Գաղթի ճանապարհին մահացել են հորս պապի եղբայրներն ու երկու քույրը

Աղբյուրը՝ armeniangenocide100

Ապետ Սերոբյանի պատմությունը

1900 թ., Մուշ, Վարդենիս

Ծովինար Սերոբյանն ArmenianGenocide100.org-ին է ներկայացրել իր հոր պապի՝ Ապետ Սերոբյանի պատմությունը: 1915 թվականին Մեծ եղեռնից փրկված Ապետ պապը փախել է իր համագյուղացիների և հարազատների հետ: Նա եղել է ընդամենը տանհինգ տարեկան: Գաղթի ճանապարհին մահացել են եղբայրները` Սերոբը և Խաչիկը, հորեղբոր տղան  Խաչիկը, և Ապետ պապի երկու քույրը ` Նվարդը և Քիշմիշը:

Իմ հայրիկի պապը ` Ապետը, գաղթել է Արևմտյան Հայաստանի Մշո դաշտի Վարդենիս գյուղից: 1915 թվականին Մեծ եղեռնից փրկված Ապետ պապը փախել է իր համագյուղացիների և հարազատների հետ: Նա եղել է ընդհամենը տանհինգ տարեկան: Գաղթի ճանապարհին մահացել են եղբայրները` Սերոբը և Խաչիկը, հորեղբոր տղան ` Խաչիկը, և Ապետ պապի երկու քույրը ` Նվարդը և Քիշմիշը: Նա եղել է Անդրանիկ փաշայի զինվորներից մեկը: Նրա հետ փախչող գյուղացիներից են եղել Ձիավոր Արշակը, Նազարյան Մարտիրոսը և Ավետիսը, Սարգսյան Ապետը, Խանոյան Տիգրանը, Մանուկյան Վարդանը, Մեմոն, նաև փրկվել է Ապետ պապի մայրը` Ալտունը:

Գյուղում, որտեղ հիմա մենք ենք ապրում, ապրել են թուրքերը և այն կոչվել է ոչ թե Ախուրիկ, այլ ` թուրքի Ղարաքիլիսա: Ռուսները թուրքերին ստիպել են լքել գյուղը: Այնուհետև Ապետ պապը համագյուղացիների հետ եկել և հաստատվել է այստեղ: Հետագայում գյուղը վերանվանվել է: Նաև սկզբում Ապետ պապը եղել է Գրիգորյան, իսկ հետագայում եղբոր` Սերոբի անունով վերցրել է Սերոբյան ազգանունը: