– Հայ-ռուսական հարաբերություններում առաջացած լարվածության ֆոնին ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի շնորհավորանքը ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի ծննդյան կապակցությամբ ակտիվորեն քննարկվում է հայաստանյան մամուլի էջերում և փորձագիտական հանրության շրջանում: Ի՞նչ է նշանակում Մոսկվայի այս ժեստը:
Բնականաբար, Ռուսաստանը չի միջամտում Հայաստանի ներքին գործերին, սակայն դրանցում կարող է միջամտել հենց հայ ժողովուրդը, որը դեռ ակնհայտորեն չի ստացել այնպիսի սոցիալ-տնտեսական առավելություններ, որոնց հույսն ուներ դեռ ապրիլ-մայիս ամիսներին: Ռուսաստանը չի կարող բացարձակ հեռվից հետևել այն ամենին, թե ինչպես է Հայաստանում կրկին իրավիճակը հանկարծակիորեն լարվում: Բավարար է նույնիսկ դիտարկել առաջին անհրաժեշտության ապրանքների գնաճը: Սրա հետ մեկտեղ՝ կա վստահություն, որ նախորդ քաղաքական գործիչները վատն էին, թե լավը, բայց գոնե ինչ-որ «կարկաս» էին հանդիսանում՝ իրավիճակի ավելի խորը անկումից ժամանակավորապես զսպելու տեսանկյունից:
– Մոսկվան հայաստանյան ներքաղաքական ընտրություններում խաղադրույքներ չի անում: Դա խաղ չէ, այլ իրական կյանք, և սխալ, ոչ հստակ գործողությունների հետևանքները կարող են չափազանց լուրջ լինել: Այս կամ այն հիշեցումների շնորհիվ, նկատի ունենալով Քոչարյանին, ինչպես վերևում է նշված, Մոսկվան պարզապես փափուկ կերպով ազդանշան է ուղարկում, որ նախորդ իշխանությունն ավելի կանխատեսելի էր: Ռուսաստանի կողմից նախորդ, հեռացած իշխանություններին աջակցելը, բոլոր այդ «դուրս մղված քարտերը» ռուսական կողմի համար ծանր սխալ կլինեն, որից ակնթարթորեն կօգտվեն հայ-ռուսական հարաբերությունների հակառակորդները՝ կողմերին միմյանցից էլ ավելի հեռացնելու նպատակով: Հույս ունեմ, որ նման բան տեղի չի ունենա, քանի որ ժողովուրդը չի ընդունի ո՛չ Քոչարյանին, ո՛չ էլ նրա ուղղակի և անուղղակի հետևորդներին: Դա համարյա թե նույնն է, թե ռուսաստանցիներին առաջարկեն քվեարկել Գորբաչովի օգտին: Վերադարձի ճանապարհ չկա: Հայաստանն ինքն իր համար պետք է հերոսներ ընտրի: Միայն թե այնպիսիների պետք է ընտրի, որոնք վերջապես իսկապես կթեթևացնեն միլիոնավոր հայաստանցիների կյանքը: Դա դեռ վատ է ստացվում՝ ինչպես հին, այնպես էլ՝ նոր քաղաքական ֆիգուրների դեպքում:
Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում: