Ո՞ւր են ժողովրդի անունից խոսողները

Եթե գալիք նախագահական ընտրություններին առաջադրվեն միայն այն թեկնածուները, ովքեր նախօրոք հայտարարել են իրենց այդ մտադրության մասին, արդեն ակնհայտ է, որ Սերժ Սարգսյանը հաղթելու է: Եթե միայն ՀՀԿ անդամները ձայն տան նրան, նաեւ` համակիրները (եթե, իհարկե, այդպիսիք դեռ կան), Սերժ Սարգսյանը կընտրվի: Մյուսները վստահության այդքան քվե չունեն (խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքն է վկայում):

Կարծում եմ, որ եկող ընտրությունները երկրորդը կդառնան մեր 22-ամյա ընտրական գործընթացներում, երբ անգամ ընտրակաշառք բաժանելու կարիք չի լինի: Սա թե' դրական է, թե' բացասական: Դրական է այն իմաստով, որ չեն բաժանվի միլիոններ, զանազան խոստումներ չեն տրվի մարդկանց, եւ հետո էլ դա մեր ջանից դուր չի գա գնաճի եւ այլնի տեսքով: Առաջին անգամ իշխանությունն, իր կամքից անկախ, չի ապավինի ընտրակաշառքին: Իհարկե, արջի ծառայություն մատուցող որոշ անձինք կբաժանեն գումարներ` սովորություն է. կա մարդկանց մի խումբ, ում գործը ընտրություններում փող տալն է, եւ կան ընտրողներ, որ երբեք տանից դուրս չեն գա, եթե էդ անտեր 5 հազարանոցի ծայրը չտեսնեն: Բայց, խոշոր հաշվով, ընտրակաշառք չի լինի:

Բացասականն էլ այն է, որ ընտրակաշառք չբաժանելու պատճառով բազմաթիվ մարդիկ կշարունակեն խանութներին պարտքեր ունենալ, ահագին փողոցներ կմնան անասֆալտ, առուները` չմաքրած, հոսանքի վարձերը՝ չմուծված, Բելառուսը մի քանի հարյուր տրակտոր պակաս կարտադրի, տուկի թելը կմնա պահեստում: Իսկ, այ, ուսուցիչները, պետական հիմնարկների աշխատողներն ու ուսանողները կշարունակեն պարտադրված ծափ տալ նախագահի բոցաշունչ ճառերին:

Սերժ Սարգսյանը կարող է նաեւ նախընտրական ծրագիր չկազմել, քարոզարշավի չգնալ, միեւնույն է, այդ նախընտրական ծրագրում գրված ցուցանիշները մեծ հաջողությամբ տապալում է այդ գործի վարպետ մեր կառավարությունը: Սերժ Սարգսյանը կհաղթի մի 15-20 դրածոների եւ մեկ-երկու անքվե հավատավորի ու կհորջորջվի որպես ամենաժողովրդավարական ընտրություններով ընտրված նախագահ, ու հենց այդ ժամանակ էլ կպարտվենք մենք՝ բոլորս, ՀՀԿ-ն էլ մեզ հետ միասին: Որովհետեւ այլեւս նրանց կթվա, որ իրենց մինչ այս կատարած բոլոր քայլերը ճիշտ էին, ու կշարունակեն նույն ուղիով: Հենց դա է, որ կործանարար է Հայաստանի համար: Կշարունակեն կառուցել իրենց Հայկական աշխարհը, միայն թե այդ աշխարհում ապրող եւ ապրել ցանկացողների թիվը գնալով կհասնի պատմական մինիմումին: Կիսագրագետ պաշտոնյաներն էլ գլուխ կգովեն, թե՝ տեսա՞ք, բա որ ասում էինք` չեն համարձակվում մեր դեմ պայքարե՞լ:

Բայց այս ամենի հետեւանքով միայն մենք՝ հասարակ ժողովուրդը, կրկին կհայտնվի «քցվածի» վիճակում, քանի որ բոլոր մասնակցողներն ու չմասնակցողները իրենցը կստանան: Հենց սա է Հայաստանը, ու վե՛րջ... Ազգ, ժողովուրդ, պայքար, ավազակապետություն, թունիսացում, ղրղզացում, հեղափոխություն... Ժողովուրդը հոգնել է, ուզում է պայքարել, չհանձնվել, սրանց քշել... Եվ ուրեմն ո՞ւր են այժմ ժողովրդի, այդ թվում՝ նաեւ իմ անունից խոսողները: Ո՞ւր եք, եկե՛ք, առաջնորդե՛ք ինձ, տարե՛ք ձեր երազած Հայաստանը, ինչո՞ւ «թռաք» պայքարից: Վստահ եմ, որ թե՛ հիմա, թե՛ ընտրություններից հետո եւս 5 տարի ծլելու եք ու խոսելու եք ավազակապետության, պայքարի մասին, շարունակելու եք խոսել իմ անունից` ժողովրդի անունից: Ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ ժողովուրդը ստիպված է ամաչել թե' այսպիսի իշխանության, թե' ընդդիմության գոյության համար, կամ էլ` երկուսի բացակայության: Ո՞վ գիտի...

Սեւակ ՀԱԿՈԲՅԱՆ