապալելով ճամփին ամեն բան, շարունակում է նորից երազել: 

⁂

Նա, որ կոչված էր լինել ծաղրածու, թիկնոց է կրում թագավորական,

Նա, որ հիվանդ է, անհույս մտագար, դեղատոմսեր է բաշխում աջ ու ձախ

Եվ հավատում է իր ճակատագրին՝ որպես երկնքի բանբեր-առաքյալ,

Որ ինքն է միակ անսուտ մարգարեն, իսկ նախորդները կեղծ էին, ավա՜ղ:

⁂

Փորձություններիդ շղթան անվերջ է. դու մերթ՝ հերոս ես, մերթ էլ՝ նահատակ,

Հազարամյակներ ձգվող քո ճամփին դու շատ ես տեսել խև ու խեղկատակ,

Հաճախ էլ մսխել և ուրացել ես խենթ զավակներիդ նվիրումն առ քեզ

Ու ձեռնոց նետել ժամանակներին, թե՝ տեսեք՝ ես կամ ի հեճուկս ձեզ:

Վարդան Պետրոսյան